Η καταραμένη ροκ ποίηση...

εξάρσεις 

Η αστική μουσική των τελευταίων δεκαετιών, τουλάχιστον στην «αντέργκραουντ» εκδοχή της, έδωσε μια ποιητική διάσταση στον λόγο της, ανατρέποντας μάλιστα κανόνες και δεδομένα του ποιητικού λόγου. Ο λόγος και η αισθητική του δρόμου, επεξεργασμένα από παιδιά μεσοαστικών συνήθως οικογενειών που πολλές φορές ζουν στο περιθώριο, κάνουν τη ροκ ποίηση να έχει «εξωκοινωνική» προέλευση, που συχνά τη μετατρέπει σε όχημα κοινωνικής κριτικής και αντίδρασης. Δεν είναι αναγκαίο να δεχθούμε ότι οι ροκ μουσικοί είναι επαναστάτες αλλά ότι βλέπουν και καταγράφουν από τη δική τους κοινωνική γωνία όσα συμβαίνουν γύρω τους και τους απασχολούν με έναν τρόπο άμεσο, δεικτικό, με λέξεις και εκφράσεις που η «κανονική» ποίηση αποφεύγει να χρησιμοποιεί. Ετσι δεν έχουμε μόνο τη μουσική της πόλης (από τη δεκαετία του '50 και μετά) αλλά και την αντίστοιχη ποίηση. Ο ποιητικός λόγος του ροκ βρήκε πολλούς επικριτές στη διαδρομή του, που τον κατηγόρησαν για χυδαιότητα, για φτωχά εκφραστικά μέσα, για άτεχνη δομή, χωρίς να κατανοήσουν ότι στην ουσία αυτά ήταν τα προτερήματά του. Για να φθάσουμε στις ημέρες μας που η αποδοχή αυτής της ποίησης δίνει το δικαίωμα σε πολλούς καθηγητές αμερικανικών πανεπιστημίων να διδάσκουν μαθήματα για την ποίηση του Bob Dylan ή του Tupac Shacur. Μπορεί ο λόγος της σύγχρονης αστικής μουσικής να έχει μια αυτονομία και να είναι προϊόν των αστικών συνθηκών, έχει όμως δεχθεί επιδράσεις από αρκετούς ποιητές, κυρίως του περασμένου αιώνα, που λειτουργούσαν σαν φετίχ για τη ροκ κοινότητα. Το 1965 οι Fugs (από τα πρωτοπάνκ γκρουπ της Νέας Υόρκης) χρησιμοποιούν στίχους του Blake και του Swinburne στον πρώτο τους δίσκο και ο Dylan διάβαζε Ρεμπό όταν δημιουργούσε τον παράνομο ήρωα John Wesley Harding. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Ρεμπό είναι ο πιο επιδραστικός ποιητής για τη ροκ κουλτούρα αφού τον συναντάμε να έχει σχέση με τελείως αντιφατικά μουσικά δημιουργήματα, επηρεάζοντας από το Rock 'n' Roll High School ως τονTom Verlaine, την Patti Smith και τον Van Morrison, ο οποίος το 1985 γράφει το «Tore down a la Rimbaud». Οι λογοτέχνες μουσικοί Το όνειρο του Wilko Johnson (Dr. Feelgood) ήταν να μελοποιήσει την «Ωδήστην αθανασία» του Wordsworth αλλά οι τραγουδιστές του συγκροτήματός του τον αποθάρρυναν γιατί δεν μπορούσαν να το πουν σωστά. Το 1959 στο ποίημά του «Σπουδές του Ναρκίσσου» ο Delmore Schwartz έγραφε: «Ο νουςγνωρίζει αλλά και καταλαμβάνεται από όλα τα συντρίμμια κάθε στοιχειωμένης,κυνηγημένης τελετής των γενεών»... Αν το σκεφθείτε, θα διαπιστώσετε ότι είναι μια άποψη που έχει επιδράσει στην ποίηση του Lou Reed που τον είχε καθηγητή στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών και ο οποίος του αφιερώνει τον δίσκο του «Blue Mask» και το τραγούδι «My House». Ο ρομαντισμός του Blake είναι πανταχού παρών στα τραγούδια του Marc Bolanκαι των Τ-Rex και στο άλμπουμ του συγκροτήματος Unicorn (1969) ο Bolan εμφανίζεται στο οπισθόφυλλο κρατώντας ένα βιβλίο με ποιήματά του. Ο Σέλεϊ είναι από τους αγαπημένους του Mick Jagger και πολλοί λένε ότι ο τίτλος του δίσκου «Let it bleed» (απάντηση στο «Let it be» των Beatles) προέρχεται από τον στίχο του Σέλεϊ: «Πέφτω πάνω στ' αγκάθια της ζωής.Ματώνω!». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επιδράσεις είναι πολλές, κυρίως από τους ρομαντικούς και «καταραμένους» ποιητές του περασμένου αιώνα, που έδωσαν τη δυνατότητα στους «ποιητές του ροκ» να φτιάξουν ένα καινούργιο κράμα λόγου όπου η καθημερινότητα, ο αισθησιασμός, η σκληρή πραγματικότητα του δρόμου, οι ονειροπολήσεις και οι εικόνες των παραισθησιογόνων συνθέτουν ένα καινούργιο, εκρηκτικό και εν πολλοίς επαναστατικό χαρμάνι. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο που υιοθετούνται από τους ρόκερ οι οργισμένοι ποιητές του περασμένου αιώνα αφού ενσαρκώνουν με την ποίησή τους αλλά και με τον τρόπο ζωής τους αισθητικά πρότυπα που το ροκ πρόβαλλε ως άποψη και στάση ζωής. Φυσικά όλα αυτά καθόλου δεν σημαίνουν ότι το σύνολο του ροκ έχει μια ποιητική διάσταση. Κάθε άλλο μάλιστα... Οι περισσότεροι στίχοι των σύγχρονων τραγουδιών (όχι μόνο από το ροκ αλλά και από τα υπόλοιπα είδη αστικής μουσικής) είναι ευτελείς, γραμμένοι με τη λογική του σουξέ και την ευκολία στην απομνημόνευση, έτοιμοι να καταναλωθούν από αγοράκια και κοριτσάκια αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία με ανύπαρκτη παιδεία και αισθητική. Από την άλλη, όμως, δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις των δημιουργών των οποίων ο λόγος παίζει πρωταρχικό ρόλο στο έργο τους, που βασανίζονται με τις λέξεις συχνά περισσότερο από ό,τι με τις νότες, και δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν τόσο πολλοί μουσικοί που κατά καιρούς έχουν εκδώσει ποιητικές συλλογές και αν σε αυτούς προσθέσουμε όσους έχουν εκδώσει πεζά (όχι αυτοβιογραφίες), τότε ο αριθμός των «λογοτεχνών» μουσικών δεν είναι καθόλου μικρός. Πιο συγκεκριμένα, μουσικοί που κατά καιρούς έχουν εκδώσει βιβλία με ποίηση ή λογοτεχνία είναι: Jim Carroll, Patti Smith, Tom Verlaine, Bob Dylan, EdSanders, Ian Hunter, Mick Farren, Alan Hull, Peter Hammill, WoodyGuthrie, Al Cooper, John Lennon, Jim Morrison, Marc Bolan, PhilLynott, Robert Palmer, Debbie Harry, Graham Parker, Eric Burdon,Diamanda Galas, Nick Cave, Henry Rollins, Lydia Lunch και πολλοί άλλοι ακόμη. Η καινούργια αστική ζωή Το σίγουρο είναι ότι η ροκ ποίηση είναι πανταχού παρούσα πια, μέσα από τις επιδράσεις της, τις επιρροές της, τα βιβλία των μουσικών, τα τραγούδια που σημάδεψαν και σημαδεύουν τη ζωή μας, τους στίχους που σιγοψιθυρίσαμε. Και καθ' όσον με αφορά προσωπικά (αλλά πιστεύω και πολλούς ακόμη), έμαθα από τη ροκ ποίηση όσα άλλοι μαθαίνουν διαβάζοντας «κανονική» ποίηση. Αισθάνομαι, σκέφτομαι, προβληματίζομαι και κατανοώ με όσα μου λένε τα τραγούδια, τα ποιήματα του Jim Morrison, της Patti Smith και του Peter Hammill και τα ταξίδια μου έχουν να κάνουν πάλι με «ταξιδιάρικα» τραγούδια του ροκ παρά με περιηγητικά βιβλία ή με το «On the road» του Τζακ Κέρουακ. Οσα πολύπλοκα και φευγάτα ειπώθηκαν στην ψυχεδέλεια, η άμεση ποίηση του πανκ, η σκληρή πραγματικότητα του ραπ, τα αισθητικά κομψοτεχνήματα των μουσικών - ποιητών που προαναφέρθηκαν αποτελούν ένα πεδίο μελέτης και γνώσης που καταγράφει με απλό, άμεσο, πυκνό και περιεκτικό τρόπο την καινούργια αστική ζωή, όπως τη βίωσαν και τη βιώνουν οι άνθρωποι που τη ζουν και δεν τη βλέπουν από το παράθυρο. Δεν ξέρω αν η λογοτεχνία θα ήταν φτωχότερη χωρίς τους μουσικούς - ποιητές, σίγουρα όμως θα ήταν η ζωή και η σκέψη πολλών ανθρώπων τους οποίους αυτά τα τραγούδια τους βοήθησαν να μεταβούν σε ένα άλλο επίπεδο, να κοιτάξουν τη ζωή κατάματα, όπως οι «καταραμένοι» ήρωές τους, και να ξορκίσουν τα φαντάσματα με τον λυτρωτικό τρόπο των τραγουδιών. Θα τελειώσω αυτό το σημείωμα (που δεν είναι παρά απλώς μια αφορμή για μια προσεκτική ματιά στα λόγια τραγουδιών που μπορεί να μην προσέχθηκαν) με την αντίληψη του Ray Davis των Kinks για το ροκ και την ποίηση, την οποία αντιλαμβάνεται φυσικά μέσα από τη ροκ αισθητική: «Ενα βράδυ καθόμουν σε έναμπαρ πίνοντας, οπότε με πλησιάζει ένας τύπος και μου λέει: "Ρέι, σε γουστάρωπάρα πολύ και τη μουσική που κάνεις αλλά και τους στίχους σου. Είσαι έναςποιητής". Πήρα ένα μπουκάλι και του έσπασα το κεφάλι. Ακου εκεί ποιητής...».

Villon Francois: Μέγας Καταραμένος Ποιητής...

α

     Ο πρώτος "καταραμένος ποιητής" της ιστορίας, o πιο διάσημος και σημαντικός ποιητής του Μεσαίωνα, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1431 ως Francois de Montcorbier ή des Loges από πολύ φτωχούς γονείς. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και την ανατροφή του ανέλαβε ο ιερέας Guillaume de Villon, ένας άνθρωπος αγαθός και με πολύ ψηλή μόρφωση. Από τον προστάτη του, που 'τρεφε απέραντην αγάπη κι αφοσίωση, δανείστηκε το επώνυμο του. Στα 12, γράφεται στο Πανεπιστήμιο και το 1452 παίρνει πτυχίο ως Δάσκαλος Των Τεχνών. Έχοντας το δικαίωμα να εισαχθεί σ' οποιαδήποτε ανώτερη πανεπιστημιακή σχολή, επιλέγει τη νομική, αλλά πολύ γρήγορα περνά στην όχθη της παρανομίας. Τα κεφάλαια της άσωτης ζωής του περιελάμβαναν κλοπές, ληστείες, προστασία γυναικών, φόνους και παρέα του ήταν τα "εκλεκτά" μέλη του παρισινού υποκόσμου.

     Η εγκληματική δράση του αρχίζει το 1455 με τον φόνο του ιερέα Σερμουάζ. Αν κι ο ιερέας, προτού πεθάνει, ζητά να μη φυλακιστεί, έχει ήδη, εγκαταλείψει το Παρίσι. Επόμενος σταθμός, το Κολέγιο Ναβάρας, από όπου κλέβει 500 χρυσά σκούδαΑ μαζί μ' άλλους τέσσερις συνεργάτες. Έχοντας πάρει μερίδιο, περιπλανάται στη Γαλλία και μπλέκει με τη φοβερή συμμορία των "Κοκιγιάρ" από τους οποίους μαθαίνει το ακατανόητο γλωσσικό ιδίωμα, το "ζαργκόν", στο οποίο έγραψε ορισμένες από τις μπαλάντες του. Σ' αυτές, μάλιστα, δίνει συμβουλές στους φίλους, πως να κάνουν τις δουλειές τους, χωρίς να τους πιάνει η αστυνομία.

     Ο πλάνητας κακοποιός φτάνει πεινασμένος και σ' άθλια κατάσταση στο Μπλουά. Εκεί ο Κάρολος, Δούκας της Ορλεάνης κι αξιόλογος ποιητής, του προσφέρει άσυλο. Η περίφημη μπαλάντα του με τις αντιθέσεις σε κάθε στίχο -όπως το: "πεθαίνω από δίψα πλάι στη πηγή..."- γράφτηκε κείνη τη περίοδο σε ποιητικό διαγωνισμό που οργάνωσε ο Κάρολος. Γι' άγνωστο όμως λόγο, φυλακίστηκε στην Ορλεάνη και περίμενε τη θανάτωση. Ο προστάτης Κάρολος, τον αποφυλακίζει. Ξαναγυρίζει στο Παρίσι όπου έχει πάρει αμνηστία για τη κλοπή στη Ναβάρα, αλλά η συμμετοχή στον τραυματισμό ενός συμβολαιογράφου, τον οδηγεί, το 1462 και πάλι στα σκοτεινά κι υγρά κελιά. Η ποινή του θανάτου μετατρέπεται σ' εξορία 10 χρόνων κι από το 1463, τα ίχνη του χάνονται. Ουδείς γνωρίζει που, πότε και πως πέθανε. Από το ποιητικό έργο του σώθηκαν μόνο 3.000 στίχοι. Θεωρείται βέβαιο πως το έργο του "Το Ρομάντζο Της Διαβολοπορδής", που 'γραψε μετά τις φοιτητικές αναταραχές του 1453, έχει χαθεί.

     3 χρόνια μετά γράφει το ποίημα "Κληροδοσία" (Le Lais) πιο γνωστό με το όνομα "Μικρή Διαθήκη", όπως το παρουσίασαν αργότερα οι εκδότες, σ' αντιδιαστολή με τ' άλλο του έργο, τη "Μεγάλη Διαθήκη" που έγραψε όταν αποφυλακίστηκε από το Μαιν-Συρ-Λουάρ το 1461. Η "Κληροδοσία" είναι ένα πολύ εύθυμο ποίημα, που 'γραψε όταν εγκατέλειπε το Παρίσι απογοητευμένος από έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Σ' αυτό κληροδοτούσε στους φίλους του "τα παλιά του παπούτσια, τη "καλή" του φήμη, "το γάιδαρο και το σπαθί του", αν και το τελευταίο το 'χεν ήδη δώσει ως ενέχυρο. Το πιο σημαντικό του έργο είν' η "Διαθήκη" αποτελούμενη από 163 οκτάστιχες στροφές, στις οποίες παρεμβάλλονται 16 μπαλάντες και μικρότερα ποιήματα. Ανάμεσα στις αριστοτεχνικά δομημένες μπαλάντες, είναι η "Μπαλάντα Των Παροιμιών", η "Μπαλάντα Των Κυράδων Του Παλιού Καιρού", η "Μπαλάντα-Προσευχή", η "Μπαλάντα Των Κρεμασμένων", η "Μπαλάντα Για Τη Πόρνη Χοντρό-Μαργκό", τις οποίες ο Βάρναλης είχε χαρακτηρίσει αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

     Η πρώτη έκδοση των ποιημάτων του έγινε το 1489 με γοτθικά τυπογραφικά στοιχεία και ξυλογραφίες. Αν και κυνηγημένος από το νόμο και τη τάξη, το ποιητικό έργο του κέρδισε την αποδοχή του κόσμου, αφού όταν ζούσε, τα χειρόγραφα του κυκλοφορούσαν σε πολλαπλά αντίγραφα. Στα ελληνικά μεταφράστηκε από τον Καρυωτάκη, τον Βάρναλη και τον Σπύρο Σκιαδαρέση. Πέρυσι μάλιστα ο Θάνος Μικρούτσικος συνεπαρμένος από το έργο του ηχογράφησε απαγγελίες των στίχων του στον δίσκο "Στον Τόπο Μου Είμαι Τέλεια Ξένος".

     Οι μπαλάντες ακόμη και σήμερα είναι δροσερές, πρωτότυπες και με μεγάλην εκφραστική δύναμη. Η ποίηση του αναδύεται ολοζώντανη χωρίς επιτήδευση, προσποίηση, ρητορεία ή περίτεχνα γλωσσικά στολίδια. Είναι γνήσια κι ειλικρινής, πηγάζει από την ίδια του τη ζωή, τα εγκλήματα του, τον φόβο της φυλάκισης, τη φρίκη της αγχόνης. Το κέφι του, όμως, δεν τον εγκαταλείπει ποτέ, ούτε στις χειρότερες του στιγμές.

Ekptotoi Aggeloi-San fotia...

Εγχειρίδιο καλλιέργιας Κάνναβης σε αστικές και αγροτικές περιοχές της Ελλάδας...

Το λιγερό μπιφτέκι

Πρόλογος

Αυτό το ανάγνωσμα αποτελεί οδηγίες του πως μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει το φυτό της Κάνναβης με σκοπό την συλλογή του άνθου του φυτού (Φούντα) καθώς και οδηγίες παρασκευής Χασίς (σοκολάτα – τάκος) από τα υπολείματα μετά την συγκομιδή.

Βήμα 1

Γεννετική

Η επιλογή του βιολογικού υλικού που θα χρησιμοποιηθεί επιρρεάζει σε μεγάλο βαθμό το τελικό αποτέλεσμα όχι μόνο από άποψη ποιότητας της φούντας αλλά και από άποψη βιοσημώτητας του φυτού. Πολλοί πρώτοι καλλιεργητές μπορεί να έχουν ως στόχο την καλλιέργεια του τελευταιου επιτευγματος της Ολλανδικής τράπεζας σπόρων και να καταριούντε το αλβανικό χόρτο πρέπει όμως να έχουν υπόψιν τους ότι τα αλβανικά φυτά θα είναι (και είναι) πολύ πιο απροβλημάτιστα κατά την καλλιέργια σε σχέση με μερικές εξωτικές ποικιλίες «σκανκ». Μία καλά καλλιεργημένη αλβανική φούντα δεν έχει πολλα να ζηλέψει απο μία φούντα «Ράτσας» (Ναι φιλαράκι ελληνικό είναι 10ευρώ το τζι). Επίσης μία καλά καλιεργημένη αλβανική φούντα είναι πάντα καλύτερη από μία φτωχά καλλιεργημένη φούντα «σκανκ»

Το γένος της κάναβις όπως την ξέρουμε αποτελείται απο 2 τύπους και συνδιασμούς αυτών. Η μία είναι γνωστή ως «Σάτιβα» και η άλλη είναι γνωστή ως «Ιντικα». Αυτές οι δύο κατηγορίες έχουν ως κύρια διαφορά τον τύπο της «μαστούρας» καθώς και την γενική εμφάνιση του φυτού. Η πιο εμφανής διαφορά μεταξύ των 2 θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα φύλλα του κάθε φυτού. Η «Σάτιβα» έχει μακρια λεπτά δάχτυλα στα φύλλα με μητερή άκρη ενώ ή «Ιντικα» έχει πλατιά πιο κοντόχοντρα δάχτυλα στα φύλλα της με κάπως οβάλ άκρη. Οι συνδιασμοί θα φέρουν και τα 2 χαρακτηριστικά στα φύλλα τους. Μακρόστενα αλλα όχι πολύ στενά φύλα με κάπως στρόγγυλες άκρες π.χ. Το φυτό μπορεί να έχει παραπάνω ποσοστό από το ένα είδος σε σχέση με το άλλο αυτό επίσης φαίνεται στα φύλλα τα οποία θα έχουν εντονότερα τα χαρακτηριστικά του ενός τύπου.

Τα «σκανκ» είναι συνδιασμός αυτών των 2 φυτών με διαλεγμένη διαστάυρωση για την δημιουργεία φυτών με κάποια επιθυμητά χαρακτηριστικά. Μπορείς να καταλάβεις ένα καλό φυτό μόνο από το σχήμα των φύλλων του. Θα ανακαλύψετε ότι σχεδόν όλα τα φυτά της μαριχουάνας της «πιάτσας» όταν φυτευτούν θα παράγουν φυτά τα οποία είναι εμφανές ότι περιέχουν και τους 2 τύπους φυτού, όπως τα «σκανκ».Θα ανακαλύψετε επίσης ότι τα φυτά απο σπόρο της «πιάτσας» είναι και αυτά διασταυρωμένα για την αποκομοιδή κάποιον χαρακτηριστικών, αυτά σηνύθως είναι η μεγάλη και απροβλημάτιστη παραγωγή, πράγμα το οποίο μπορεί να φανεί ως σύμαχος στην απόπειρά σας.

Μία από τις τελευταιίες ανακαλύψεις των ολλανδών είναι οι ποικιλίες που ανθίζουν αυτόματα. Οι ποικιλίες της κάνναβης ανάλογα από τον τύπο θα αρχίζουν να ανθίζουν μόλις το φως της ημέρας μειωθεί κάτω από τις 12 ώρες. Από προσωπική έρευνα του συγγραφέα μερικές ποικιλίες της πιάτσας θα αρχίσουν να ανθίζουν με πάνω από 14 ώρες φως, απόδειξη ότι οι μαζικοί παραγωγοί της αλβανίας κάνουν επιλεκτική διαστάυρωση είτε επίτιδες είτε καταλάθως. Οι καινούριες αυτές ποικιλίες της ολλανδίας θα φυτρώσουν από σπόρο, θα βγάλουν λίγα φύλλα και θα αρχίσουν αμέσως να ανθίζουν ανεπιρέαστα από το φως. Χαρακτηριστική ποικιλία αυτού τού είδους φυτού είναι η «Low Ryder» (ναι με “Y” ) Επίσης αυτά τα φυτά αφού δεν μεγαλώνουν συνέχεια μέχρι να μειωθεί το φως θα φτάσουν μέχρι 25 εκατοστά μέσα στο σπίτι ή 40 εκατοστά στον ήλιο πράγμα το οποίο τα κάνει ιδιαίτερα «διακριτικά». Η ποικιλία καλλιεργήθηκε από την «Joint Doctor» που κάνει και την εμπορία μέσω ίντερνετ.

Η επιλογή του φυτού θα πρέπει να είναι ανάλογη με το χώρο που θα καλλιεργηθεί. Αν φυτέψετε στην εξοχή στα ανοιχτά καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε τις ποικιλίες που χρησιμοποιούν οι αλβανοί τόσα χρόνια με τόση επιτυχία. Αν έχετε μία ποιο κοντινή επαφή με τα φυτά σας μπορείτε να καλλιεργήσετε πιο απαιτητικές ποικιλίες αλλά η απογοήτευση μπορεί να είναι λίγο πότισμα παραπάνω μετά...

Βήμα 2

Επιλογή του χώρου.

Εδώ θα χωρίσουμε αυτό το κεφάλαιο σε 3 κατηγορίες, στην εξοχή, στην πόλη με φυσικό φως και στην πόλη με τεχνιτό φως.

Στην εξοχή

Όλοι έχουμε ακούσει για τα δέντρα του βοσκού στο ποτάμι και το κατσικο-φαγωμένο δέντρο του τοπικού κάνγκουρα. Συνήθως η καλλιέργια του φυτού στην εξοχή έχει προβλήματα και αυτό μπορεί να είναι για διάφορους λόγους. Ένας είναι ότι η εξοχή δεν είναι ελεγχόμενο περιβάλον. Τα ζώα που περνάνε (όχι μόνο τα τετράποδα) μπορεί να βλάψουν το φυτό σας (οι κατσίκες τελικά τρώνε μόνο κάνναβη ?) Ο καιρός μπορεί να κόψει το φυτό σας λόγω αέρα, ο πανικοβλημένος τύπος που μόλις ανακάλυψε το φυτό σας απλά θα το ξεπατώσει και θα το μοστράρει για δικό του. Αν επιμένετε να καλιεργήσετε στην εξοχή κάντε το τουλάχιστον με γλάστρες, με πολλές τρύπες στον πάτο. Ετσι έχετε την αποστράγγιση της γης με καλό χώμα και το φως του ήλιου που είναι ανώτερο από κάθε είδος λάμπας. (και άλλα για τις λάμπες παρακάτω). Στην εξοχή οι θερμοκρασίες είναι ακραίες. Ένα μαλακό κρύο στην πόλη είναι παγετός στην εξοχή και το φυτό σας μπορεί να παγώσει. Δεν συζητάμε καν για χαλάζι. Μετά από μελέτη ανακάλυψα ότι υπάρχουν 2 βασικοί εχθροί για την καλλιέργεια της κάνναβης στην εξοχή: Οι μπάτσοι και ο χρόνος.

Οι μπάτσοι θα σας κάνουν να φυτέψετε κυριολεκτικά «στου διαόλου τη κάλτσα» με αποτέλεσμα παραμελημένα φυτά αφού δεν θα πηγένετε να τα βλέπετε. Επίσης μπορεί να σας ακολουθήσουν εύκολα αφού η εξοχή είναι πολυ εύκολο να παρακολουθηθεί. Όταν πηγαίνετε στα δέντρα σας ντυθήτε σα λοκατζης και πάρετε μαζί σας τη καραμπίνα του παππού και ένα ζευγάρι κυάλια. Έτσι μπορείτε να πείτε ότι βγήκατε για κυνήγι και απλά πέσατε πάνω στα δέντρα, πάρτε και το κυνηγιτικό «κανίς» σας μαζί. Αν αντέξετε και το ξύλο μπορεί και να γλιτώσετε.

Ο χρόνος της ηλιοφάνιας στην ελλάδα πέφτει κάτω από 12 ώρες όταν είναι ήδη πολύ αργά γιατι πέφτει παγωνιά. Η παγωνιά είναι χειρότερη στην εξοχή και τα φυτά σας θα γίνουν γρανίτα πολύ πριν ανθοφορήσουν. Θα πρότεινα αποκλειστικά να φυτέψετε αυτόματες ποικιλίες πχ «Low Ryder» αφού αυτές θα σας παρέχουν από σπόρο σε φούντα σε 8 εβδομάδες. Κάτω από το φως του ηλιου μπορούν να παράγουν μεγάλες ποσότητες φούντας αλλά πολύ μικρότερες από τα εμπορικά φυτά της αλβανίας. Πάντων εάν δεν είστε διατεθιμένοι να τα φυτέψετε για να μη βγάλουν φούντα ποτέ και να παγώσουν βάλτε αυτόματα φυτά. Απλά βάλτε πολλά.

Στην πόλη με φυσικό φως

Μπορεί να είναι ακάλυπτοι χώροι, γλάστρες στο μπαλκόνι και στην ταράτσα. Το καλό είναι ότι μπορείτε να έχετε κοντινή και συχνή επαφή με τα φυτά σας. Το κακό είναι και πάλι οι μπάτσοι ο χρόνος αλλά τώρα και οι συμπολίτες σας. Όσο πιο πολυσύχναστη είναι η περιοχή που θα φυτέψετε τόσο πιο πιθανό είναι να πέσει η καλλιέργια σας στην αντίληψη της αστυνομίας. Επίσης οι πόλεις είναι κατακλησμένες από γηραιούς κυρίους και κυρίες που το να σας καρφώσουν στην αστυνομία θα τους προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από οτιδήποτε.

