22.3.10

Με κρατας...
Με λεξεις μικρες κ ομως τοσο δυνατες...
Με κρυβεις μες στις πιο κρυφες σου ανασες,
με λυτρωνεις μεσα απ'τις πληγωμενες σου αγαπες κ με πνιγεις,
καθως η δικη σου η αγαπη τινει να μ'εκτιναξει σε θαλασσες ερωτα κ ποθου ποταμια,
που δεν ξερω καν αν θελω να τ'αφησω να με πνιξουν στο υγρο τους στοιχειο!
Απλα...
Εσυ με κρατας καπου εκει,
μεσα σου,
κ εγω,
καπου εδω,
σε κρατω θαμπο ακομα...
Αισθηση υγρη...

ΑΓΑΠΗ
θαρρω πως λεγεται αυτο;


4 σχόλια:

  1. Στιχάκι, έρωτας είναι...

    Παλμός ζωής μέσα στις φλέβες που διψούν για επαφή..

    Ρυθμός και ταλαντώσεις εσωτερικής μουσικής που παίζει ινγκόγνιτο...

    Κύμα παλιρροιακής ανάγκης για κίνητρα.. που σε ωθεί μέσα στο απλό να διακρίνεις πολυπλοκότητες... μέσα στο επιφανειακό να σχεδιάζεις βάθη καταδύσεων στο απέραντο..

    Σε θαυμάζω.. Τί όμορφα που βουλιάζεις μέσα στον πνιγμό της Ερωτικής παλίρροιας!.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε μου Nefesc, πόσο νιώθω τα λόγια σου...πόσο γλυκό είναι το ταξίδι σε αυτά τα νερά...πόσο άγρια φαίνονται...και τι γλυκό που είναι το κολύμπι σε αυτά αν αφεθείς να κολυμπήσεις...

    Εγώ λέω να αφεθείς και σ' όποια στεριά σε βγάλει το κύμα...

    Να έχεις μια υπέροχη Νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Nefesch..
    ....απλα μαγεμενη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αφού θαρρείς πως λέγεται Αγάπη να την προσφέρεις απλόχερα!
    Την Καλησπέρα μου!
    Καλώς σε Βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή