H τέχνη του ποιητή...

Η τέχνη να φωνάζεις μιλώντας σιωπηλά

να χαμογελάς χωρίς να πληγώνεις

να αποχωρείς με θάρρος και όχι δειλά

να αναστενάζεις χωρίς να θυμώνεις

να αγκαλιάζεις ανοίγοντας τα φτερά σου

να πετάς μαζί με την αύρα του αέρα

να αγαπάς τα λάθη σαν να 'ναι παιδιά σου

να γράφεις τον πόνο σου νύχτα ή μέρα

Η τέχνη του να είσαι χωρίς να υπάρχεις

να βρίσκεις χωρίς να ψάχνεις

να προσφέρεις αγάπη χωρίς να ζητάς

να χύνεις το δάκρυ χωρίς να πονάς

Eίναι η πένα του ποιητή,

η τέχνη του επιζώ μέσα από ιδρωμένα βιβλία,

το άγγιγμα ψυχής σαν ανεξίτηλη γραφή,

οι αναμνήσεις όταν περνούν στην ιστορία

Τέχνη είναι,

η πείνα του θέλω και όχι του πρέπει

η δίψα του πράττω και όχι του αντέχει...