30.6.11

Το βοτσαλακι μου κι εγω...


Το μικρο μου βοτσαλακι...

Εκεινο το μικρο λευκο μου βοτσαλακι που το μαζεψα καποτε στην οχθη ενος ποταμου...

Ηταν αναμεσα σε τοσα αλλα,
μαυρα,
γκριζα,
φαιοκοκκινα...

Ομως εκεινο ειχε κατι το ξεχωριστο,
κατι το τοσο σπανιο που σ'εκανε να το διαλεξεις αμεσως αναμεσα στα τοσα!

Μολις που το πηρα στην χουφτα μου,
ειχε ακομα την δροσια και την υγρασια απ'το νερο του ποταμου πανω του...

Μεχρι να στεγνωσει!

Μεχρι να γινει ενα με το χερι μου και το φως του ηλιου να του χαρισει την λαμψη που του αξιζε...

Αυτο ηταν το δικο μου βοτσαλο...

Ω!γλυκο μου αλγος!


(...Ειμαι τυφλα υπ'οψην...)

Η μοναξια της ψυχης ειναι το χειροτερο  ορνιο
που τρωει τα σωθηκα σου καθε μερα!

Δεμενος στον βραχο ως αλλος Προμηθεας,
τιμωρημενος απ'τους Θεους επειδη χαρισα το φως της γνωσης στους..."τυφλους"!

"Τυφλοι" που σαν εκεινους μεχρι χθες βαδιζαν στο σκοτος και στο ερεβος ενος χαμενου κοσμου...

Ενα μονοπατι που οδηγουσε σ'αδιεξοδο γκρεμο!

Σ'εναν αδιεξοδο Καιαδα...

...

Τι γλυκος πονος κ αυτος Θεοι μου!

Να σου τρωει το ορνιο τα σπλαχνα κ εσυ μες απ'το ιδι ο σου το αιμα,
ν'αντκριζεις στα ματια του κοσμου,
τον ιδιο σου τον θανατο!

Ω!γλυκο μου αλγος!

29.6.11

Αρχεγονη κραυγη...


ΑΑΑΟΟΟΥΥΥ...

ΕΣΥ ΟΧΙ...

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΣΕΝΑ,
ΕΣΥ ΟΧΙ...

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΣ ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ!

ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΟΥ Ο ΛΥΚΟΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ,
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ,
ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ,
ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΣ,
ΑΤΙΘΑΣΟΣ ΚΙ ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΣ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΝΟΝΑ!

28.6.11

Περι ποιησης...


Επειδη καπου τεθηκε ενα θεμα περι λογοτεχιας,

(Λογοτεχνια ειναι το συνολο της ποιησης με την πεζογραφια για οσους δεν γνωριζουν αυτον τον ορο),

Λοιπον...

Η ποιηση κυριως ειναι ενας σπορος που υπαρχει μεσα σε ολων τις ψυχες.

Αλλος το αφηνει στο ελεος του Θεου και μαρενεται,
καταστρεφεται και μαζι με τον σπορο καταστρεφεται και ο ιδιος.

Αλλος παλι αγκαλιαζει τον σπορο με στοργη,
τον φροντιζει να αναπτυχθει,
να μεγαλωσει μεχρι να γινει ενα ομορφο λουλουδι μεσα του που θα τον στολιζει για το υπολοιπο της ζωης του!

Η ποιηση δεν ειναι μαγκια,
η ποιηση θελει μαγκια!

Δεν θελει τυποποιημενες μορφες εκφρασης,
δεν γινεται ποιηση με αντιγραφες και ανατυπωσεις!

Η ποιηση ειναι το λουλουδι που γεννηθηκε μεσα σου, και το αφησες να σου χαρισει τα ποιο ομορφα του ανθη,
τις πιο γλυκιες ευωδιες του κοσμου,
που κανενα μα κανενα ανθος δεν εχει το προνομιο να στις προσφερει!

Απο τα ροδα τις ερημου που τα συντηρει η δροσια της νυχτιας κι ας καιγονται στον μεσημεριανο ηλιο,
μεχρι τα ροδα του Ισπαχαν που το αρωμα τους ζαλιζει ακομα και τις ιδιες τις μελισσες που μαζευουν την γυρη τους!

Αυτο ειναι ποιηση...

Ποιηση ειναι η ομορφια που κρυβουμε μεσα μας και οχι ο κακτος που αφησαμε να κατατρωει τα σωθηκα
μας!

Σακελλαριου Ηλιας

26.6.11

Μαυρο μελανι...

Μαυρο μελανι πηχτο κυλαει αργα σε κιτρινες σελιδες,
που φερνουν στην μνημη,
μυρωδιες κι αρωματα αλλωτινων καιρων...
(Αφιερωμενο σ'εναν φιλο,
που μαλλον καπου εχει χασει τον δρομο...
Ας ειναι οι στιχοι μου το φως που θα τον φερουν και παλι πισω...)

25.6.11

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙΣ...

Το'χεις ξαναπερασει αυτο...

Το'χεις δει το "εργακι" ξανα και ξανα!

...

Ερχονται στιγμες στην ζωη σου που ολα μοιαζουν
κενα και αδεια.

Φτωχα και γκριζα...

Δεν υπαρχει τιποτα που να σ'αγγιζει,
να σου γεμιζει τα κενα της ψυχης σου οπως καποτε...

Κι εκεινα τα ρημαδια τα χνουδια που'φερες στους κουρασμενους  σου τους ωμους,
δεν εγιναν ποτε τους φτερα!

Για την ακριβεια γινηκαν καυκαλα...

Καυκαλα σαν της χελωνας το καβουκι που το σερνει στην πλατη της μεχρι να πεθανει.

Κι ομως...

Τουτο το καβουκι...

Μοιαζει καλυτερο απ'ενα ζευγαρι βελουδενια φτερα!

Σκληρο κι ανθεκτικο στα σημεια των καιρων...

Σε χερια που σ'αγγιζουν κι ευχαριστως θα'θελες να τα δεις κομμενα!

...

Και αυτο καβουκι,
περνοντας ο καιρος,
περνοντας ο χρονος,
να σκληραινει πιοτερο κι απο την πετρα,
πιοτερο κι απ'της θαλασσας τον βραχο,
πιοτερο κι απο'κεινα τα μαρμαρενια δακρυα που'χυσες καποτε για κατι παλιο...

Δεν αντεχει ομως παντα τουτο το καβουκι,
δεν αντεχει τουτο το ερημο το καυκαλο!

Ραγιζει...

Τσακιζει...

Σπαει σε μικρα-μικρα κομματια κι αφηνει την ευαισθητη σου σαρκα εκτεθιμενη!

Βορα σε καθε ορνιο,
σε καθε ειδους αγριο θηριο!

