18.12.15

ΔΕΙΤΕ: Επέστρεψε στο «Μόνος Στο Σπίτι» ο Κέβιν, μετά από 25 χρόνια!


Στον «τόπο του εγκλήματος» επιστρέφει ο Μακόλεϊ Κάλκιν, o ξανθός ηθοποιός που άφησε εποχή με την ταινία «Μόνος Στο Σπίτι», 25 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της!
Από το 1990 και κάθε Χριστούγεννα, ο μικρός Κέβιν εμφανίζεται στις οθόνες μας και να μας κάνει να γελάμε αντιμετωπίζοντας τους διαρρήκτες που προσπαθούν να μπουν στο σπίτι του, όταν η πολύτεκνη οικογένεια των Μακάλιστερ φεύγει για διακοπές και τον ξεχνάει μόνο του.

«Ήμουν το πιο γλυκό 8χρονο σε όλο τον κόσμο. Με διαφορά!», λέει ο 35χρονος σήμερα ηθοποιός, ο οποίος προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά τα μπλεξίματά του με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, που τον έφτασαν λίγο πριν το θάνατο.

Ο Μακόλεϊ πρωταγωνιστεί στο πρώτο επεισόδιο της διαδικτυακής σειράς «DRYVRS», με τον Τζακ Ντίσελ, όπουυποδύεται έναν οδηγό ταξί. Μεταξύ άλλων, ο πάλαι ποτέ γλυκούλης Κέβιν ακούγεται να λέει πως… ακόμα είναιεκνευρισμένος με τα Χριστούγεννα και κουβαλάει μια ντουζίνα ψυχολογικά προβλήματα εξαιτίας των όσων έζησε τότε που οι γονείς του τον ξέχασαν... μόνο στο σπίτι!
Δείτε στο βίντεο τον Μακόλεϊ Κάλκιν στο «DRYVRS»



18.11.15

Τα παπούτσια μου: Ταινία μικρού μήκους...


Η μικρού μήκους ταινία "My Shoes" μας διδάσκει για την ευγνωμοσύνη που πρέπει να έχουμε για τα σημαντικά πράγματα της ζωής και τα οποία θεωρούμε δεδομένα.

17.11.15

Αλλά εγώ θα συνεχίζω να υφίσταμαι...



Η θλίψη,
σου ανοίγει τα φτερά για να ξαναπετάξεις...
Να δεις πιο πέρα από'κείνον τον ήλιο που σου κρύβουν οι σκιές...
...
Να βρείς μια ανάσα πιότερο δυνατή ακόμα κι από'κείνο το δικό σου χνώτο...
Να ανακαλύψεις τη δύναμη ενός ΘΕΟΥ που δεν λατρεύτηκε ποτέ...
...
Ενός ΘΕΟΥ που ακόμα και στην ύστατη στιγμή του,
σε στέλνει σε μια σιώπη πέρα από κάθε του λύτρωση...
...
Κάπου έκει ανάμεσα,
βρίσκομαι κι εγώ...
Σιώπω αλλά υπάρχω!
Βαδίζω και πάλι στ'αχνάρια εκείνων των αλησμόνητων αγγέλων,
εκείνων των προδωμένων από την φύση τους Θεών...
...
Αλλά εγώ θα συνεχίζω να υφίσταμαι...

16.11.15

Θα σας πω την αμαρτία μου...




Θα σας πω την αμαρτία μου. Δε λυπάμαι για τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία. Έχω μνήμη και θυμάμαι ορισμένα ιστορικά γεγονότα βαρύνουσας σημασίας, τα οποία με οδηγούν στο συμπέρασμα, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις". Οι Γάλλοι, σύμμαχοι των Αμερικανών, έλαβαν παθιασμένα μέρος στους ανηλεείς και πολλές φορές άστοχους βομβαρδισμούς κατά του Ιράκ και της Λιβύης, με σκοπό να ανατρέψουν τους Σαντάμ και Καντάφι αντίστοιχα. Επίσης, εξέθρεψαν και γιγάντωσαν τα απάνθρωπα κτήνη του ISIS και στη Συρία, με σκοπό να ανατρέψουν τον Άσαντ, καθιστώντας την καθημερινότητα του απλού Σύριου πολίτη ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ! Τα ίδια ισχύουν και για τον βίο αβίωτο του αθώου Ιρακινού και Λίβυου πολίτη. Νοιάστηκε ο κάθε κουτόφραγκος που ψήφιζε τον Σαρκοζί και τον Ολάντ, για τις συνέπειες της ψήφου του εις βάρος των άλλων λαών; Εξέτασε ποιό το όφελος για τη Γαλλία, να συμμετέχει στις βρωμοδουλειές των Αμερικανοσιωνιστών; ΟΧΙ! Είχε τη βλακώδη εντύπωση, πως αυτός ο άθεος (η Γαλλία είναι κατά βάση χώρα αθεϊστών) θα ζει αμέριμνα, την ίδια στιγμή που οι Χριστιανοί της Συρίας κυριολεκτικά σφαγιάζονται από τους Τζιχαντιστές, αυτό το νοσηρό δημιούργημα της Δύσης σε συνεργασία με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Σε γελάσανε Γαλλάκο, που μάλλον ξύπνησες αρκετά μουδιασμένος σήμερα. Προσωπικά, λυπάμαι για τις αδικοχαμένες ψυχές των χιλιάδων δολοφονημένων, από τους λαθρομετανάστες, Ελλήνων.

14.11.15

ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ...




ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ...

ΤΟΣΟ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΤΑ ΣΤΑΝΤΑΡ...
ΣΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΝΑ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΑΝ ΑΛΟΓΟ
-(ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ)-
ΑΤΟΜΟ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΟΛΙΟ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΛΑΨΕΙ...
...
ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...
...
ΚΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕΣ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΓΩ...
...
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ...
ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΕΒΛΕΠΕΣ...
ΞΕΡΩ,
ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,
ΕΝΝΟΙΕΣ 
(ΣΚΕΨΕΙΣ) 
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΛΛΑ...
ΑΛΛΑ ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΑΘΩ,
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΗΣΟΥΝ ΤΟΣΟ ΦΤΩΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΝΙΩΘΩ ΚΙ ΕΓΩ...
...
ΑΝΤΙΟ ΛΟΙΠΟΝ...
ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ,
ΠΩΣ ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΣΕΝΑ,
ΑΥΤΟΣ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ...

Άντε μου και στον ΔΙΑΒΟΛΟ όλοι σας κι ακόμα παραπέρα...




Κι επειδή δεν γεννήθηκα ούτε τζέντλεμαν αλλά και ούτε κάποιος με ευγενική καταγωγή...

Άντε μου και στον ΔΙΑΒΟΛΟ όλοι σας κι ακόμα παραπέρα...

12.11.15

Απλά δεν τους ανήκεις...


Απλά δεν τους ανήκεις...
Δεν θα γίνεις ποτέ δικός τους γιάτι απλά δεν είσαι σαν κι εκείνους...
Φωτίζεις σαν φάρος στο σκοτάδι των χαμένων τους ψυχών...



ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΜΙΑ ΡΑΤΣΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ!




Ψοφίμια της στείρας σας ζωής...

Τομάρια ελεεινά της δήθεν ανυπότακτης σας φύσης...
Άθλια και άχρηστα κορμιά δίχως ίχνος υπόστασης...
...
ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΜΙΑ ΡΑΤΣΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ!
...
Και όλο αυτό γιατί ποτέ δεν έπαψα να λέω την αλήθεια,
σε αντίθεση με κάποιους απο εσάς που κρύβεστε πίσω από ίσκιους,
που σας προσφέρουν μια δήθεν εικόνα για την δήθεν υποτηθέμενη σας ύπαρξη...

10.11.15

Η σκόνη της λήθης αγγίζει κάθε μου κύτταρο...



Η σκόνη της λήθης αγγίζει κάθε μου κύτταρο...
Αδρανώ...
Βαδίζω σε βάραθρο κενό δίχως φόβο.
...
Μονάχα η παράνοια εμπρός μου...
Με καλεί...
Κι εγώ ταυτίζομαι...
Της ανήκω...
...
Ένας ποιητής γεμάτος με στίχους νεκρούς...
Με μια σιωπή που κερδίζει κάθε μου όνειρο...
Με μια γλυκιά γαλήνη που ταιριάζει σε κάθε μου ψέμα...
που γίνεται ένα με κάθε τι που άφησα πίσω μου για να διεκδικήσω την πάλε ποτέ ταυτότητα μου...
...
Ένας καταραμένος ποιητής,φτωχός και μόνος,δίχως επιστροφή!

9.11.15

Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ του Άγγελου Σικελιανού για τον ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ!


Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ του Άγγελου Σικελιανού για τον ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ!

Αναβιώνει και αποκτά νέο περιεχόμενο η φοβερή καταγγελία του μεγάλου ποιητή.
Με τη "Σίβυλλα" καταγγέλλει την ωμή και πρωτόγονη βία του γερμανικού ολοκληρωτισμού (γράφτηκε το 1941 και εκδόθηκε το 1944) και προβάλλει την αξία του ανθρωπισμού ως δύναμη ηθικής επιβολής. 
Σπουδαίο έργο, εκπληκτικοί στίχοι!

Είχα την τύχη και τιμή με το έργο αυτό να ξεκινήσω τη σχέση μου με το θέατρο.
Μετείχα στο έργο ως μέλος του Χορού της "Σίβυλλας".
Σας παραθέτω όπως θυμάμαι (και το θυμάμαι καλά νομίζω) ένα σημαδιακό χορικό:

Το γένος, βουλιαγμένο στον αιώνα
να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί.
Μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη
βαθιά του αδάμαστη και τρομερή.

Κανείς δεν θα ξεφύγει την γενιά του!
Το βάρος της θα σ(η)κώσει ως τη στιγμή
που βγαίνοντας από την λησμονιά του
στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί

της ζωή θέ να ντυθεί την πανοπλία
και με ακέριο τον άγιο σκελετό
των περασμένων θα στηθεί στη γη του
με το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό.

4.11.15

Τίποτα Δεν Είναι Τυχαίο...



Μακεδόνας στρατηλάτης, από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας.


Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β' και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου. Από τον πατέρα του ο Αλέξανδρος κληρονόμησε την οξεία αντίληψη, τις οργανωτικές ικανότητες και την ταχύτητα ενεργειών. Και από τη μητέρα του τη φιλοδοξία, την υπερηφάνεια και την ισχυρή θέληση.

Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγούς Λεωνίδα το Μολοσσό και Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. Σε ηλικία 13 ετών μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα ελληνικά ιδεώδη και του ενέπνευσε τον θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό. Στον Αριστοτέλη έδειχνε πάντα σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Έλεγε πως τον πατέρα του χρωστάει “το ζην” και στο δάσκαλό του το “ευ ζην”.

Από τον πατέρα του έλαβε σπουδαία μαθήματα πολιτικής και στρατηγικής. Πάντοτε βρισκόταν κοντά του, όταν εκείνος συζητούσε με ξένους πρεσβευτές και απεσταλμένους. Τον ακολουθούσε στις εκστρατείες, όπου έπαιρνε μαθήματα στρατιωτικής τέχνης. Έτσι, από πολύ νωρίς απέκτησε πολιτική και στρατιωτική ωριμότητα. Σε ηλικία 16 ετών, ως αντικαταστάτης του πατέρα του, που έλειπε σε εκστρατεία, κατέπνιξε την επανάσταση της θρακικής φυλής των Μαίδων, ενώ σε ηλικία 18 ετών, στη Μάχη της Χαιρώνειας (2 Αυγούστου 338 π.Χ.) ήταν διοικητής στρατιωτικού σώματος και διακρίθηκε για τις πολεμικές του αρετές.

Σε ηλικία 20 ετών έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας, μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 336 π.Χ. Από πολύ νωρίς αντιμετώπισε οργανωμένες συνωμοσίες εναντίον του, τις οποίες διέλυσε με αστραπιαία ταχύτητα. Με την ίδια αστραπιαία ταχύτητα και αποφασιστικότητα εξεστράτευσε εναντίον των πόλεων της Νότιας Ελλάδας, οι οποίες μόλις έμαθαν το θάνατο του Φιλίππου επαναστάτησαν. Μόλις, όμως, πληροφορήθηκαν την εκστρατεία του Αλεξάνδρου εναντίον τους, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή και σε συνέδριο, που έγινε στην Κόρινθο, τον ανακήρυξαν Ηγεμόνα της Ελλάδας, όπως και νωρίτερα τον πατέρα του και αρχιστράτηγο στην επικείμενη εκστρατεία κατά των Περσών.

Ο Αλέξανδρος ικανοποιημένος γύρισε στη Μακεδονία. Για να απαλλάξει το βασίλειό του από κάθε κίνδυνο, προτού εκστρατεύσει εναντίον των Περσών, εκστράτευσε εναντίον των βαρβαρικών φυλών, που κατοικούσαν βόρεια της Μακεδονίας (335 π.Χ.). Νίκησε τις φυλές αυτές, έφθασε ως τον Δούναβη και επέστρεψε στην Πέλλα. Απερίσπαστος πια άρχισε την προετοιμασία για τη μεγάλη εκστρατεία κατά των Περσών. Βρέθηκε, όμως, στην ανάγκη να έλθει για δεύτερη φορά στη Νότιο Ελλάδα, όπου οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι είχαν και πάλι επαναστατήσει. Αφού κατέστειλε την ανταρσία των δύο πόλεων, επέστρεψε στη Μακεδονία και συμπλήρωσε τις ετοιμασίες του για την εκστρατεία κατά της Περσίας.

Το πέρασμα του Γρανικού, του Σαρλ Λε ΜπρενΤην άνοιξη του 334 π.Χ, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με 50.000 πεζούς και 6.000 ιππείς, αφού άφησε για επίτροπό του στη Μακεδονία το στρατηγό Αντίπατρο. Προχώρησε από τη Θράκη κι έφθασε στον Ελλήσποντο. Εκεί τον περίμενε ο στόλος του, που τον αποτελούσαν 120 πολεμικά και πολλά άλλα βοηθητικά πλοία. Πέρασε στην Τροία, όπου επισκέφθηκε τον τάφο του Αχιλλέα, προσευχήθηκε κι έκανε θυσίες.

Στις όχθες του Γρανικού ποταμού είχε συγκεντρωθεί ο περσικός στρατός, έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο. Στον Γρανικό έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ των Μακεδόνων και των Περσών (22 Μαΐου 334 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος οδηγούσε ο ίδιος το στρατό του και πολέμησε ο ίδιος στήθος προς στήθος με τους γενναιότερους πολεμιστές των Περσών. Κινδύνευσε, μάλιστα, σοβαρά. Οι Πέρσες, τελικά, δεν κατόρθωσαν ν’ αναχαιτίσουν την ορμή των Μακεδόνων, εγκατέλειψαν τον αγώνα και υποχώρησαν άτακτα.

Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια και απελευθέρωσε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Τον χειμώνα του 334 π.Χ. έφθασε στην πόλη Γόρδιο στις όχθες του Σαγγάριου ποταμού, όπου αποφάσισε να ξεχειμωνιάσει. Εκεί, στο βασιλικό ανάκτορο, υπήρχε ο περίφημος Γόρδιος Δεσμός. Η παράδοση έλεγε πως όποιος τον έλυνε θα κυρίευε την Ασία. Ο Αλέξανδρος απλά τον έκοψε με το σπαθί του.

