2.3.10


Ο κοσμος σας ειναι θολος,
γεματος με καπνους,
κ ο ηλιος σας δεν με αγγιζει καν...
Κ πισω απ'αυτην του την αιθαλη,
το δικο μου γυαλινο βασιλειο!
Μπορει οι ρωγμες του να'ναι πολλες,
μπορει οι σεισμοι κ οι φουρτουνες να του εχουν τριξει τα θεμελια απ'ακρη ως ακρη...
Ομως προσμενει,
κ βασταει ακομα γερα!
Ακομα κ αν οι αδειες σκιες της κουφιας σας ζωης δεν χανουν στιγμη να με πολιορκουν,
εγω θα σταζω απο τις πληγες μου εκεινο το θεϊκο μου σαλιο,
που ξεπλενει τη στυγνη σας μετουσιωση σε δηθεν ανθρωπους,
κ θα την θαψω στον πιο αθλιο,
σκοτεινο κ βρωμερο βορβορο αυτου του κοσμου!

Μεσα στην αποκαμωμενη απο φωτια κ πονο ερημο της στειρας μου ψυχης...
Αναρτήθηκε από στις

5 σχόλια:

  1. Ευαγγελία Πατεράκη3/3/10 08:33

    Έχω δει κι άλλες ατελείς εξισώσεις
    που πιο πραγματικές είναι
    αφού τίποτα τέλειο δεν υπάρχει
    και να ΄ναι αληθινό..

    Και μια αποκαμωμένη ψυχή
    από φωτιά και πόνο
    δεν είναι στείρα
    γιατί στάζει αίμα και κραυγή
    και μπορεί να σπάσει
    τα θεμέλια του κόσμου του θολού..

    Είναι όμορφα εδώ
    μέσα στην αλγεβρική ατέλεια!..

    Μέρα Καλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έσπερος3/3/10 20:50

    Κλωστή τρεμάμενη
    Του κλωναριού η σκέψη
    Χάψε τους βρόγχους του καιρού
    Συντρίμι για να γίνεις
    Και σαν φτερό...
    Και σαν αέρας...
    Να συνεχίσεις το ταξίδι...

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ~reflection~4/3/10 10:58

    Επιμένουν να μας κλέβουν του ςήλιους κι εμείς με χέρι που τρέμει επιμένουμε να ζωγραφίζουμε ρωγμές φωτός...

    Επιμένουν να κόβουν τα σκοινιά της δικής μας αιώρησης κι εμείς με χέρι που τρέμει επιμένουμε να ζωγραφίζουμε ευθυτενείς γραμμές πάνω στο γαλαξιακό στερέωμα...

    Στο είπα μάτια μου, αυτές οι διαδρομές είναι κρυφής προσπέλασης.. για λίγους... κι εμείς ανήκουμε στο περιθώριο μιας άμορφης μάζας που παλεύει να αποκτήσει μορφή και όνομα....

    Ίσως αυτό μιας αυταπάρνησης και μιας αναγέννησης... ίσως εκείνο μιας παιδικής μουτζούρας από θυμό προς το ανικανοποίητο που μας το επιβάλλουν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία Π.7/3/10 14:38

    Eίμαι η σκόνη στα φτερά σου
    μαζί σου πετώ
    μη με φυσήξεις και πέσω χάμω....
    θα με πατήσουν...
    θα γίνω ένα με το χώμα....
    εσύ αποφασίζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία Π.7/3/10 14:42

    Εδώ είσαι...?? ναι..???
    μα εγώ τώρα λείπω.....
    όταν ...
    ατέλειωτες ώρες εγώ περίμενα.....
    και συ... ναι εσύ έλειπες...
    τώρα λείπω εγώ...
    και αλήθεια σου λέω...
    λυπάμε πολύ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)