...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙΣ...

... ΠΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΣΑΙ...

Κι εκει που μεχρι χθες ειχες καβουκι στην πλατη,
ενα ζευγαρι ολοκαινουργια φτερα ριζωσαν στις πλατες σου!

Οχι πουπουλενια φτερα,
μητε βελουδενια...

Ενα ζευγαρι φτερα,
σαν της  νυχτεριδας,
με μεβρανες σκληρες και ινες ατσαλενιες!

Με νυχια στις ακρες γαμψα,
ετοιμα να ξεσκισουν το καθε τι που παει να σε αγγιξει!

Το καθε τι που θα θελησει να σε πλησιασει...

Αυτα ειναι τα δικα μου τα φτερα!

Ενα ζευγαρι φτερα που με τυλιγουν στοργικα,
κι οταν το φως πια δεν θα'ναι πλεον ανεκτο,
θα με κλεισουν μεσα τους...

Αλλα οχι για παντα...

Μεχρι το επομενο βραδυ...

...ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΞΕΚΛΗΡΙΣΜΟ...



23.6.11

Μόνο τ' άρωμα σου δε λέει να χαθεί...


Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων


Μόνο τ' άρωμα σου δε λέει να χαθεί...
μια με προσπερνάει μια μ' ακολουθεί...
μια με προσπερνάει μια μ' ακολουθεί...

Μόνο τ' άρωμα σου δε λέει να χαθεί...
μια με προσπερνάει μια μ' ακολουθεί...

22.6.11

Το άρωμα...




Ο αερας που φυσα με μανια,

παρασερνει καθε σκεψη

και καθε θυμηση που

σκιαζε μεχρι σημερα το χθες...



Λουλουδια που μαραθηκαν στην ζεση του καλοκαιριου,

σκορπιζουν τα πεταλα τους σαν εαρινη βροχη

στις ακρες του οριζοντα.

...

Χανονται προς καθε σημειο,

προς καθε κατευθυνση αυτου του κοσμου!


Δεν μπορουν πια να σ'αγγιξουν παρα μονο με το νεκρο τους αρωμα...


Ενα αρωμα που αν κι εχει σβησει χρονια τωρα,

θαρρω πριν αιωνες,

κι ομως...


Αυτο το αρωμα ειναι ακομα δυνατο,

ακομα κι απ'τον ιδιο τον θανατο!


Ενα αρωμα που σερνει μαζι του μνημες φερμενες

απο τον κοσμο της λησμονιας και της ληθης...

21.6.11

Αποψε θνησκω μια καρδια...


Αποψε θνησκω μια καρδια...

Μια ψυχη που λειπει απ'την ζωη μου μερες τωρα...

Μια ψυχη που ερπει σε ελη σκοτεινα και βορβορους κρυφους και μιερους!

Κι ομως...

Μες απο'κει προσπαθει ν'αναδυθει,
να γινει ενα με μια νεα ζωη που αν και την λαχταρει χρονια τωρα,

 ποτε του δεν θα καταφερει να ταυτιστει μαζι της!

...

Εκει θα μεινεις...

Εκει!

Στην λασπη,
στον βουρκο και στην βρωμα!

Αυτο σου αξιζει...

Αφου μεσ'απ'αυτη τη μητρα ξεβραστηκες!

Πως ν'αλλαξεις τωρα πια;

Rozz Williams...



Γεννημένος στην Πομόνα της Βόρειας Καλιφόρνια στις 6 Νοεμβρίου του 1963, ο Ρότζερ Άλαν Πέιντερ ήταν ο μικρότερος της οικογενείας.Οι γονείς του ήταν και οι δυο Βόρειοι Βαπτιστές ,έτσι αυτός ,οι δυο αδερφοί του και μια μικρότερη αδελφή υπόμειναν μια πολύ αυστηρή διαπαιδαγώγηση.

Στην ηλικία μόλις των εννέα ετών άρχισε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς την μουσική,

επηρεασμένος απο τον David Bowie, τους Roxy Music,τον T-Rex,τον Alice Cooper,τον Iggy Pop,

τους New York Dolls και αρκετούς άλλους καλλιτέχνες.Απο τότε ήξερε οτι ήθελε να γίνει μουσικός .

Όταν έφτασε στην εφηβεία γοητεύτηκε απο την Αμερικάνικη Punk σκηνή,ξυρίζοντας ακόμα και το κεφάλι του.

Στην ηλικία των 16 ετών ο Ροτζερ ,σκέφτηκε οτι θα 'ταν καλό να αρχίσει να φτιάχνει μουσική θεωρώντας το προτιμότερο απ ' το να είναι ένας απλός ακροατής, αποφασίζοντας να πάρει το όνομα  Rozz Williams που είχε βρεί σε μια ταφόπλακα στο αγαπημένο του νεκροταφείο.Η πρώτη του μπάντα ονομαζόταν Crawlers μετονομάστηκε σε No Who και ύστερα έγινε γνωστή ως The Upsetters.O Rozz έκανε τα φωνητικά και έπαιζε κιθάρα , παρολαυτά σαν σχήμα δεν έκαναν καμία συναυλία. Έτσι ο Rozz αποχώρησε και συμμετείχε στην δημιουργία  ενός νέου σχήματος με την ονομασία The Asexuals . Εκεί τραγουδούσε ,έπαιζε κιθάρα και όργανο, ο Jill Emergy έπαιζε μπάσο και συμμετείχε κι αυτός με την φωνή του .Τέλος στα τύμπανα ηταν ο Steve Darrow . Εμφανίστηκαν σε μερικά πάρτυ μα όπως και το προηγούμενο σχήμα  δεν έτυχε να δώσουν συναυλίες ποτέ σαν συγκρότημα.Άλλο ενα σχήμα με το όνομα Daucus Carota είχε τον Rozz στα φωνητικά , τον Jay στην κιθάρα και ενα τρίτο άτομο στα κρουστά με το όνομα  Mary Torciva .

Οι Christian Death δημιουργήθηκαν το 1979. Το όνομά τους προήλθε απο μια διαστρέβλωση του ονόματος  ενός   γνωστού σχεδιαστή μόδας ,του Christian Dior.O Rozz τραγουδούσε , ο Jay έπαιζε στην κιθάρα και ο James McGearty στο μπάσο. Ο McGearty ύστερα σύστησε τον George Belanger στην μπάντα ως ντράμερ.

Το παρθενικό τους σώου ήταν στο Hong Kong Cafe στην Τσάιναταουν , μια αποικία του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, μαζί με ένα άλλο γκρουπ με το όνομα 45 Grave. Ήταν μια καλή αρχή για μια καλύτερη συνέχεια.