Επίσης λόγο του χρόνου η καλλιέργια σας θα αρχίσει να ανθοφορεί πάλι όταν είναι αρκετά αργά αλλά στην πόλη έχετε την πολυτέλεια να καλύπτετε τα φυτά σας με 3πλη σακούλα σκουπιδιών κάθε μέρα αφήνοντας τα φυτά λιγότερο από 12 ώρες στο φως κάνοντας τα να ανθίσουν όποτε εσείς θέλετε. Αυτό μπορεί να αποδειχθει πολύ κουραστικό και δεν συζητάμε καν για τα βλέματα που θα τραβήξετε.

Θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμο να χρησιμοποιήσετε μία αυτόματη ποικιλία. Αυτός ίσως να είναι και ο καλύτερος συνδιασμός. Έχετε το φως του ήλιου, την ασφάλεια της πόλης, είστε κοντά στα φυτά σας και τα φυτά αυτά τα οποία δε μεγαλώνουν πολύ μπορούν να «χωθούν» σε κάθε μπαλκόνι χωρίς να τραβήξουν τα βλέματα.

Στην πόλη με τεχνιτό φως

Αυτή είναι η μέθοδος που έρχεται στο μυαλό του καθενός όταν ακούει την φράση «έβαλα δέντρα». Είναι η καλλιέργεια μέσα σε κάποιο σπίτι η διαμέρισμα με τη χρήση του τεχνιτού φωτός. Η αρχή είναι απλή, αν το δωματιο δεν έχει φως τότε μαλλον δεν βλέπει και κανένας τι γίνεται μέσα. Επίσης με τα φώτα μπορείτε να ελέγξετε πόση ώρα φως πέρνουν τα φυτά και να τα κάνετε να ανθίσουν όποτε εσείς θέλετε. Στην περίπτωση που η αστυνομία μπει σε τέτοιο χώρο τότε μαλλον μπορείτε να ξεχάσετε την φράση «προσωπική χρήση» και αν έχετε παλαιότερη καταδίκη τότε πληρώστε την πιστωτική, χαρίστε το σκύλο και τελειοποιήστε την τεχνική του αυνανισμού σας. Αν η αστυνομία έρθει τότε μην πείτε απολύτως τίποτα εκτός από το αν έχουν ένταλμα. Αν έχουν ένταλμα ανοιξτε την πορτα και μην πείτε τίποτε, απλά πάρτε το δικηγόρο σας. Αν δεν έχουν ένταλμα θα προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι είναι καλύτερα για σας να ανοίξετε την πόρτα τώρα, μπούρδες, κλείστε την πόρτα και έχετε γύρω στη μία ώρα να εξαφανίσετε τα πάντα μέσα από το σπίτι. Η τουαλέτα είναι καλή λύση.

Οι λάμπες που χρησιμοποιούντε είναι είτε του τύπου «HPS» είτε του τύπου «MH». Θα τις δείτε στο ίντερνετ να πωλούντε από πολλές σελίδες. Η τιμή είναι κάπως τσουχτερή αλλα αυτές οι λάμπες είναι έτοιμες για τοποθέτηση. Στην περίπτωση που δεν θέλετε να πληρώσετε λάμπες (και καλά θα κάνετε για την πρώτη σας καλλιέργεια) μπορείτε να κάνετε μία βόλτα στην πόλη. Θα δείτε λάμπες να φωτίζουν κτίρια στερεωμένες στο έδαφος βγάζοντας ένα πορτοκαλί – ροζ φως. Αυτές είναι οι λάμπες «HPS» όπου είναι και οι καλύτερες και ακριβότερες από τις 2. Είναι οι ίδιες λάμπες που φωτίζουν τους δρόμους από τις κολώνες στο πεζοδρόμιο. Κλέψτε τη λάμπα με όποιο τρόπο θέλετε αρκεί να πάρετε όλη τη μονάδα μαζί σας. Ανοίξτε τη μονάδα σπίτι και βγάλτε τη λάμπα, το καθρέπτη και τον ενισχυτή, Τοποθετίστε επιπλέον μέτρα καλώδιο ανάμεσα στον ενισχυτή και τη λάμπα και βάλτε τις λάμπες στα 1,80 μέτρα από το έδαφος. 2 λάμπες των 400βατ είναι μια χαρά για 10-15 δέντρα και δε θα χρειαστεί να τις χαμήλώνετε και να καίτε τα φυτά σας. Στην αρχή μπορείτε να τις δουλεύετε για όλο το 24ωρο μέχρι τα φυτά σας να γίνουν 60εκ μέχρι 1 μέτρο, μετά αλλαξτε το φως σε 11 ώρες με ένα χρονοδιακόπτη και αν δεν υπάρχει φως δυνατότερο από ένα κερί για πάνω από ένα λεπτό κατά την σκοτεινή περίοδο τα φυτά θα αρχίσουν να ανθιζουν. Κρατήστε τη θερμοκρασία στο δωματιο γύρω στους 30 βαθμούς. ( 27 – 34)

Βήμα 3

Φυτεύοντας τα φυτά

Το χώμα

Πάρτε χώμα από μαγαζί ή από καινούριο πάρκο. Προσέξτε το χώμα να αποροφάει το νερό, να μη λασπώνει και να μη πετρώνει. Βάλτε μία δόση λίπασμα και ανακατέψτε καλά. Βάλτε το στις γλάστρες και ποτίστε καλά. Ανοίξτε τρύπες γύρω στο 1,5 εκατοστό και βάλτε τις ρίζες. Οι γλάστρες θα πρέπει να είναι 40 Χ 40 Χ 40 εκ. Μεγαλύτερες γλάστρες προσφέρουν επιπλέον προστασία από το υπερβολικό πότισμα.

Ο σπόρος

Πάμε λοιπόν στην τοποθέτηση του φυτού. Πρώτα από όλα θα χρειαστείτε σπόρους ή μικρά φυτά. Αν έχετε μικρά φυτά βάλτε τα σε μεγάλες γλάστρες 40 Χ 40 Χ 40 εκ. και ποτίστε με ένα ψεκαστήρι. Μη ποτίζετε με μπουκάλια γιατί μπορεί να κουνηθεί η ρίζα και να καταστραφεί το φυτό. Αρχίστε να ποτίζετε με ποτιστήρι όταν τα φυτά σας βγάλουν τουλάχιστον 6 φύλα.

Πάρτε ένα πιατάκι για γλυκό κουταλιού λίγο βαθύ (έρε Ελλαδάρα) τοποθετήστε ένα στρώμα βαμβάκι και βρέξτε το βαμβάκι πολύ αλλα χωρίς να επιπλέει στο νερό το βαμβάκι. Τοποθετήστε τους σπόρους επάνω στο βαμβάκι και κλείστε το πιατάκι με αλουμινόχαρτο. Βάλτε το πιατάκι στο συρτάρι και ελέγχετε κάθε 12 ώρες. Ο σπόρος θα σκάσει και θα βγάλει ρίζα. Βγάλτε το σπόρο 15 ώρες αφότου σκάσει και βάλτε τον με τη ρίζα κάτω (κατά προτίμιση) 1-2 εκατοστά βαθιά στο χώμα. Ανοίξτε την τρύπα βάλτε το σπόρο και κλείστε απαλά. Ποτίστε με ψεκαστήρι και ξαναποτίστε μόλις ξεραθεί λίγο το νερό στην επιφάνεια της γλάστρας. Προσοχή αυτή είναι η πιο ευαίσθητη στιγμή του φυτού. ΜΗΝ ποτίσετε πολύ θα πνίξετε το φυτό.Μεταφέρετε και φυτέψτε το σπόρο ΑΠΑΛΑ. Ποτίστε με ψεκαστήρι μόλις ξεραθεί λίγο το χώμα στην επιφάνεια. Οι πρωτάριδες δεν κάνουν τίποτα λίγο, με αποτέλεσμα πνιγμένα φυτά και καμένα φυτά από λίπασμα.

Βήμα 4

Μεγαλώνοντας τα φυτά.

Αφότου τα φυτά βγουν από το χώμα θα μεγαλώνουν μέχρι να κοπεί το φως κάτω από 12 ώρες ή αν έχετε αυτόματη ποικιλία (καταλαβατε ότι μου αρέσει αυτή η ποικιλία ?) μέχρι να ενεργοποιηθεί η διαδικασία της ανθοφόρησης. Χρησιμοποιήστε λίπασμα άλλα πάντα βάλτε λιγότερο από ότι λέει στο σακούλι. Προτιμίστε τα στερεά λιπάσματα γιατί αυτά δεν θα πάνε κατευθείαν στη ρίζα όπως τα υγρά καίγοντας τα φυτά και θα κρατήσουν περισότερο καιρό το χώμα λιπασμένο. Η κοπριά δουλεύει μια χαρά και η φούντα θα έχει πολύ καλή γεύση. Επίσης πρέπει αποβάλετε κάθε μαλακία που έχετε ακούσει για το τι πρέπει να ρίξετε στα φυτά σας (σκουριά, αίμα, καφέ, γύρο πίττα και γάλα) Ειδικά το γάλα δεσμεύει το οξυγόνο στο χώμα και κυριολεκτικά σκοτώνει τα φυτά σας. Πάντα σε αυτές τις δοξασίες υπάρχει μία δοση αλήθειας και αυτή είναι ότι το φυτό χρειάζεται 3 ουσίες για να ζήσει και μία που ρυθμίζει το Ph στο χώμα. Το χώμα αν είναι απο μαγαζί ή φρεσκοστημένο πάρκο δε θέλει τπτ. Απλά πράγματα λοιπόν, 3 ουσίες. Αυτές είναι τα 3 νούμερα που γράφουν επάνω τα λιπάσματα. Πάρτε ένα λίπασμα που να έχει λίγο από ολα και το φυτό σας θα έχει τα πάντα. Όσο μεγαλώνουν τα φυτά θα πρέπει να τα ποτίζεται και βάλετε άλλες 4 φορές το πολύ λίπασμα. Μάθετε το φυτό σας, αν είναι στερεο και τα φύλα στέκονται είναι μια χαρά. ΠΡΟΣΟΧΗ αν τα φύλλα «κρέμονται» τότε έχει ΠΟΛΥ νερό. Πολλοί νομίζουν ότι το φυτό δεν έχει νερό και το πνίγουν όταν τα φύλλα κρέμονται. Επίσης τα φύλλα κρέμονται όταν έχει πολύ ζέστη. Ποτίζεται κάθε 3 μέρες κατά προτίμιση μόλις πέσει ο ήλιος. Αν έχετε οριακές γλάστρες προσέξτε να μην πνίξετε τα φυτά σας. Ένας οδηγός θα ήταν να ποτίσετε αν τα πρώτα 2-3 εκατοστά του χώματος είναι στεγνα.

Βήμα 5

Η φούντα

Τα φυτά θα αρχίσουν να ανθίζουν όταν το φως αρχίσει να πέφτει από τις 12 ώρες ή αν έχετε βάλει αυτόματη ποικιλία. Τα φυτά θα είναι είτε αρσενικά είτε θυλικά ή ερμαφρόδιτα. Τα φυτά ειναι θυλικά ή αρσενικά από το σπόρο ακόμα και δεν υπάρχει τπτ που μπορείτε να κάνετε για να το αλλάξετε. Τα θυλικά είναι που θα βγάλουν και φούντα. Αν πετάξετε τα αρσενικα και τα ερμαφρόδιτα γρήγορα μακρυά από τα θυλικά τα θυλικά δεν θα βγάλουν σπόρο και θα παράγουν «σινσεμίλα» (χωρίς σπόρο) φούντα που είναι και η καλύτερη πχ «σκανκ» από «κοφι-σοπ» Είναι γεγονός ότι μεγάλες ποσότητες σκανκ που πωλούνται στην ελλάδα είναι απλά προσεγμένη «σινσεμίλα» αλβανική φούντα.

ΘΥΛΙΚΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ

Πετάξετε τα αρσενικά και τα ερμαφρόδιτα νωρίς για να μη χαλάσουν τη θυλική φούντα ή κρατήστε τα να ξεραθούν σε μία ντουλάπα στο σκοτάδι στη δροσιά για να τα κάνετε καλή σοκολάτα εκτός αν θέλετε να βγάλετε σπόρο από κάποια συγκεκριμένα φυτά. Τα αρσενικά μπορούν τα ενεργοποιήσουν τα θυλικά σε μεγάλη απόσταση. Το να βάλετε στην άκρη 2 δεντρα δεν είναι αρκετό και μπορεί να υποβαθμίσετε και τα υπόλοιπα 15 σε σποριάρικη φούντα..

Τα θυλικά θα ανθίζουν για 4 με 9 εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια της ανθοφόρισης μερικά φύλλα μπορεί να κιτρινίσουν και να πέσουν, είναι φυσιολογικό. Η φούντα θα αρχίσει από μερικές άσπρες τρίχες που θα πληθαίνουν. Μόλις η φούντα έχει πάνω από 50% καφέ τρίχες είναι ώριμη. Μερικές φούντες θα ωριμάσουν νωρίτερα από τις άλλες και μπορείτε να τις κόψετε αλλά προσέξτε μη χαλάσετε τις διπλανές φούντες. Χρησιμοποιείστε ένα κοφτερό ψαλίδι με μητερή άκρη.

Βήμα 6

Η καβάτζα

Όταν οι περισσότερες φούντες είναι ώριμες κόψτε το δέντρο από τη βάση. Κρεμάστε το ανάποδα στη ντουλάπα στο σκοτάδι και στη δροσιά και κόψτε μόνο τα πολύ μεγάλα φύλλα. Αφήστε το για 1 μέρα και η φούντα θα αρχίσει να χωρίζει από το φύλλο. Κόφτε τις φούντες και βάλτε τις σε χαρτοσακούλες ανοιχτές ή σε βάζα ανοιχτά στη ντουλάπα στη δροσιά Σε 3 μέρες περίπου η φούντα θα είναι και ξερή και θα έχει «ωριμάσει» σωστά. Έτσι θα έχει ωραία γεύση και δε θα είναι σαν την απαίσια αλβανική λάθος ξεραμένη από πέρισυ φούντα. Μην πίνετε χλωρές φούντες γιατί δεν κάνουν τπτ και μη ξερένετε σε «μπρίκια» «φούρνους» και «ήλιο» γιατί θα τις καταστρέψετε. Αν την αφήσετε στο σκοτάδι στη δροσιά δε θα χάσει καθόλου από την ενέργειά της. Λίγα φύλλα θα μείνουν επάνω στη φούντα είναι επιλόγή σας πόσο θα αφήσετε. Απλά μην τα κόψετε εντελώς γιατί θα χάσετε και λίγη φούντα. Αφότου ξεραθούν βάλτε σε νάυλον σακουλάκια που κλείνουν και αποθηκεύστε μακριά από ζέστη υγρασία και φως.

Βήμα 7

Τα σκουπίδια

Οτι μείνει από τα παραπάνω εκτός από τους κορμούς μπορείτε να τα αποστάξετε σε σοκολάτα. Είναι πολύ εύκολο. Ξεράνετε το μπάζο μέχρι να σπάει αλλά χωρίς να γίνει πολύ ξερό. Πάρτε ένα μπλέντερ βάλετε ένα στρώμα μπάζο, καλύψτε με κρύο νερό και βάλτε και ένα στρώμα πάγο. Χτυπήστε για 1 λεπτό (όχι πολυ παραπάνω πειράζει). Φιλτράρετε μέσα από ένα μεταλικό φίλτρο για καφέ και βάλτε το υγρό σε ένα ποτήρι στο ψυγείο. Βάλτε ακόμα 1-2 παγάκια, το θέλετε κρύο. Αφήστε το στο ψυγέιο για 90 λεπτά και δείτε το ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΟΥΝΗΣΕΤΕ. Μία ασπριδερή σκόνη θα κάτσει κάτω στο ποτήρι, είναι το πεντακάθαρο χασις σας (σοκολάτα). Βγάλτε το χωρις να κουνήσετε καθόλου αφίστε κάπου και αρχίστε να τραβάτε το νερό με ένα βετέξ ή χαρτι κουζίνας. Θα πάρει λίγη ώρα υπομονή (περιμένατε 2 μηνάκια έτσι και αλλιώς). Πάρτε τη σκόνη απλώστε την σε καθαρή επιφάνεια και βάλτε επάνω ένα κομάτι χαρτί κουζίνας να ρουφήξει το πολύ νερό. Μόλις βγάλετε το περισσότερο νερό θα αρχίσει να σχηματίζεται μία πλαστελίνη που είναι σχεδόν καθαρά «τρίχομα» οι αδένες της τετραυδροκαναβινόλης στο φυτό. Αυτή η ουσία «μαστουρώνει» αλλά δεν «νταγκλάρει»

Η φούντα περιέχει και «CBD» σε ποσό ανάλογα με την ποικιλία (ανάμεσα σε ίντικα και σάτιβα) η οποία σε νταγκλάρει κιόλα. Μην πατίσετε τη σοκολάτα γιατί όταν ξεραθεί θα είναι δύσκολο να την ξανακάνετε σκόνη για να την πιείτε.

http://www.youtube.com/watch?v=jyPm2mXo5F4