22.2.10


Σαν μια φλογα που καει τη σαρκα ενος κορμιου κορεσμενου απο τον πονο της μοναξιας,ετσι κ εγω αποψε μαζευω της ψυχης μου τα κομματια κ τα ξανασυνθετω στην αρχικη τους μορφη...

Επρεπε να'μουν πιο σκληρος με τον εαυτο μου,μιας κ αφηνα τα συναισθηματα σκορπια κ κουρελιασμενα ν'ακουμπησουν σε χερια που θα'θελα να δω κομμενα!

Κ ομως...
Πολλες φορρες,ερχονται στιγμες που αναρωτιεμαι:
"Αξιζει να ζεις για ενα ονειρο,κ ας ειν'αυτο η φωτια που θα σε καψει;"

ΑΞΙΖΕΙ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου