Θα υποταχτώ σε αυτό που θες
στο περιθώριο της νύχτας θα γυρνάω
θα υποταχτώ σε αυτό που θες
και ζαλισμένος στους καπνούς θα ξενυχτάω.
Εγώ θα ζω εκεί που θες δίχως εσένα
είμαι σώμα που πλανιέμαι
εγώ θα ζω εκεί που θες αφου η αγάπη που σου έχω
δεν ξεχνιέται
Είμαι ένας άλλος ζω σε παράνοια
τον εαυτό μου βρίσκω σπάνια
φλέβα η ψυχή μου φτάνει στο σώμα σου
αίμα το λάθος πάνω στο στόμα σου
Είμαι ένας άλλος ζω σε παράνοια
τον εαυτό μου βρίσκω σπάνια
φλέβα η ψυχή μου φτάνει στο σώμα σου
αίμα το λάθος πάνω στο σώμα σου
Θα υποταχτώ σε ένα κορμί σε ένα φιλί που 'χει αγκάθια και τρυπάει
Θα υποταχτώ σε ένα μυαλό
που όπως θέλει την αγάπη κυβερνάει
εγώ θα ζω εκεί που θες
για να' χει αίμα η καρδιά μου να σου δώσει
Εγώ θα ζω εκεί που θες έστω κι αν ξέρω πως το χιόνι δεν θα λιώσει
24.8.25
21.8.25
14.8.25
12.8.25
Μεθυσμένα Ξωτικά - Και για τους δυό
Κάτι μέρεσ σαν κι αυτέσ δήθεν γιορτινέσ ξυπνάνε στο κεφάλι μου εικόνεσ με φωτιέσ
Οι εστίεσ μετατοπίζονται κυκλώνουν τουσ καιρούσ σασ και θάβουνε στη στάχτη τουσ πλαστούσ διαχωρισμούσ σασ
Κάτι μέρεσ σαν κι αυτέσ σε βλέπω να μου λεσ πωσ δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλεσ αλλαγέσ
Πωσ ότι έγινε έγινε και τώρα τι τα θεσ κοίτα να χαλαρώσεισ και άλλεσ στοργικέσ συμβουλέσ
Κάτι μέρεσ σαν κι αυτέσ μασ θέλουν χωριστά και μασ χωρίζουν σε στρατόπεδα ποντάροντασ σωστά
Τι μέρεσ κι αυτέσ το φύλο φτιάχνει φυλακέσ και θάβονται βιάζονται οι ανθρώπινεσ φωνέσ
Κυριαρχούν αλαλαγμοί φεμινισμόσ καριέρα μα εγώ ακούω την κούνεβα και την κατερίνα (γκουλιώνη)
Κι αν ταίριαξεσ για μένα την εικόνα του πολλά βαρύ απόψε στη χαλάω δε πα να γαμηθεί
Μάγκασ είναι αυτόσ που κάνει ό, τι του 'ρθει και δεν τον νοιάζει πωσ και που θα δικαιολογηθεί
Μάγκεσ και μαγκιόρεσ μιαν άλλη εποχή στη νέα υόρκη κάναν απεργία διαρκή
Εκεί λοιπόν τ' αφεντικά για να προστατευθούν κλειδώνανε τισ ράφτρεσ μην επικοινωνούν
Με όσουσ σαρδανάπαλουσ ανάβανε φωτιέσ και βρίσκαν γόνιμο έδαφοσ γυναίκεσ δυνατέσ
25 μάρτη καταραμένη μέρα δουλεύαν κλειδωμένεσ για να τα βγάλουν πέρα
Όταν από κάτι έπιασε φωτιά και οι πόρτεσ δε φοβήθηκαν ούτε τα ουρλιαχτά
Καήκαν ζωντανέσ ζωέσ κατατρεγμένεσ κι άλλεσ σαν τισ σουλιώτισεσ του αέρα ερωμένεσ
Μ' αυτόν αγκαλιαστήκανε για ύστατη φοράκαι δάκρυα τισ πνίγαν που δεν είχανε φτερά
Γυναίκεσ που' χαν μέσα τουσ τη δίψα για ζωή και τη λόξα εκείνου που γι' αυτή θ' αγωνιστεί
Τώρα εσείσ θριαμβευτικά ρίχνετε στην πυρά ότι είχε διασωθεί απ' αυτή τη πυρκαγιά
Και σ' ένα στριπτιτζάδικο γιορτάζετε τη μέρα που κάποιεσ δώσαν τη ζωή τουσ για το παραπέρα
Αυτό που εσύ αρνείσαι και το ποδοπατάσ για να μπορείσ στα σκλαβοπάζαρα ελεύθερα να τριγυρνάσ
Για να μπορείσ να φέρεσαι σαν καρακατσουλιό και να υπερασπίζεσαι ένα κόσμο φαλλικό
Αυτό είναι για σένα θηλυκό που σε περίεργα σκηνικά μαζί σου θα βρεθώ
Να σε δω να ξεκρεμάσ το ζυγό και χέρι χέρι να πηγαίνουμε στον ίδιο προορισμό
Προσπαθώ μαζί σου να συντονιστώ ν' αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με τρόπο αντικειμενικό
Φαντάσου και να σου κοντά σου να βρεθώ και να σε κάνω να με νιώσεισ όπωσ σ' ένιωσα κι εγώ
Τα τριαντάφυλλα με καίνε τ' αρώματα με καίνε η ατμόσφαιρα του δείπνου και τα βλέμματα με καίνε
Το ύφοσ που φοράω με καίει πιο πολύ και τ' ότι με τ' αφεντικό μου έχω γαμηθεί
Σήμερα γιορτάζω μα έλα που τα κεριά ζωντάνεψαν στη σκέψη μου κάτι απ' τα παλιά
Κάτι που μου κρύβανε τα περιοδικά που ξεχειλίζουνε ακριβοπληρωμένη ομορφιά
Και απ' τη στιγμή που διάβασα για κείνο το πρωί νιώθω όπου και να βρίσκομαι μια ζέστη τρομερή
Κι οι πόρτεσ όλεσ γύρω μου μοιάζουν αμπαρωμένεσ για να με προφυλάξουν απ' τισ ξεσηκωμένεσ
Γιατί όταν γεννήθηκα κοιτάξαν χαμηλά και τουσ απογοήτευσα για πρώτη μου φορά
Και από τότε πάντοτε αυτό τουσ ξεπληρώνω κι έμαθα να υπάρχω έτσι ώστε να τουσ καυλώνω
Και να με συμπαθούνε κι εμένα οι εκλεκτοί σκεφτόμενοι πωσ κάπου θα' ναι χρήσιμη κι αυτή
Στη τελική μπορούνε να γαμάνε δυο φορέσ μια με το πουλί τουσ και μια για μετοχέσ
Μια στο σπίτι και μία στη δουλειά και να μου λένε είδεσ που έχεισ και τυχερά
Έτσι την έχουν δει λοιπόν τ' αφεντικά είτε αρσενικά είτε θηλυκά
Ίσωσ λοιπόν το φύλο να' ναι θέμα ταξικό και τουσ όμοιούσ μου να μπορώ να ερωτευτώ
Ίσωσ να σου μοιάζουν όλα αυτά ξεπερασμένα μα η αναζωπύρωση συμβαίνει κάθε μέρα
Αυτό είναι για σένα θηλυκό που σε περίεργα σκηνικά μαζί σου θα βρεθώ
Να σε δω να ξεκρεμάσ το ζυγό και χέρι χέρι να πηγαίνουμε στον ίδιο προορισμό
Προσπαθώ μαζί σου να συντονιστώ ν' αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με τρόπο αντικειμενικό
Φαντάσου και να σου κοντά σου να βρεθώ και να σε κάνω να με νιώσεισ όπωσ σ' ένιωσα κι εγώ
7.8.25
4.8.25
3.8.25
2.8.25
Υπόγεια Ρεύματα - Ο γκρεμιστής | Ypogeia Revmata - O gremistis
Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης, ο διαλεχτός της άρvησης κι ο ακριβογιός της πίστης. Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι. Στου μίσους τα μεσάvυχτα τρέμει εvός πόθου αστέρι. Κι αν είμαι της vυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας, πάvτα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας. Εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης. του μακρεμένου αγvαvτευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης και με το καριoφίλι μου και με τ’ απελατίκι την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι. Kάλλιo φυτρώστε, αγριαγκαθιές, και κάλλιo ουρλιάστε, λύκοι, κάλλιο φουσκώστε, ποταμοί και κάλλιο ανoίχτε, τάφοι, και, δυvαμίτη, βρόvτηξε και σιγοστάλαξε, αίμα, παρά σε πύργους άρχοvτας και σε vαούς το Ψέμα. Τωv πρωτογέvvητωv καιρών η πλάση με τ’ αγρίμια ξαvάρχεται. Καλώς να ‘ρθει. Γκρεμίζω την ασκήμια. Ειμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το ‘χει το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι δεν του αποκρίvεται καvείς, και πάει κι όλο προσμέvει το λόγο που δεν έρχετα, και μια vτροπή το δένει. Μα το τσεκούρι μοvαχά στο χέρι σαv κρατήσω, και το τσεκούρι μου ψυχή μ’ ένα θυμό περίσσο. Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ’ ατσάλι και vιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι, και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές v’ αvοίξω, και μ’ ενα Ναι να τιναχτώ, μ’ ένα Όχι να βροvτήξω; Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας, όποιοι είστε. Γρικάω, βγαίvει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)