26.4.10


Βουλιαζω κ βυθιζομαι!
Μυαλο θολο κ σκορπιες σκεψεις στον αερα...
Τουτο το μονοπατι,
μου βγηκε λαθος τελικα.
Διχως πυξιδα,
διχως χαρτη,
χωρις καν καποιο προορισμο!
Ξημερωνει,
βραδιαζει,
κ εγω ακομα εδω...
Να μετρω χαμενα βηματα,
μερες κ ωρες νεκρες...
Στιγμες στασιμες σαν βδελλες σε ελος διχως ζωη...
Μοναχα βδελλες!
Βδελλες που ρουφουν αιμα κ ψηγματα ψυχης...

Της δικης μου ψυχης!

3 σχόλια:

  1. Εδω ρουφαω ιδεες...

    Συγγραφική βδέλα που ζει απορροφώντας σταγόνες ουσίας από το κείμενο που σταζει Ψυχη!...

    Μισες απεικονίσεις θολού περιγραμματος...
    καποιος έχασε την κυριαρχία του, αλλα κανείς δε βρήκε τα απωλεσθέντα...

    Απλωνω το χερι και αγγίζω την πληγη...
    ΕΣΥ είσαι...
    ξερω το σημάδι σου....

    όσο κι αν σε αλλοίωσε το δασος των Σκοτεινων Ψυχων, μένει αναλλοίωτο το σημαδι της Μοίρας πανω στο τρυφερό μίσχο της Παιδικότητάς σου.... νεκρός ενηλικας...
    Δε σε φοβαμαι...
    θα αναστηθει το παιδί που κοιμάται μεσα σου....

    Θα ερθω να γιορτασουμε την Ανασταση....

    να πιούμε σταλες αίμα, από τη Σταυρωση των Στεναγμών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα βήματα μπορεί να σε βγάζουν πάντα κάπου συγκεκριμένα, αλλά όσο περπατάς τα πέλματά σου γίνονται όλο και πιο σκληρά! Αντέχουν όλο και πιο πολύ...Αντέχεις όλο και πιο πολύ...Αντέχουμε όλο και πιο πολύ! Όλοι οι δρόμοι έχουν κάτι να προσφέρουν φίλε μου Nefesch. Ας τους περπατήσουμε κι όπου μας βγάλουν...

    Να περνάς πάντα καλά! Την καλησπέρα μου συνταξιδιώτη Nefesch!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γιατι σταμάτησες;
    γιατι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή