Ελα αποψε...
Ελα αποψε που πεθαινω...
Ελα εκει που η μαυρη μου ψυχη ετοιμαζεται να δραπετευσει!
Εκεινη την ωρα,
μην θυμηθεις τιποτ'απ'ολ'αυτα που καποτε μπορει να ξεστομισες θαμπωμενος απ'τη λαμψη ενος δανεικου σου ονειρου ή...
Κ γιατι οχι;
Ακομα κ αν ολ'αυτα θα μπορουσαν να ηταν μια πικρη σου αληθεια!
Ελα με πονο κ θλιψη,
φερμενα απ'τα βαθη της ανυπαρκτης ψυχης σου...
Αδραξε τον τρομο απ'τα ματια σου,
κ πνηξ'τον στις κραυγες των νεκρων που διψουν για μια σου ανασα!
Φτυσε πανω στο χωμα που θα με σκεπασει,
κ ασε το σαλιο σου να το ποτισει,
πικρο κ στιφο,
σαν σπερμα μιας στειρας θυμησης...
Κ υστερα κρυψου,
Μα πρωτα...
Ψελλισε στον ανεμο μια προσευχη για μενα,
καταρα κ ευχη στην ρωγμη του χρονου για το νεο κορμι που θ'αναστηθει!
Ελα αποψε που πεθαινω!
Ελα αποψε που πεθαινω...
Ελα εκει που η μαυρη μου ψυχη ετοιμαζεται να δραπετευσει!
Εκεινη την ωρα,
μην θυμηθεις τιποτ'απ'ολ'αυτα που καποτε μπορει να ξεστομισες θαμπωμενος απ'τη λαμψη ενος δανεικου σου ονειρου ή...
Κ γιατι οχι;
Ακομα κ αν ολ'αυτα θα μπορουσαν να ηταν μια πικρη σου αληθεια!
Ελα με πονο κ θλιψη,
φερμενα απ'τα βαθη της ανυπαρκτης ψυχης σου...
Αδραξε τον τρομο απ'τα ματια σου,
κ πνηξ'τον στις κραυγες των νεκρων που διψουν για μια σου ανασα!
Φτυσε πανω στο χωμα που θα με σκεπασει,
κ ασε το σαλιο σου να το ποτισει,
πικρο κ στιφο,
σαν σπερμα μιας στειρας θυμησης...
Κ υστερα κρυψου,
Μα πρωτα...
Ψελλισε στον ανεμο μια προσευχη για μενα,
καταρα κ ευχη στην ρωγμη του χρονου για το νεο κορμι που θ'αναστηθει!
Ελα αποψε που πεθαινω!
Ελα...
Έρχομαι να γιορτάσω έναν θάνατο... Ένα θάνατο που έλκει την ανάστασή του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχομαι να μοιράσω θλίψη κάτω από τη σκιά των κρύων χεριών...
Ψίχουλα κατανοησης...
Στάλες επικοινωνίας..
Ερχομαι μόνο για να μην πεθάνεις μονος...
Κι όταν η ανασα σου θα παγώσει μέσα στο κούρνιασμα των χειλιών, θα σου δώσω πνοή από την αναγεννημένη ελπίδα μου, που πεισματικά ΔΕΝ νοεί να μεγαλώσει και τρυπώνει εκεί που οι θεοί ζωγραφίζουν θανατους...
ειναι αργος ο θανατος μακρυα σου......ειναι ανοιχτες οι πληγες
ΑπάντησηΔιαγραφήμου χωρις εσενα.....δεν τις αφηνεις να κλεισουν....δεν με αφηνεις να φυγω....με κρατας με τις αλυσιδες σου σφιχτα
δεμενη...γλυφεις τις πληγες μου και ποναω.....εισαι αγγελος εσυ η εισαι διαβολος.....?....θελω να ανοιξω τα ματια μου και δεν με
αφηνεις....θελω να δω την ανοιξη και μου κλεινεις τα ματια...θελω να δω το φως και με τυφλωνεις με το σκοταδι της ψυχης σου....θελω να δω το χρωμα και το μαυρο της καρδιας σου με κυριευει...θελω να ειμαι εγω και θελεις να ειμαι
εσυ..ως ποτε θα εισαι ο αγγελος της καρδιας μου.......ως ποτε
εκπτωτε αγγελε μου..... Tην καλησπερα μου αγαπημενε μου φιλε μου nefesh...
Μια ανάσα... ένα φιλί... ένα χάδι....
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά έχω για σένα...
σταγόνες ζωής...
σταγόνες χρωμάτων...
στον δικό σου ουρανό...
στο γαλάζιο το άπειρο...
μ όλα τα χρώματα...
την δική σου μορφή...
ζωγραφίζω ....
να καλύψει την γη...
ν αγγαλιάσει και μένα....η δική σου μορφή....
εγώ μιλώ για ζωή...
μόνο ζωή....
περπατόντας πάνω σ ένα πολύχρωμο τόξο... δρόμο ζωής...