Το συγκρότημα για λίγο χρονικό διάστημα ,στις αρχές του 1981,είχε διαλυθεί κι έτσι ο Rozz μαζί με τον Ron βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν τους Premature Ejaculation. Εκείνη την εποχή ζούσαν αραιά και που στο σπίτι των γονιών του Rozz . Είχαν  πρωτογνωριστεί σ ' ενα γκαράζ στο Κλέρμοντ όπου οι Christian Death κάναν πρόβες για την πρώτη τους συναυλία . Το είχαν κανονίσει εξ'αρχής . Ο Ron θυμάται -"Ήταν αληθινοί ρομαντικοί Punks - τρύπησε την ρώγα μου , έκανα τατουάζ το όνομά του στον καρπό μου και έσκισα τις παλάμες του με ενα ξυράφι". Κάνανε μερικές εμφανίσεις στο Λος Άντζελες. Σε μια απο αυτές ο Ron άρχισε να τρώει και να απαιματώνει μια νεκρή γάτα .Τους ήταν κάπως δύσκολο να βρουν  χωρο για παραστασεις καθώς τα περισσότερα κλαμπ δεν ήταν ιδιαίτερα  διατεθειμενα και φιλικα ,έτσι άρχισαν να πειραματίζονται στο σπίτι με κασσέτες.



Το καλοκαίρι του 1981 ο McGearty κι o Belanger σύστησαν στον Rozz τον Rikk Agnew που υπήρξε κιθαρίστας στους Adolescents . Ο Jay συμφώνησε στο να εγκαταλείψει το γκρουπ καθώς είχε αρχίσει να βαριέται και να χάνει το ενδιαφέρον του κι έτσι ο Rikk πήρε την θέση του . Ο McGearty χορηγούσε τις ώρες του στούντιο και τα σέσσιον τραγούδια όπου αργότερα εμφανίστηκαν στο σινγκλ  Deathwish. Επίσης και το τραγούδι "Dogs" που περιλαμβανόταν ,στην πλέον διάσημη συλλογή Hell Comes To Your House .

Η κυκλοφορία του σινγκλ  Deathwish και η συμμετοχή τους  στην συλλογή Hell Comes To Your House εξύψωσε το ενδιαφέρον για τους Christian Death σ ' ενα πιο υψηλό επίπεδο με αποτέλεσμα η  Lisa Fancher

να υπογράψει με την μπάντα στην εταιρία της Frontier Records και τον Μάρτιο του 1982 να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους με το όνομα  Only Theatre Of Pain . Ο Ron Athey και η Eva Ortiz έκαναν την επεξεργασία και την μίξη των φωνητικών και ο Rozz σχεδίασε το χειροποίητο εξώφυλλο. Το άλμπουμ κρίθηκε και κατηγορήθηκε αυστηρά από τον μουσικό τύπο αλλά προκάλεσε και μια κάποια αμφισβήτηση.

Ένας παρουσιαστής μάλιστα σ ' ένα θρησκευτικό πρόγραμμα της τηλεόρασης με θέμα τις σατανικές επιρροές

στην κυριολεξία έσπασε μια κόπια του δίσκου των C.D. στον αέρα.

Οι σκηνικές παρουσίες των Christian Death έγιναν πιο επεξεργάσιμες και προσεγμένες.O Rozz κάποιες φορές εμφανιζόταν και ερμήνευε τα κομμάτια ντυμένος με ένα νυφικό φόρεμα, άλλες φορές χλευάζοντας την θεία κοινωνία και άλλες ενσαρκόνωντας τον  ρόλο του Χριστού δεμένος σ'ένα σταυρό αναπαριστάνωντας την σταύρωση. Αυτά τα τραγελαφικά τους παιχνίδια ανάμεσα και σ ' άλλα ήταν που οδήγησαν διάφορες θρησκευτικές ομάδες στο να καίνε δίσκους τους έξω από συναυλίες τους και ακόμα στο να τους αφορίζουν και να μετατρέπουν τους δρόμους σε  τόπους δικών.

Ο Rikk Agnew και o George Belanger έφυγαν απο την μπάντα προς το τέλος του 1982. Η Eva Ortiz (κιθάρα και πίσω φωνητικά) και ένα άτομο ονόματι China (κρουστά) μπήκαν στην μπάντα ως αντικαταστάτες για τις συναυλίες. Άλλος ένας κιθαρίστας ο Micahel Montana πήγε για να αντικαταστήσει την Eva ακολουθώντας τους Christian Death και τους  Pompeii 99 στο πρώτο σώου που παίξανε μαζί.

Εκείνη περίπου την εποχή ο Rozz είχε προσκεκληθεί σε  ένα πάρτυ της κυκλοφορίας ενός δίσκου

των Pompeii 99 και εκεί ήταν όπου γνωρίστηκε με τον Valor Kant και τον  David Glass .Συζήτησαν για την πιθανότητα οι Pompeii 99 και οι  Christian Death να συνεργαστούνε και να κάνουνε κάποιες συναυλίες μαζί,

αλλά μέχρι τα τέλη του 1982 οι  Christian Death είχαν διαλυθεί κι αυτό είχε κυρίως να κάνει με έχθρα και προβλήματα ναρκωτικών μέσα στην μπάντα.

  Η εταιρία L ' Invitation Au Suicide αποφάσισε να κυκλοφορήσει το Only Theatre Of Pain στην Γαλλία το 1983  και ο Yann Fancy ήθελε  οι  Christian Death  να υποστηρίξουν την κυκλοφορία του δίσκου παίζοντας στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα χωρίς μπάντα o Rozz συμφωνεί να συμμετέχει με τους Pompeii 99. Ήθελε η νέα μπάντα να λέγεται Daucus Karota επηρεασμένος απο έναν χαρακτήρα ενος βιβλίου όπου λεγόταν

The Drug Experience, παρ'ολαυτά ο Valor θα ήταν ικανοποιημένος αν χρησιμοποιούσαν το όνομα

Christian Death. Ο Rozz ήταν ο τραγουδιστής και ο Valor έπαιζε στην κιθάρα . Η Gitane Demone (πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά) ο  David Glass (τύμπανα) και η Constance Smith (μπάσο) συμπλήρωσαν το καρέ . Κάνανε συναυλίες γύρω απ ' το Λος Άντζελες  σε μαγαζιά όπως το The Roxy και το Fenders Ballroom .

Κατά τα τέλη του 1983 ηταν προσκεκλημένοι να εμφανιστούν  σ ' ενα μουσικό τηλεοπτικό πρόγραμμα των Ηνωμένων Πολιτειών που ονομαζόταν "Media Blitz" όπου μιμήθηκαν το"Cavity" και το "Romeo 's Distress"

κι ύστερα δώσανε μια μικρή συνέντευξη .

Το πρώτο τους Ευρωπαικό σώου ήταν στο Les Bains Douches, στο Παρίσι στις 12 Φεβρουαρίου του 1984 και η Ευρωπαική τους περιοδεία συνεχίστηκε μέχρι τον Ιούνιο.

Το Catastrophe Ballet ηχογραφήθηκε στα στούντιο Rockfield στο Μόνμουθ της Ουαλίας  περίπου την ίδια εποχή . Ήταν μια αναχώρηση απ ' την  θρησκευτική αρμονία του ντεμπούτου τους καθώς οι στίχοι αντικατόπτριζαν την νέα αγάπη του Rozz . Τον Σουρρεαλισμό και το κίνημα του  Dada (ακόμα και το άλμπουμ ηταν αφιερωμένο στον Andre Breton).O Rozz απολάμβανε την διαμονή του στην Γαλλία , σπίτι τόσων πολλών καλλιτεχνικών και λογίων ηρώων οπως  οι Rimbaud, Genet, Lautreamont, Marchel Duchamp και Rene Magritte, μεταξύ κι άλλων. Η Costance Smith εγκατέλειψε το γκρουπ μετά την ηχογράφηση του δίσκου και αντικαταστήθηκε  απο τον Dave Roberts στις συναυλίες .

  Το φθινόπωρο του1984  η μπάντα επέστρεψε στην Αμερική και ηχογράφησε το άλμπουμ "Ashes"που κυκλοφόρησε τον ακόλουθο χρόνο. O Rozz , o Valor, η Gitane και ο  David Glass προώθησαν αρκετή μουσική για τον δίσκο , παρ' ολαυτά υπήρξαν και πολλές φιλικές συμμετοχές απο τους  Randy Wilde (μπάσο)  Erik Westfall (ακορντεόν)  Sevan Kand (κλάμα) Bill Swain (τούμπα) Richard Hurwitz (τρομπέτα)  και Michael Andraes(κλαρινέτο) .

Η μπάντα έκανε εμφανίσεις στην Αμερική για να προωθήσει το άλμπουμ "Ashes", φτάνοντας στο ζενίθ τους με το  The Path Of  Sorrows  και την ακρότητα στο Roxy Theatre του Λος Άντζελες  στις 6 Απριλίου του1985.

Αυτή η ακρότητα των πολυμέσων συνοδευόταν απο φιλμς , μπουφε και ένα πρόγραμμα. Η Kristina Fuller συγκατάταξε και επόπτευε τα οπτκά εφέ ,τον κινηματογραφικό τομέα και τις τέσσερις αλλαγές κοστουμιών του Rozz.  Η εμφάνισή τους στο Hollywood Berwin Entertaiment Centre , λίγες μέρες πριν, είχε ηχογραφηθεί και είχε κυκλοφορήσει σε κασσέτα με το όνομα The Decompositions Of Violets.

Σ ' αυτά τα σώου ο Rozz o Valor η Gitane και ο David δέχτηκαν στο σχήμα τους τον Jeff  Williams και τον Barry  Galvin . Παρ'ολαυτά επιθυμόντας να κινηθεί σε πιο πειραματικούς τομείς και μπάντες απ ' το να δουλεύει με μια συμβατική ,τυπική ροκ μπάντα  ο Rozz  αποφασίζει να φύγει απ ' τους Christian Death ακριβώς στην παραμονή μιας Ιταλικής περιοδείας  τον Ιούνιο του 1985. Τηλεφώνησε στην  Gitane και είπε "Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι .Φεύγω."Ο Rozz έφυγε επίσημα μετά το τέλος των Αμερικανικών συναυλιών τον Απρίλιο του 1985 , αφήνοντας τον Valor να πάρει την υπόλοιπη μπάντα μαζί του στην Ιταλία σαν μέρος της Ευρωπαικής περιοδείας. Ο Rozz είχε ζητήσει απ ' την Gitane να μην συνεχίσουν κάτω απ ' το όνομα των  Christian Death και ο Valor είχε συμφωνήσει να αλλάξει το όνομα του σχήματος σε  Sin And Sacrifice, αν και τελικά αποφάσισε να κρατήσει το όνομα  Christian Death προς μεγάλη ενόχληση του Rozz.

O Rozz θεωρούσε ότι οι  Christian Death ήταν δικιά του δημιουργία όπως και το οτίι δικιά  του θα έπρεπε να ήταν και η απόφαση αν θα συνέχιζαν να υπάρχουν και να παίζουν 'η όχι..  Παρόλο που η Gitane αισθάνθηκε ένοχη γι' αυτό παρέμεινε πιστή στον Valor κι ο Rozz δεν πολέμησε για το δικαίωμα του ονόματος παρά μόνο λίγα χρόνια αργότερα όταν ο Valor είχε πλέον κερδίσει αποτελεσματικά το δικαίωμα να παίζει κάτω απ ' αυτό το όνομα . Ο Rozz είχε ήδη ηχογραφήσει δύο τραγούδια τα "Haloes" και "Spectre (Love Is Dead)" με τον Eric Westfall αλλά αυτά δεν είχαν κυκλοφορήσει επίσημα για πέντε χρόνια. Αυτά τα τραγούδια εμφανίστηκαν στις κασσέτες Heaven And Hell , που επίσης περιλάμβαναν και ζωντανές εμφανίσεις διαλεγμένες απο τον Rozz από τα προσωπικά του αρχεία των δικών του κασσετών . Υπήρξε κι ένα τρίτο ανολοκλήρωτο κομμάτι από την εποχή με τον Eric Westfall που ονομαζόταν  This Mirage αλλά αυτό ολοκληρώθηκε μετά απο αρκετά χρόνια  με την βοήθεια  του Erik Christides και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1998.

  Όταν ο Rozz έφυγε απο τους  Christian Death συνεργάστηκε με τον Chuck Collison και άρχισαν να δουλεύουν κάτω απ ' την ονομασία The Happiest Place On Earth.O Rozz το περιέγραψε ως  την   "εγκαθίδρυση της ερμηνείας του δρόμου" .

Ο Rozz ήθελε και πάλι να άρχισει να παίζει μουσική έτσι μαζί με τον Chuck αναβίωσε τους  Premature Ejaculation . Δούλεψαν πρώτα με κασσέτες και ύστερα κάναν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις , ξεκινώντας από ένα μαγαζί με το όνομα The Crypt ,χρησιμοποιόντας διάφορους ήχουςθορύβους και εικόνες απο βίντεο .

Το ακροατήριο συχνά τύχαινε να βρίσκεται χτυπημένο απο τα ιπτάμενα κομμάτια κρέας και τους βολβούς των ματιών που πετούσαν προς αυτό απ ' την σκηνή . Μια παράσταση έλαβε μέρος κάτω από μία εθνική λεωφόρο μπροστά σε μία ομάδα επιλεγμένων φιλικών ατόμων .

Το 1987 o Rozz και η  Eva μετακόμισαν στο Σαν Φρανσίσκο όπου και παντρεύτηκαν. Ακριβώς εδώ ήταν που ξεκίνησαν μια νέα μπάντα με το όνομα Shadow Project . Η σύνθεση περιείχε τους Barry Galvin , David Glass και τον  Johann Schumann (μπάσο).  Το γκρουπ  έπαιξε σ ' ένα μαγαζί Cover Wagon στο Σαν Φρανσίσκο και στο κλαμπ No Name στο Λος Άντζελες. Το όνομα των  Shadow Project ειχε προέλθει από τα τεστ στην Χιροσίμα μετά την πυρηνική βόμβα που άφηνε εντυπώσεις "σκιές" αλλά δεν άφηνε σώματα.

Διάφορες φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν για τον θάνατο του Rozz και για εγκλεισμό του σε διανοητικό άσυλο και έτσι το 1988 αποφασισμένος να σταματήσει τις φημολογίες επανένταξε και διεκδίκησε ξανά αυτό που δικαίως του ανήκε - το συγκρότημά του .Τα σώου των  Christian Death γινόντουσαν  το 1989 μέχρι και στις αρχές του 1990 .  Η σύνθεση περιείχε τον Rozz , την Eva O , τον  Rikk Agnew  , τον Casey (μπάσο) και τον Cujo (τύμπανα) .

  Μετά την τουρ της επανασύνδεσης ο Rozz και η  Eva μετακόμισαν και πάλι στο Λος Άντζελες και συνεργάστηκαν με τους Jill Emergy (μπάσο) και  Tom Morgan (τύμπανα) για να ολοκληρώσουν έτσι ένα καινούργιο λουκ και μία νέα κατεύθυνση για τους  Shadow Project και να παίξουν σε κάποια κλαμπ στην Καλιφόρνια.Αργότερα και ο Paris ενσωματώθηκε ως κιμπορντίστας, και το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ ηχογραφήθηκε . Εν τω μεταξύ ο Rozz άρχισε να αναπτύζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και να επηρρεάζεται  από τον Charles Manson .

H Jill Emergy αποχώρησε από την μπάντα νωρίς το 1992 για να συγκεντρώσει τα καθήκοντά της στις Hole και ο  Aaron Schwartz ήρθε για να γραάψει το τραγούδι "Dead BabiesKiller" για την συλλογή Welcome To Our Nightmare , μιας συλλογής με διασκευές του  Alice Cooper.O Chuck Collison επίσης συνείσφερε στα samples σ ' αυτά τα τραγούδια.

O Rozz κι η Eva  μαζί με τους Listo (μπάσο) και David Melford (τύμπανα) άρχισαν να κάνουν ηχογραφήσεις νέες εκτελέσεις σε παλιά κομμάτια  των  Christian Death για το άλμπουμ The Iron Mask κατά τον Φεβρουάριο του 1992 .Το άλμπουμ έγινε εν μέρει για να ανακοινώσει την Ευρωπαική περιοδεία του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου του 1992 όπου έπαιζαν με τους Mephisto Walz ως  support.O Peter Tomlison είχε αντικατασταθεί από τον  Tom Morgan στα τύμπανα, γι ' αυτήν την περιοδεία .

   Για να ξεφύγουν από το χάος του Λος Άντζελες ο Rozz κι η  Eva αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Λας Βέγκας. Ζούσαν ήρεμα σ' ένα σπιτάκι στην έρημο κοντά στα βουνά . Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να διατηρηθεί ο γάμος τους .

Αργότερα το 1992 o Rozz, η Eva, η Jill, ο Tom κι ο  Paris στο Hollywood δέχτηκαν στο σχήμα και τον Ace Farren Ford στο σαξόφωνο και ξεκίνησαν να ηχογραφούν το άλμπουμ  Dreams For The Dying.To άλμπουμ ηχογραφήθηκε κατά την διάρκεια των εξεγέρσεων του 1992 στο Λος Άντζελες. Τον Οκτώμβριο εκείνο του 1992 οι Shadow Project έκαναν περιοδεία στην Αμερική με τον William Faith (μπάσο) να αντικαθιστά την Jill και τον  Stevyn Grey (κρουστά) να αντικαθιστά τον Peter Tomlison.

Αργότερα το 1992 ο Rozz ηχογραφεί το πρώτο του προσωπικό ,με απαγγελίες, άλμπουμ με το όνομα Every King a Bastard Son με την εποπτεία των Paris,Ace Farren Ford και Donato Canzonieri. Με την βοήθεια των Eva O(κιθάρα),Paris(πλήκτρα) ,William Faith(μπάσο),Scat Elis(μπάσο),Stevyn Grey(τύμπανα),Kris Kohls(τύμπανα),Brian Virtue(samples) ,Wayne James(κιθάρες),Armon Christoff (πιάνο και ακουστικές κιθάρες) και του Aaron Schwartz (άρπα) ο  Rozz ηχογραφεί 2 νέα Christian Death  στουντιακά άλμπουμ επονομαζόμενα Path Of  Sorrows και  Rage Of Angels, στα οποία ο Rozz αναφέρθηκε  με τα εξής λόγια " Το Path Of  Sorrows είναι , πιθανόν ,ο αγαπημένος μου Christian Death δίσκος" .Ένα τραγούδι στο Rage Of Angels έχει γραφτεί για τον Jeffrey Dahmer  , τον Αμερικανό δολοφόνο κατα συρροήν , για τον οποίο ο Rozz έτρεφε μεγάλο ενθουσιασμό.

Για τελευταία φορά τον Ιούνιο του 1993 στο Patriotic Hall του  Λος Άντζελες οι Christian Death επανασυνδεθήκαν για μια συναυλία ,που υπάρχει σε cd  και σε βίντεο με το όνομα Iconologia  Ο Rozz συνευρέθηκε με τους  Rikk Agnew , George Belanger και Casey. Ακολουθώντας την απόφαση του αδελφού του ,να μην επανέρθει στην σκηνή , ο Frank Agnew χρησιμοποιήθηκε ως εμπρόσθετος κιθαρίστας στις ηχογραφήσεις.

