Είναι φορές που απλώνεις το χέρι δίπλα σου και σου το κόβουν απ'την ρίζα...
Μισώ την αχαριστία...
Θα ήθελα κάποιος,
δεν ξέρω ποιός,
να ευλογήσει την οργή και τον θυμό που κρύβω μες στα σπλάχνα μου,
και να τα κάνει να "ανθίσουν"...
Πόσες φορές άφησες αισθήματα σε ξένες αγκαλιές;
Πόσες φορές θα το κάνεις πάλι και πάλι;
Ποτέ δεν θα μάθεις...
Θα κάνεις το ίδιο λάθος ξάνα και ξάνα...
Ας λένε πως απ'τα λάθη σου μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος!
Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν δημιουργό που παλεύει
(άσκοπα ίσως...)
να τελειοποιήσει ενα πλασματικό δημιούργημα που χρόνια ολόκληρα έψαχνε το ιδάνικο υλικό για να το φέρει εις πέρας...
Κι ακόμα αντέχει...
Κανένας δημιουργός δεν καταστρέφει παλιά του εργα!
Ποιός πατέρας σκοτώνει τα ίδια του τα παιδία;
Σωστή ιεροσυλία!
Ποιός πατέρας σκοτώνει τα ίδια του τα παιδία;
Σωστή ιεροσυλία!
Απλά τα βλέπει,
τα παρατηρεί,
και συνεχίζει να πορεύεται στο άπειρο της τέχνης του...
Μέχρι να επέλθει η θέωση με το τέλειο!
Με το ιδανικό!
Δημιουργία και δημιουργός ένα κράμα απόκοσμο...
Φώτια κι ατσάλι μαζί!
Βρες από το κουφαρι των φτωχων ανθρωπων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα είναι μικρά..
η Οργη ακομη πιο ανάξια της σημασία της...
Καλλιέργησε Ανοιξη μεσα σου, για να έχεις λουλούδια να κόβεις..
αλλιως κάθε που απλώνεις το χερι οι τσουκνίδες θα δημιουργούν αλλεργίες στα εσωτερικά τοιχώματα του Ειναι σου!!!
φιλακι......στιχακι γλυκό....
"Πόσες φορές άφησες αισθήματα σε ξένες αγκαλιές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες φορές θα το κάνεις πάλι και πάλι;"
Πολλές, πάρα πολλές σίγουρα.. Γιατί είμαστε φτιαγμένοι να υποκύπτουμε στις αδυναμίες και τις επιθυμίες. Κι αυτή η "ξεροκεφαλιά" μας συχνά ξυπνάει το θυμό και την οργή μας. Κι εκεί έγκειται η δύναμη μας, στο να μην αφήσουμε τέτοια συναισθήματα να μας κατακλύσουν. Γιατί είναι φτωχά πολύ...