26.4.10


Βουλιαζω κ βυθιζομαι!
Μυαλο θολο κ σκορπιες σκεψεις στον αερα...
Τουτο το μονοπατι,
μου βγηκε λαθος τελικα.
Διχως πυξιδα,
διχως χαρτη,
χωρις καν καποιο προορισμο!
Ξημερωνει,
βραδιαζει,
κ εγω ακομα εδω...
Να μετρω χαμενα βηματα,
μερες κ ωρες νεκρες...
Στιγμες στασιμες σαν βδελλες σε ελος διχως ζωη...
Μοναχα βδελλες!
Βδελλες που ρουφουν αιμα κ ψηγματα ψυχης...

Της δικης μου ψυχης!

23.4.10


Καταρες σπαρμενες στον οριζοντα...
Βαθειες πληγες πισω απ'τις κογχες των ματιων μου!
Φρικτες ευχες που κυλησαν στον βουρκο των ονειρων,
γυρευοντας εκεινη την τρομακτικη σου αγαπη...
Τα νηματα κινω μηπως κ αλλαξει η πορεια του τροχου που μενει στασιμος χρονια τωρα.
βουλιαξαμε στο χωμα που'γινε σταχτη,
αιμα,
σπερμα κ θυμο!
Τα χερια αναδυονται μες απο μνημες θολες,
σαν σπασμενα καλαδια γεματα απ'ακανθινους ανθους...
Ανθους ευωδιαστους που τ'αρωμα τους λυτρωνει ακομα κ την ληθη!

Δεν θελω να θυμαμε,
δεν θελω να κρατησω τιποτ'απ'ολα κεινα τα παλια...

Θελω μια νεα πνοη...

Μια πνοη που θα σμιξει με την τεφρα μου,
κ θα αναγενησει τον ισκιο μου σαν αλλο φοινικα,
μες απο φλογες πεινασμενες κ ακορεστες!

Περιμενω...

Υπομενω καρτερικα...

Ειμαι ακομα εδω...

...ΖΩΝΤΑΝΟΣ...

20.4.10


Σαρκες κομμενες κ ραμενες σε μετρα ανισα...
Ραφες κ μπαλωματα,
δεμενα απ'τις ινες μιας ακαθοριστης στιγμης.
Κουβαρι οι σκεψεις μου,
πλεγμενο στων δακτυλων σου τις ακρες...
Ιδρωμενες παλαμες που γλιστρουν στο θολο σου τοπιο,
ψαχνοντας μες στο σκοτεινο μου φως το ανεκπληρωτο τιποτα!
Τιποτα...
λεξη οριακη,
κ τοσο μα τοσο ακραια αιρετικη!
Ποσα μπορει να θαψει μεσα της ετουτη εδω η λεξη;

Κ εγω σου απαντω:

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΕΙ!

Μνημες που δεν ελιωσαν ποτε!
Κοκκοι αμμου στου χρονου την κλεψυδρα,
που κομπιασαν μες στο ραγισμενο της γυαλι...
Τιποτα λοιπον!
Τελος κ αρχη,
αρχη κ τελος...
Απ'οπου κ αν διαβεις ετουτο τον υπογειο λαβυρινθο,
το τελος κ αρχη,
θα'ναι παντα το ιδιο!

17.4.10

"Επίλογος" - Τάσος Λειβαδίτης


Ήταν ένας νέος ωχρός. Καθόταν στο πεζοδρόμιο.
Χειμώνας, κρύωνε.
Τι περιμένεις; του λέω.
Τον άλλον αιώνα, μου λέει.

"Που να πάω"

Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,
αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν' αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.

"Χρωματίζω πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν"

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.

"Τραγουδάω, όπως τραγουδάει το ποτάμι"

Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...
Τι έχετε, μου λένε.
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,
μ' αυτόν τον τρόπο.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.

"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν' ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη."

Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ
"μια μικρή ανεμώνη." έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ' όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

"Sos, Sos, Sos, Sos
Φυσάει απόψε φυσάει,
τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι φυσάει,
κάτω από τις γέφυρες φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.

Φυσάει απόψε φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.

Δώσ' μου το χέρι σου φυσάει,
δώσ' μου το χέρι σου."
----------------------------------------
Αφηγείται ο Τάσος Λειβαδίτης

15.4.10


Ποταμια τα ονειρα κυλανε στο κορμι μου...

Απειρα τα στιγματα απ'των χειλιων σου τα φιλια...

οι ακρες των δακτυλων σου,
ριγουν στην αισθηση μου...

κατω απ'το δερμα το αιμα φλεγεται,
καρβουνο πυρωμενο...

Τα ματια μου,
κλειστα κ σφαλιστα,
παραδωμενα στο παθος της ψυχης σου...

Ο θανατος κ οχρονος σβηστηκαν κατω απ'τις μανιασμενες μας ορμες...

Το σπερμα του πειρασμου εχει πια καρπισει...

Κ ο καρπος αυτης της ξορκισμενης νυχτας...

...Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΟΤΙ Κ ΑΝ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ,
ΕΤΟΥΤΗ Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΜΟΥ ΦΥΣΗ...


11.4.10


Ποσες φορες τσακιστηκαν στα δυο

ετουτα τα φτερα;

Κ ομως!

Να'τα κ παλι στους ωμους ριζωμενα,


πιο γερα κ πιο δυνατα απο ποτε!


Αντε λοιπον,


τι περιμενεις;


Ξεχυσου στους πεντε ανεμους,


κ ασε το σκοταδι πισω σου,


να
πνιγεται στο φως σου!

9.4.10


Ειναι φορες που ετουτη η πενα,
σερνεται πανω στο χαρτι...
Κ το μελανι της δεν "πιανει" στις σελιδες.
Αυτες οι μερες ειν'νεκρες,
σαθρες στιγμες με διχως σκεψη...
Μερες νωθρες,
μετεωρες,
σ'εν'ακαθοριστο κενο,
που διεκδικει να καρπωθει φοβιες κ εμμονες,
βγαλμενες μεσ'απο εν'αλλοκοτο σεναριο μιας ακατανοητης υπαρξης!
Κλεινω τα ματια μου στο φως,
κ οι στοιχειωμενες λεξεις μου,
ερωτοτροπουν με την ψυχη που καταδιωκω χρονια τωρα...
Κ εκεινη η μικρη,
κρυφη μου προσευχη,
σαν ν'αντηχει ακομα μες στα σωθηκα μου...

ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ;
ΤΟΤΕ ΖΗΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

7.4.10



Μια ρημαγμενη χαρα θελγει τωρα το κορμι μου...
Στα διχως αφη χερια μου εναποθετω ολες εκεινες τις ψυχες που καποτε καραδοκουσαν πισω απο κλεμενες ανασες,
για να τσακιστουν στο φως του ισκιου μου...
Λιμασμενες πορνες που σαλευουν νωχελικα μεσα στον βουρκο του μυαλου τους,
κ εχουν την εντυπωση πως ο θανατος κ ο χρονος δεν θα τους αγγιξει ποτε!
Πλασματα ετεροφωτα κ γλοιωδη,
μιασματα της φυσης,
ανυδρες αποβολες ενος στειρου τοκετου...
Κ ομως...
Η λιποσαρκη ζωη μου ειναι εκεινη που στο τελος θα σφραγισει τη διαθηκη μου!
Με βλεμμα αγνο προχωρω μπροστα,
διχως ονειρα κ αναμνησεις να πενθουν,
για τουτο εδω το αιμα,
που ποτε του δεν επαψε να κοχλαζει μεσα στις σπασμενες μου φλεβες...

Ο ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΛΥΚΟΣ ΟΥΡΛΙΑΞΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Κ ΠΑΛΙ...
ΜΑ ΔΕΝ Μ'ΑΦΗΣΕ Κ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΑ!
ΕΓΛΥΨΕ ΤΡΥΦΕΡΑ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΟΥ,
Κ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΞΕΚΛΗΡΙΣΜΟ...


4.4.10


Βραδιασε κ παλι...
θαρρω πως χαθηκα ξανα στη μοναξια μου.
Ποταμια οι λυπες μου,
βουνα θεορατα η οργη μου!
...
Κ στων ματιων τις κογχες,
ρωγμες που δακρυα ξερνουν!
Δακρυα κρυσταλλινα,
καθαρια κ σκληρα σαν του αδαμαντος την πετρα!

...fight fire with the fire...

3.4.10

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Κ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΕΣ Κ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!
ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΜΟΡΦΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ Κ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΤΕ!