29.3.11


Θα ξανανεβω...

Πανω στο σκοινι...

Θα κρεμαστω στα δυο σπασμενα μου φτερα και θα βαδισω στο κενο.

Σ'εκεινο το απλετο σκοταδι που λυτρωνει της καθε ψυχης την αμαρτια...

Κι εκει ψηλα,

στο τεντωμενο το σχοινι,

θα δωσω την μαχη μου και παλι.

Ξανα και ξανα...

Εγω και οι σκιες μου,

διχως αμυνες...

Διχως οπλα!

Μοναχος,

εγω,

και η καρδια μου...

1 σχόλιο:

  1. Μοναχικη πτωση διχως αμυνες, διχως οπλα...δεν ειναι καταδικη αυτο μα ελευθερια!

    Την καλησπερα μου

    Ενα πνευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή