12.7.11

http://feggarenia37.blogspot.com/2011/07/blog-post.html

Χάθηκαν τα κλειδιά , και η ψυχή έμεινε κλειδωμένη
Τι κρίμα, στην παλάμη τα κρατούσες ξεχασμένα
Δεν τόλμησες στην καρδιά σου να τα κρύψεις, δείλιασες...

Χάθηκαν τα κλειδιά και η ψυχή κλειδωμένη έμεινε
Και η ματιά λαβωμένη δεν μπορεί τα όνειρα να ταράξει
Το βλέμμα σπαραγμό ικεσίας μουρμουρίζει
Και ο πόνος υφάντρες στην ψυχή στέλνει

Έρχεται σαν σίφουνας απρόσκλητος ,αδίστακτος
Κι έχει την απαίτηση την ψυχή να διαφεντέψει
Να τρυγήσει το μέλι μιας ζωής ξέγνοιαστης
Χάθηκαν τα κλειδιά , και η ψυχή έμεινε κλειδωμένη
Καρτερεί , με αμυδρό στα χείλη το χαμόγελο
Να ανθοβολήσει η άνοιξη στην κάρδια
Να μυρίσει τα ανθισμένα γιασεμιά
Χάθηκαν τα κλειδιά, μα η ελπίδα φρουρός των ονείρων καρτερεί

                                                        Κρίστια Παντελή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου