13.3.16

Μια αμαρτια γονεων...



Στην θλιψη της ψυχης μου εγω γιορταζω,
στο γλεντι της εγω σπαραζω...
Διαβαινω συνορα και ορια χαμενα απ'τον χαρτη...
Γραμμες ταγμενες στις δουλικες ψυχες τους...
Αναβω φωτα σιωπηλα στις δυστυχες καρδιες τους,
...
Κι ομως...
Παραμενω ακομα καταραμενος...
Ενα μιασμα της φυσης...
Μια αμαρτια γονεων...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου