23.3.10



Μελαγχολια...
Αυταπατες κ κορεσμενα ειδωλα!
Φλογα θολη κ κρασι στιφο ποτιζει τον ισκιο μου...
Ερωτας!
Ενας αοκνος εφιαλτης,
ο σαδιστης της πετρωμενης μου ψυχης!
Ηδονη θαμμενη στο σκοτος μιας νιοτης που πνιγεται στον ληθαργο ενος αλγους που δεν λεει να κοπασει...
Πονος!
Υπερτατη οντοτητα η οργη...
Θρασυδειλο σθενος,
ωριμο πια να σταθει απεναντι σ'εκεινη τη μαχη που ποτε μου δεν ορισα!
Θυμηση,
σκεψεις,
μοναξια...
Διαβατης γοργος σε δρομο ερημο,
δυσβατο!
...
...ΘΛΙΨΗ...

1 σχόλιο:

  1. Κι αν γυαλιά και θρίψαλα είναι γεμάτος ο δρόμος...ας σκιστούν τα παπούτσια μου...ας κοπούν τα πόδια μου...ας συρθώ κατάχαμα...ας βγάλω φτερά να πετάξω...

    Καλησπέρα φίλε μου Nefesch. Σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή