Η τρελα κ η λογικη,
ειναι δυο οχθες αναμεσα στο ποταμι της ζωης,
που δεν κοπαζει την ροη του ποτε...
Το νερο κυλαει μεσα του παντα γαργαρο,
παντα δυνατο,
κ παντα καθαριο!
Τυχερος εκεινος που περασε στην αντιπερα οχθη,
στην οχθη της τρελας,
της παραφροσυνης,
κ της παρανοιας!
Εκεινος που αφησε πισω του την πραγματικοτητα,
κ μπορει να εχει το προνομιο της συγκρισης...
Η τρελα ειναι ενα ταξιδι...
Ενας προορισμος διχως επιστροφη...
Ποτε φιλε μου δεν θα'σαι μονος σε τουτο το ταξιδι...
Κοιτα!
Στην αλλη οχθη,
σε περιμενουν τα ξεχασμενα σου ονειρα...
ειναι δυο οχθες αναμεσα στο ποταμι της ζωης,
που δεν κοπαζει την ροη του ποτε...
Το νερο κυλαει μεσα του παντα γαργαρο,
παντα δυνατο,
κ παντα καθαριο!
Τυχερος εκεινος που περασε στην αντιπερα οχθη,
στην οχθη της τρελας,
της παραφροσυνης,
κ της παρανοιας!
Εκεινος που αφησε πισω του την πραγματικοτητα,
κ μπορει να εχει το προνομιο της συγκρισης...
Η τρελα ειναι ενα ταξιδι...
Ενας προορισμος διχως επιστροφη...
Ποτε φιλε μου δεν θα'σαι μονος σε τουτο το ταξιδι...
Κοιτα!
Στην αλλη οχθη,
σε περιμενουν τα ξεχασμενα σου ονειρα...
Ήρθα να γευτω την τρέλα... έχω ξεχάσει πώς κολυμπούν στα ήρεμα και ασφαλή νερά της λογικής...
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα μου ανασταίνονται εικόνες αβησσαλέας απόδρασης και το κύμα καλύπτει το Ύψος των ψυχών...
Φουρτούνιασα... έγινα κύμα... έγινα αλμύρα στο γλυκό ποτάμι της ροής του κόσμου... έγινα αλάτι στην πληγή μου... με ματώνω και με παιδεύω κρατώντας ακινητα τα χερια να δω πόσο αντέχω να βουλιάζω και μετά με δύναμη ψυχής αναδύομαι στην επιφάνεια να αναπνεύσω...
Κόβω το κύμα.. χαράζω μέσα μου με σπαθί σκουριασμένο το ίχνος της απόδρασης...
Σε φτάνω... ένα σάλτο και σε φτάνω ... να αγγίξω την παράνοια που λέγεται Ελευθερία και Λύτρωση.... που είναι ή Αγιοσύνη ή Τρελα....
{ με εμπνέεις..... και σε ευχαριστω από καρδιάς...}
Σε ευχαριστω στιχακι.... σε ευχαριστω όσο δεν μπορούν οι λέξεις να το πουν!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω λοιπόν στα όνειρα, στους παραμορφωτικούς αυτούς καθρέπετες της λογικής. Κι ότι βγεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βράδυ.
Λογική....υπερτιμημένη λογική...προτιμώ τα όνειρα...τον δικό μου κόσμο...κι αν αυτό άλλοι το ονομάζουν τρέλα φίλε μου nefesch, δεν με νοιάζει καθόλου...
ΑπάντησηΔιαγραφή...Όνειρα...
Την καληνύχτα μου.
ακομη και αν ο ταξιδιωτης της ζωης περασει στην αντιπερα οχθη...ακομη και αν το νερο παψει να ειναι γαργαρο και καθαρο...ακομη και αν η πραγματικοτητα αποτελει εικονικη παραισθηση....ακομη και τοτε τα ονειρα μας,μας ακολουθουν και αποτελουν την αγρυπνη συντροφια μας....καληνυχτα φιλε μου.....
ΑπάντησηΔιαγραφήναι ναι, να μετράμε τα ρεκορ της παράνοιας, όταν το συναίσθημα δεν μπορεί να δεχτεί την λογική.. πολύ σε καταλαβαίνω μάγκα μου! φακ
ΑπάντησηΔιαγραφή