Το καλοκαίρι του 1993 οι Shadow project περιοδεύσαν στην Αμερική. Η σύνθεση του σχήματος αποτελούταν απο τους Rozz , Eva ,Paris ,Mark Barone (μπάσο) και τον Christian Madrigal Izzo (τύμπανα).Μετά απο την Αμερικάνικη αυτή περιοδεία η Eva O και ο  Paris αποχώρησαν απο την μπάντα  για να δουλέψουν στο cd των Eva O Halo Experience με το όνομα Demons Fall For An Angels Kiss. Οι Shadow Project είχανε φτάσει στο τέλος τους ,παρολαυτά μια Γερμανική περιοδεία είχε ήδη κανονιστεί. Παρόλο που τα εισητήρια ,τα flyers και η δημοσιοποίηση γι'αυτην την περιοδεία είχε γνωστοποιηθεί στο όνομα των Shadow Project, o Rozz αποφάσισε πως το όνομα έπρεπε να αλλάξει σε Daucus Carota . Σ' αυτή την περιοδεία ο Rozz τραγουδούσε

o Brian Butler  έπαιζε κιθάρα, ο  Mark Barone έπαιζε μπάσο και ο  Christian Omar Madrigal Izzo συμετείχε με τα κρουστά του. Σε μια συναυλία η  Gitane Demone οδήγησε απο το σπίτι της στο Άμστερνταμ μέχρι την Γερμανία για να συναντηθεί με  τον Rozz στα παρασκήνια .

Το ΕΡ Shrine των  Daucus Carota ηχογραφήθηκε τον Ιανουάριο του 1994 με τους Mark Barone  (μπάσο), Christian  Omar Madrigal Izzo (τύμπανα)  και Roxy (κιθάρες).

Oι Daucus Carota επέστρεψαν στην Ευρώπη για μια Ευρωπαική περιοδεία του  ενός μηνός τον Νοέμβριο του 1994 με την Gitane Demone ως support . Η περιοδεία έγινε με  τον Todd Dixon στα κρουστά, τον Mike Saavedra στο μπάσο και τον  Brian Hansen στην κιθάρα. Ο  Brian είχε αντικαταστήσει τον Rolf Donath που υπήρξε ο κιθαρίστας του σχήματος στις εμφανίσεις του στο Λος Άντζελες  και στο Μεξικό εκείνο το καλοκαίρι. Ύστερα που μαθεύτηκε πως ο Jeffrey Dahmer βρέθηκε δολοφονημένος στην φυλακή , το συγκρότημα αποφάσισε να αφιερώσει την εμφάνιση του στο Άμστερνταμ  εκείνο το απόγευμα ,στην μνήμη του.

Αργοτερα το 1994 , ο Rozz κυκλοφόρησε ένα cd με το όνομα Neue Sachlichkeit ύπο το όνομα των Heltir . Οι  επιπλέον μουσικοί συμπεριλάμβαναν τους  Ace Farren Ford , Christian Omar Madrigal Izzo (κρουστά ) και  Aaron Schwartz (άρπα).

Το cd  Dreamhome Heartache ηχογραφήθηκε απο τον Rozz και την  Gitane Demone στην  πόλη Τζέντ  μεταξύ 28 Μαρτίου  και  5 Απριλίου  με την βοήθεια του Pieter Rekfelt. Παραγωγός ηταν ο Ken Thomas που παλαιότερα είχε συνεργαστεί με τον Ντείβιντ Μπάουι στον δίσκο του  "Hunky Dory". O Rozz  και η Gitane κάνανε μερικές εμφανίσεις μαζί τον Απρίλιο του 1995 και μετέπειτα τον Δεκέμβριο του 1995 ξανά  .Επίσης περιοδεύσαν ξανά στο Ηνωμένο Βασίλειο  τον Απρίλιο του 1996 .

Το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του Rozz  "The Whorse's Mouth" ηχογραφήθηκε το 1996 με τον Rozz ( μπάσο,φωνητικά), τον  Paris ( πλήκτρα ,κλαρινέτο) ,τον Ryan Gaumer (πίσω φωνητικά ),τον  Christian Omar Madrigal Izzo(κρουστά) και την  Anne Marie (βιολί) . Το cd ήτανε επιρεασμένο απο τον Genet και είχε γραφτεί και συνθεθεί με τον  Gaumer, τον συγκάτοικο του Rozz ,την ιδια στιγμή όπου και οι δύο ηταν βαριά εθισμένοι στην ηρωίνη.

Ο Rozz  συμμετείχε στο μπάσο στο cd των  E X P που κι αυτό επίσης  ηχογραφήθηκε το 1996 όπου συμμετείχαν και οι   Paris, Ryan  και Ace Farren Ford .

Ο Erik Christides, ένας απο τους πιο κοντινούς και  πολυαγαπημένους φίλους του Rozz  αυτοκτόνησε το 1997 και μια ειδική εμφάνιση έλαβε χώρο είς μνημην του στο Perversion στο Λος Άντζελες την 6 Ιανουαρίου του 1998 όπου φαίνεται να είναι και η τελευταία  ζωντανή εμφάνιση του Rozz .

Ο  Rozz  βρέθηκε απαγχονισμενος την 1 Απριλίου του 1998. Τον βρήκε ο συγκάτοικος του Ryan στο διαμέρισμα τους στο Δυτικό Χόλλυγουντ. Δεν είχε αφήσει κάποιο σημείωμα αυτοκτονίας  κι έτσι δεν έγινε γνωστό για ποιό λόγο ο Rozz θέλησε να αφαιρέσει την ίδια του την  ζωή .  Είναι ιδιαίτερα γνωστό οτι ο αλκοόλισμος του είχε αρχίσει να τον επηρεάζει άσχημα , αλλα όπως και με τον εθισμό του σε διάφορες ουσιες , κατάφερνε να ξεπερνά το οποιοδήποτε σωματικό ή ψυχολογικό πρόβλημα προέκυπτε. Πολλοί απο τους φίλους του πιστεύουν πως η ημερομηνία του θανάτου του ήτανε σημαδιακή και είχε να κάνει με κάτι βαθύτερο γι ' αυτόν . Ένα μνημόσυνο έλαβε χώρο στο Θέατρο  El Ray λίγο μετά τον θάνατο του, και μια μικρή σύναξις στενών φίλων και συγγενών προσέφερε τις στάχτες του στην γή ,στο Φαράγγι Runyon.

Το τελευταίο σχέδιο που είχε αναμιχθεί ο Rozz πρίν απο τον θάνατο του ήτανε ένα φίλμ με το όνομα PIG το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 1999 . Ο Nico B. ειχε σκηνοθετήσει αυτό το φίλμ και ο  Chuck Collison ολοκλήρωσε  το σαούντράκ του .

Μέσα στο 2000 κυκλοφόρησε το βιβλίο The Art of Rozz Williams που δείνει λεπτομερή ανάλυση στην ιστορία της τέχνης και της ζωής του Rozz.

Την 1 Απριλίου του 2001 , στην επέτειο των τριών χρόνων του θανάτου, έγινε ένα δημόσιο μνημόσυνο στο Hollywood Forever Cemetary στο Δυτικό  Χόλλυγουντ της Καλιφόρνια. Το μνημόσυνο αυτό προσέλκυσε οικογένεια ,φίλους και θαυμαστές απο όλο τον κοσμο.

Τώρα πιά υπάρχει μια μόνιμη θέση  στην μνήμη του στο τμήμα του περιστερώνα του Hollywood Forever  Cemetery.

(Το τραγούδι που ακούγεται στο προφίλ μου είναι του ιδίου.)





20.6.11

Στου ηλιου τις κηλιδες...



Στου ηλιου τις κηλιδες και παλι κρυφτηκες...


Κι ομως!
Σαν πεσει η νυχτα,

και τ'αστρα φωτισουν και παλι τον θλιμμενο μου ουρανο...

Θα σε βρω!

Καπου εκει αναμεσα στις φλογες σου που σιγοκαινε.

Που δεν σβηνουν ποτε,

δεν καταλαγιαζουν!

Παραμενουν δραστηριες...

Παραμενουν ενεργες,

σ
αν ηφαιστειο που δεν εκτονωθηκε ποτε!

Χρόνια αγάπης,χαμένα...


Εκεινος ο μαυρος σκοτεινος ηλιος,



αρχισε επιτελους να καταρεει!



Ονειρα κρυμμενα σε αναλγητους ληθαργους...



Φλογες που εκαιγαν ποθους ανεκπληρωτους για χρονια,
τωρα σβηστηκαν...



Δακρυα...

Πετραδια φωτεινα που σμιξαν με τα βραχια της ψυχης μου...



Ολα επιτελους κατερευσαν!



Μαζι μ'αυτα,



κι η αγαπη μου για σενα...

18.6.11


ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΝΑ ΤΟ ΦΟΒΑΣΕ...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΝΑ Τ'ΑΓΑΠΑΣ ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΤΑ ΣΤΑ ΤΡΙΣΒΑΘΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ...

17.6.11

ΒΡΑΒΕΥΣΗ "ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ"!

Μια ανελπιστη χαρα με περιμενε σημερα το πρωϊ!



Επιτελους το blog μου,

ο προσωπικος μου ιστοχωρος παρουσιαστηκε και καταχωρηθηκε μεσα στα καλυτερα blogs στην κατηγορια της ποιησης!



ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΛΥ ΘΕΡΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Σ'ΑΥΤΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!



Δεν εχω λογια πραγματικα...



Καλη συνεχεια σε ολους σας κ καλη σας μερα!




14.6.11

Στον δρομο για το δασος της μεγαλης φυγης...



Στον δρομο για το δασος της μεγαλης φυγης,

στην Μανα φυση που καλει κοντα της καθε πλασμα καλο ή κακο...

Τρεχω μοναχος πλαϊ στο φως της πανσεληνου,κι ευλογω καθε μου ανασα,
καθε μου θυμηση που θελω να καψω στην φλογα της!

Το χωμα στα ποδια μου,ραγιζει...

Σπαει σε κομματια κι αγγιζει τον πυρηνα της γης...

Με καλει!

Με προσταζει ν'αναγεννηθω,
να γινω ενα μαζι του!

Σπορος φλεγομενος,

απο σπορο που καει καθε μιερη σαρκα,
καθε βρωμερο κουφαρι...

Καθε σκουληκι που ερπεται κατω απ'τα ποδια μου!

Καρπος μου η φωτια,

σοδεια μου οι φλογες που κρυβουν του νου τη ζωη...

Το νευρο...

Το τσαγανο...

Την μπεσα...

Το θρασσος και το θαρρος για την ιδια του την ζωη...

Μα κρυβει και μισος...

Φθονο και ερεβος για καθε εμποδιο που θα σταθει μπροστα του...

(ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ...ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ...)

13.6.11


ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,


Ο ΛΥΚΟΣ,


ΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΣ...

Ταξιδεψε στον δικο μου μαγικο κοσμο...

Εκει που ο λυκος ζει περηφανος κ οχι κρυμμενος πισω απο ισκιους που τρωνε την σαρκα του αργα κ βασανιστικα...

Εκει θα βρεις κ εμενα...

Εναν λυκο που ποτε σου δεν αφησες να γλυψει τις πληγες σου...

11.6.11

King Crimson - Epitaph



ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:


King Crimson - Epitaph

" Ο τοίχος .....στον οποίο οι προφήτες γράψανε ......ραγίζει στις ραφές .......πάνω στου θανάτου τα όργανα .......ηλιαχτίδες φωτεινά λάμπουν ......όταν ο καθένας μας .......σπαράζει .....με εφιάλτες και όνειρα ........κανείς δεν θα βάλει δάφνινο στεφάνι ........καθώς η σιωπή έρχεται να πνίξει τις κραυγές ....."


" Η σύγχυση ......θα είναι ο επιτάφιος μου ........καθώς σέρνομαι σ΄ένα ραγισμένο ......θρυμματισμένο μονοπάτι .......αν τα καταφέρουμε .......μπορούμε ......γελώντας .......να υποχωρήσουμε ......αλλά φοβάμαι .....πως αύριο θα κλαίω ........ναι ......φοβάμαι πως αύριο θα κλαίω .......ναι ......αύριο θα σπαράζω ......."



" Ανάμεσα στις σιδερένιες πύλες της μοίρας ......οι σπόροι του χρόνου ......σπάρθηκαν .....και ποτίζονται απ ΄ τα έργα .......αυτών που "ξέρουν" .....και γνώριμοι είναι ......η γνώση ......θανάσιμος φίλος είναι .....όταν κανείς δεν θέτει τους βασικούς κανόνες .......η μοίρα της ανθρωπότητας ......βλέπω στα χέρια ηλιθίων ....να έχει αφεθεί ......"



" Ο τοίχος .....στον οποίο οι προφήτες γράψανε ......ραγίζει στις ραφές .......πάνω στου θανάτου τα όργανα .......ηλιαχτίδες φωτεινά λάμπουν ......όταν ο καθένας μας .......σπαράζει .....με εφιάλτες και όνειρα ........κανείς δεν θα βάλει δάφνινο στεφάνι ........καθώς η σιωπή έρχεται να πνίξει τις κραυγές ....."



" Η σύγχυση ......θα είναι ο επιτάφιος μου ........καθώς σέρνομαι σ΄ένα ραγισμένο ......θρυμματισμένο μονοπάτι .......αν τα καταφέρουμε .......μπορούμε ......γελώντας .......να υποχωρήσουμε ......αλλά φοβάμαι .....πως αύριο θα κλαίω ........ναι ......φοβάμαι πως αύριο θα κλαίω .......ναι ......αύριο θα σπαράζω ......."

9.6.11

Φύση ερμαφρόδιτη...


Σ'ένα σκοτάδι αέναο βυθίζω το κορμί μου.

Στην λάμψη του μαύρου φεγγαριού ποτίζω την δίψα της ψυχής μου!

Εκεί μέσα χάνομαι,
σκορπίζομαι,
γίνομαι ο τελευταίος κόκκος αστρικής στάχτης απ'την συντέλεια αυτού του κόσμου!

Ατέλειωτο έρεβος...

Απύθμενο σκοτάδι...

Όλα μέσα μου βαπτίζονται,
γίνονται μια νέα ύλη,
ένα καινούργιο στοιχειό,
που μήτε Θεός μήτε Διάβολος μπόρουσε να φανταστεί ποτέ!

Ύπαρξη ανύπαρκτη,
κράμα φευγαλέο από κάθε νου και σκέψη...

Εγώ είμαι αυτός!

...Εγώ...

Το όλα και το τίποτα!

Το φώς και το σκοτάδι.

Όχι το φώς απ'το σκοτάδι,
όχι το σκότος απ'το φώς...

Το φώς και το σκοτάδι μαζί!

Η πλήρης οντότητα.
Το όλον!

Το υπέροχο άπαν του σύμπαντος...

Εγώ...

Σκορπίζω και σκορπίζομαι!

Γεννώ την μέρα και τίκτω το σκοτάδι...

Φύση ερμαφρόδιτη.

Και μέσα απ'το σκοτάδι μου αναγεννόμαι ξανά!

Το απόλυτο έρεβος...

...

Κι απόψε λοιπόν μετράω τις σταγόνες,
μετράω τις στιγμές...

Μονάχα που απόψε δεν είμαι μόνος!

Ναι...

Σ'άφησα εκεί πίσω να κολύμπας ανύμπορος στο πιο πικρό σου δηλητήριο!

Εγώ όμως...

Έχω την πένα μου.

Εκείνη την παλιά και σκουριασμένη απο τα χρόνια...

Έχω το μελάνι μου,

το μαύρο,

σαν κατράμι πηχτό,

που σέρνεται σ'εκείνες τις φτωχές κιτρινισμένες μου αράδες!

Και καθώς πνήγομαι μέσα στο ίδιο μου μελάνι,

δημιουργώ...

Χτίζω προτάσεις,

παίζω με τις λέξεις,

με τα γράμματα,

με τις έννοιες!

Εγώ κι η πένα μου μαζί...

Κι εσύ να με περιμένεις εκεί που σ'άφησα,

με μια πυξίδα χαλασμένη,

χαμένος μες στο τίποτα,

να σέρνεσαι μες στην ανυπαρξία,

μέσα στο ίδιο σου το ψέμα που εσύ επέλεξες να ζείς,

σε μια εικονική πραγματικότητα που μόνο ζώη δεν σου χαρίζει!

Αντίθετα...

Βουλιάζεις κάθε μέρα όλο και πιο βαθιά σ'οτιδήποτε σε κάνει ν'απαρνιέσαι την ίδια σου την ζωή,

την ίδια σου την ανάσα...

6.6.11



Η αποψινη αναρτηση ειναι αφιερωμενη σ'ολους εκεινους που κρυφτηκαν στον λαβυρινθο
της χαμενης τους ψυχης...



Μια χωρα ξεχασμενη...

Ενας τοπος φτιαγμενος μοναχα απο σκοταδι,φοβο και ουσιες.

Τυποι μποεμ,αληθινοι που ψιλαφιζουν ονειρα και οπτασιες μεσα απο ξενες αγκαλιες.

Πισω απο κλεμενες ανασες που βρωμανε απ'τ'αψεντι που κυλα στο αιμα τους χρονια τωρα!



Αψεντι...

Ζαχαρη καραμελωμενη και λαβδανο!

Το πασαπορτι για τον αλλον κοσμο...

Τον κοσμο μιας ψυχης που δεν λυτρωθηκε ποτε.

Χαμενοι στο δασος της φυγης που οδηγει στην σαρκα του ασεινηδητου...

4.6.11



Στο μαυρο χιονι αφηνω χρονια τωρα λευκες πατημασιες που ανθιζουν κ γινονται αγκαθια μυτερα κ φθονερα...

Καθε μου χναρι κ ενα δακρυ,
καθε μου δακρυ κ ενα πρισμα θολο που αντανακλα το ερεβος που φωτιζει την ψυχη μου...

Εκεινο το ερεβος που παντα εθρεφα μεσα στοον κορφο μου μεχρι να ζυμωθει μαζι μου,
να γινει κομματι δικο μου,
σαρκα απο την σαρκα μου...

Σπλαχνο απο τα ιδια μου τα σπλαχνα!

3.6.11


Ειμαι διαφορετικος...

Σωμα αυτοφωτο!

Ξεχωριστος κι αυτονομος...

Ανεξαρτητος...

Ατιθασος κι ανυπακουος στα σημεια των καιρων...

Δεν μπαινω εγω σε καλουπια,
δεν υποτασομαι σε νομους και κανονες.

Ειμαι απο μονος μου υλη ανεξαρτητη.

Αυτονομη υποσταση.

Γι'αυτο ξεχωριζω.

Γι'αυτο με γουσταρεις!

Γιατι αλλος σαν και μενα κανεις.

Ναι ρε ειμαι ΨΩΝΙΟ!

Και με γουσταρω τρελα γιατι ξεχωριζω,
γιατι σπαω κανονες και φραγματα ηθικα!

Δεν θα το βρεις πουθενα ολο αυτο το πακετο...

Σε καμμια υπαρξη,
σε καμμια φτηνη προσωπικοτητα απ'οσες σε περιτριγυριζουν.

Ελα...

Τι περιμενεις;

Φοβασε να γινεις ενα με το αιμα μου;

Με τον φοβο θα μεινεις και μ'αυτον θα συνεχισεις να πορευεσαι για το υπολοιπο της αδειας σου ζωης!

1.6.11

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!


ΗΡΘΕ Κ Ο ΙΟΥΝΙΟΣ!
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ!
...
ΘΑΛΑΣΣΑ...
ΠΑΡΑΛΙΕΣ...
ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ...
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ...
ΑΝΕΜΕΛΙΑ...
ΧΑΛΑΡΩΣΗ Κ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ...
ΠΑΝΣΕΛΗΝΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ...
ΧΡΥΣΕΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ...
ΔΡΟΣΕΡΑ ΦΡΟΥΤΑ...
ΧΥΜΟΙ...
ΠΑΓΩΤΑ...
ΓΡΑΝΙΤΕΣ...
ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ...
ΔΡΟΣΕΡΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΑΣ...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ!

(Κ ΑΝ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΜΠΑΝΑΚΙ,ΡΙΞΤΕ Κ ΚΑΜΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ Κ ΓΙΑ ΜΑΣ!)

ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ,

ΛΙΑΚΟΣ...