Την άνοιξη του 333 π.Χ, βάδισε προς τα νότια, πέρασε το όρος Ταύρος και μπήκε στην Κιλικία. Κυρίευσε την πόλη Ταρσό και σταμάτησε εκεί για ν’ αναπαυθεί ο στρατός του. Ύστερα από ένα λουτρό στα κρύα νερά του ποταμού Κύδνου, ο Αλέξανδρος αρρώστησε, αλλά γρήγορα έγινε καλά και συνέχισε την πορεία του προς τη Συρία. Συνάντησε τότε για δεύτερη φορά τον περσικό στρατό από 500.000 μαχητές κι έδωσε μάχη κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (12 Νοεμβρίου 333 π.Χ.). Οι Πέρσες υπέστησαν πανωλεθρία και διαλύθηκαν. Ο βασιλιάς Δαρείος κινδύνευσε και γλίτωσε μόνο με τη φυγή του. Στην Ισσό ο Αλέξανδρος κυρίευσε πλούσια λάφυρα και αιχμαλώτισε την οικογένεια του Δαρείου, αλλά της φέρθηκε μεγαλόψυχα.

Ο Αλέξανδρος, αντί να συνεχίσει την καταδίωξη του Δαρείου, προχώρησε νότια, για να γίνει κύριος όλων των παραλίων της Μεσογείου και να εξουδετερώσει κάθε απειλή του περσικού στόλου. Κατέλαβε, κατά σειρά, τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Επισκέφθηκε στην έρημο το μαντείο του ’μμωνος Διός, όπου οι ιερείς τον χαιρέτισαν ως τον νέο Δία. Στις ακτές της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου και σε θέση κατάλληλη για την ανάπτυξη του εμπορίου, όρισε να χτιστεί η Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος χάραξε τα τείχη και τους δρόμους της.

Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο στην Ασία συνάντησε στα Γαυγάμηλα, πέρα από τον Τίγρη ποταμό, νέο πολυάριθμο περσικό στρατό και τον νίκησε (1 Οκτωβρίου 331 π.Χ). Ο Δαρείος σώθηκε και πάλι, αλλά δολοφονήθηκε από τον σατράπη της Βακτριανής Βήσσο. Ο περσικός στρατός καταστράφηκε, οι σπουδαιότερες πόλεις της Περσίας - Βαβυλώνα, Σούσα και Περσέπολη, όπου το ανάκτορο του Δαρείου- παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο και ολόκληρη η Περσία κατακτήθηκε.

Ψηφιδωτό στο Αρχαιολογικό Μουσείο της ΝάποληςΟ Αλέξανδρος, όμως, δεν σταμάτησε στην Περσία. Προχώρησε προς τα ανατολικά για να υποτάξει τις φυλές που κατοικούσαν εκεί και ν' απαλλάξει έτσι το μεγάλο του βασίλειο από μελλοντικό κίνδυνο. Πέρασε τη Σογδιανή και τη Βακτριανή και το 327 π.Χ. μπήκε στις Ινδίες, όπου νίκησε τον βασιλιά Πώρο. Οι στρατιώτες του, όμως, κουράστηκαν και αρνήθηκαν να προχωρήσουν. Αναγκάσθηκε τότε να ανακόψει την επική πορεία του προς Ανατολάς. Ένα μέρος του στρατού το έστειλε με πλοία στην Περσία, με επικεφαλής τον ναύαρχο Νέαρχο. Αυτός με το υπόλοιπο στράτευμα πέρασε την έρημο Γεδρωσία, όπου χάθηκαν πολλοί στρατιώτες του από την πείνα και τη δίψα, και επέστρεψε στα Σούσα.

Aρχισε τότε να σκέφτεται την οργάνωση της επικράτειάς του. Μελετώντας τον τρόπο της ζωής των Περσών και τον τρόπο της διοικήσεώς τους, έβγαλε το συμπέρασμα πως για να διατηρηθεί το αχανές κράτος που δημιούργησε έπρεπε να συμφιλιώσει τους Πέρσες ευγενείς με τους Έλληνες. Φαντάστηκε τον εαυτό του σαν ελληνοπέρση βασιλιά και μιμήθηκε την ενδυμασία και γενικά τον τρόπο ζωής τους. Παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου Στάτειρα και την ανιψιά της Παρυσάτιδα (324 π.Χ.), ενώ παρακίνησε τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παντρευτούν κι αυτοί Περσίδες. Νωρίτερα (327 π.Χ.) είχε παντρευτεί τη Ρωξάνη, κόρη τοπικού ηγεμόνα της Βακτριανής, παρά την αντίδραση των στρατηγών του. Η Ρωξάνη τού χάρισε και τον μοναδικό του απόγονο, τον Αλέξανδρο Δ', ο οποίος γεννήθηκε δύο μήνες μετά το θάνατο του στρατηλάτη και σκοτώθηκε σε ηλικία 12 ετών με διαταγή του Κάσσανδρου, στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου και σφετεριστή του θρόνου της Μακεδονίας.

Στους Μακεδόνες δεν άρεσε η αλλαγή αυτή του Αλέξανδρου. Μερικοί από τους στρατηγούς του, μάλιστα, οργάνωσαν εναντίον του συνωμοσίες, τις οποίες ο Αλέξανδρος ανακάλυψε και τιμώρησε σκληρά τους πρωταίτιους. Οι πολλές διοικητικές φροντίδες, οι κόποι και τελευταία ο θάνατος του πιο στενού του φίλου, Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία. Ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά και στις 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το απέραντο κράτος του διαμοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του, που επί πολλά χρόνια διαφωνούσαν για τη διανομή. Δεν χάθηκε, όμως, το εκπολιτιστικό έργο του. Οι κατακτήσεις του άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. Η επικοινωνία με τους “βαρβάρους” συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμός στις χώρες της Ασίας και της Αιγύπτου. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής. Τα ελληνική ήθη πέρασαν σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης “Ελληνιστικής Εποχής”, που αποτελεί μία νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος. Δικαιολογημένα, η ιστορία ανακήρυξε τον Αλέξανδρο “Μέγα” για το γιγάντιο έργο του.

18.9.15

His sacrifice...



His sacrifice taught me that ever after the darkest night,the will rise again.
For if the heart is strong enough,with each new day.
in life after life,age after age,
for ever...

12.9.15

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥ "ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ" ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ,ΤΗΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΝΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ,ΕΠΕΙΔΗ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΦΥΛΑΤΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΡΑΝΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΙ ΕΤΣΙ ΕΓΩ,ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΕ ΗΣΥΧΟΣ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ...
...
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ...

31.8.15

ΚΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ...


ΚΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ......ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...!!!



24.8.15

Μια Εικόνα...Χίλιες Λέξεις...

Μια εκπληκτική φωτογραφία για ένα τρομερό κοινωνικό φαινόμενο.


Η πρώτη εικόνα που αναφέρεται στα φαινόμενα παιδεραστίας στο Βατικανό.

Η δεύτερη εικόνα αναφέρεται στη σεξουαλικό τουρισμό με θύματα μικρά παιδιά στην Ταϊλάνδη.

Η τρίτη εικόνα αναφέρεται στον πόλεμο στη Συρία.

Η τέταρτη εικόνα αναφέρεται στην εμπορία οργάνων στη μαύρη αγορά, όπου τα περισσότερα από τα θύματα είναι παιδιά φτωχών χωρών.

Η πέμπτη εικόνα αναφέρεται στο δικαίωμα της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ.

Η έκτη εικόνα αναφέρεται στην παχυσαρκία, κατηγορώντας τις μεγάλες εταιρείες fast food.

22.8.15

Μίλτος Πασχαλιδης - Βυθισμένες Άγκυρες...

"Δεν ξέρω ποιον παλεύω να νικήσω
φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου
νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω
να μ’ αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω
σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου..."

10.8.15

Ποσο Πολυ Σ' Αγαπησα...

ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ...
ΤΟΣΟ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΤΑ ΣΤΑΝΤΑΡ...
ΣΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΝΑ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΑΝ ΑΛΟΓΟ
-(ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ)-
ΑΤΟΜΟ,
ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΟΛΙΟ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΛΑΨΕΙ...
...
ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...
...
ΚΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕΣ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΓΩ...
...
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ...
ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΕΒΛΕΠΕΣ...
ΞΕΡΩ,
ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,
ΕΝΝΟΙΕΣ 
(ΣΚΕΨΕΙΣ) 
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΛΛΑ...
ΑΛΛΑ ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΑΘΩ,
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΗΣΟΥΝ ΤΟΣΟ ΦΤΩΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΝΙΩΘΩ ΚΙ ΕΓΩ...
...
ΑΝΤΙΟ ΛΟΙΠΟΝ...
ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ,
ΠΩΣ ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΣΕΝΑ,
ΑΥΤΟΣ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ...

<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/2qhClAV9wCg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

26.6.15

Χορεύω στις φλόγες της σιωπής...




Χορεύω στις φλόγες της σιωπής,

κραδαίνοντας μέσα στα χέρια μου,
ένα απ'τα όνειρα μου...
Πάνω στ'αχνάρια του θυμού,
μεταμορφώνομαι,
ξαναγεννιέμαι ακέραιος,
και έτσι και πάλι,
μπορώ και με ορίζω...

8.6.15

Το ραγισμένο δοχείο Ένας κινέζικος μύθος με πολύ σημαντικό νόημα...


Ένας κινέζικος μύθος που μας υπενθυμίζει ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε αδυναμίες αλλά και δυνατότητες, αρκεί να τις εκμεταλλευτούμε σωστά.

Διαβάστε τον:

Μια γριά γυναίκα, Κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο.

Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.

Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.

-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

-Μα γιατί; ρώτησε η γριά.

-Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;

-Ε, να!

-Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!

Η γριά χαμογέλασε:

-Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;

Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!

Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.

Ο καθένας μας έχει τις “ρωγμές” του και τις “αδυναμίες” του που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας. Κάθε “ρωγμή” μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.

“Ραγισμένοι” φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας. Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν τη γριά γυναίκας της ιστορίας μας τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος!

5.6.15

25.5.15

Υπαρχουν ανθρωποι διαφορετικοι...


Υπαρχουν ανθρωποι διαφορετικοι...
Ανθρωποι που δεν μπορουν να ταιριαξουν με ολους τους υπολοιπους...
Ανθρωποι που στην πορεια της ζωης τους δεν συμβιβαστηκαν...
Ανθρωποι που ειδαν την ζωη (τους) μεσα απο αλλα ματια...
Ενας τετοιος ανθρωπος ειμαι κι εγω...
Ενας αδιορατος ηρωας της φτηνης μου ζωης...
Δεν συγκρινομαι αλλα ουτε και προσομοιαζω με κανεναν απο ολους εσας...
Ενας ονειροπολος ειμαι,
ενας ουτοπιστης που πιστεψε στο διαφορετικο,
ασχετα αν αυτο ειναι κατι το ανεκπληρωτο...
Αλλα ας ειναι,
εγω θα στεκομαι παντα εδω,
πλαϊ στο αδυνατο,
στο ανυπαρκτο και στο ανεφικτο...
Ισως καποτε να δικαιωθω...
Ποιος ξερει...
Αλλα ακομα κι αν δεν συμβει κατι τετοιο,
θα ξερω τουλαχιστον πως εγω προσπαθησα...!!!

18.5.15

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ...


ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΣΕ ΠΟΝΑΕΙ...
ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ...
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ,
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ...

16.5.15

ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ...


ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ...
ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ,
ΚΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ,
ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

13.5.15

Εμείς, τα παιδιά που γεννηθήκαμε 1980-1989...


Εμείς, τα παιδιά που γεννηθήκαμε 1980-1989 
Δείτε την απίστευτη μετάλλαξη των γενεών του 1990 και του 2000 και πόσο αδικημένα είναι αυτά τα παιδιά...
Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε τα ομαδικά παιχνίδια Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. Ακόμα, βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candyκαι όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh…
Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί.
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και ποιος θα ξεχάσει τη φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια!
Επίσης, κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε παιδότοπους.
Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία, αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία – χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα.
Ακούγαμε τη φωνή του άλλου, όταν παίρναμε τηλέφωνο, μέχρι που μας έφαγαν τα SMS.
Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και τρώγαμε Κουκουρούκου και Σοκοφρέτες.
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό.
Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, Space και Cuervo.
Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με τη Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα.
Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν.
Ξέραμε μόνο την Μπαλαρίνα και τον Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G.
Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι….
Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουμε 20 ευρώ κοιτάζουμε με μισό μάτι.
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας.
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε twitter και Facebook!
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο…
Θυμάστε τους Ευχούληδες;
Ποιος θα ξεχάσει το Χάρρυ Κλυν σόου και τους Δέκα Μικρούς Μήτσους, το Κόντρα Πλακέ, τον Τροχό της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, ‘Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση).
Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1.
Τους Ghostbusters- Karate Kid – ET – Home Alone – Γκούνις – Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ;), Carousel και Disney club στο Mega.
Τα αγαπημένα μας παιχνίδια ήταν Μήλα – Σχοινάκι – Μακριά γαϊδούρα
Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch, καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου.
Τραγουδήσαμε «Το νού σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα.
Πηγαίναμε στα «Ηλεκτρονικά» και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arkanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα.
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα.
Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι.
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσονταν;
Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ;
Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια, πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια!
Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία.
Ντυνόμασταν Νίτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης.
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια.
Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες.
Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα InSpot.
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους.
Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο.
Παίζαμε ακόμα με μπίλιες.
Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια αυτοκίνητα-πλοία-αεροπλάνα.
Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά.
Είχαμε τις χλαπάτσες.
To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive.
Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία.
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε.
Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν.
Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό.
Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες.
Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS…και ξερός.
Βλέπαμε Μάπετ Σόου.
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα.
Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα.
Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ.
Το πρώτο μας φιλί δινόταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο.
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς.
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια.
Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα.
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε.
Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί).
Διαβάζαμε Αλμανάκο, Κατερίνα, Μανίνα και Σαΐνια.
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ.
Λουζόμασταν με Johnson’s όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή.
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό.
Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ, όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι.
Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη.
Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ.
Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε.
Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο.
Τρώγαμε μπισκότα Rondo και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο.
Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό.
Παράλληλα με το Για πα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από τη Βίλμα.
Βλέπαμε τη σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός.
Tραγουδούσαμε το Μ’ αρεσει να μη λέω πολλά και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε πάντα στο χέρι).
Το σεξ ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά.
Κάθε βράδυ λέγαμε «Καληνύχτα» ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν.
Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή.
Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια.
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό.
Όταν βλέπαμε προφυλακτικά κοκκινίζαμε.
Θεωρούσαμε πορνό τη «Γαλάζια Λίμνη».
Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα.
Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά...ενώ τώρααα.
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε.
Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα «παιδικά».
Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA.
Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες.
Την πίτσα που την τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία…!!!
http://iteakarditsas.blogspot.gr/2014/05/1980-1989.html