Περι ποιησης...

Επειδη καπου τεθηκε ενα θεμα περι λογοτεχιας,

(Λογοτεχνια ειναι το συνολο της ποιησης με την πεζογραφια για οσους δεν γνωριζουν αυτον τον ορο),

Λοιπον...

Η ποιηση κυριως ειναι ενας σπορος που υπαρχει μεσα σε ολων τις ψυχες.

Αλλος το αφηνει στο ελεος του Θεου και μαρενεται,
καταστρεφεται και μαζι με τον σπορο καταστρεφεται και ο ιδιος.

Αλλος παλι αγκαλιαζει τον σπορο με στοργη,
τον φροντιζει να αναπτυχθει,
να μεγαλωσει μεχρι να γινει ενα ομορφο λουλουδι μεσα του που θα τον στολιζει για το υπολοιπο της ζωης του!

Η ποιηση δεν ειναι μαγκια,
η ποιηση θελει μαγκια!

Δεν θελει τυποποιημενες μορφες εκφρασης,
δεν γινεται ποιηση με αντιγραφες και ανατυπωσεις!

Η ποιηση ειναι το λουλουδι που γεννηθηκε μεσα σου, και το αφησες να σου χαρισει τα ποιο ομορφα του ανθη,
τις πιο γλυκιες ευωδιες του κοσμου,
που κανενα μα κανενα ανθος δεν εχει το προνομιο να στις προσφερει!

Απο τα ροδα τις ερημου που τα συντηρει η δροσια της νυχτιας κι ας καιγονται στον μεσημεριανο ηλιο,
μεχρι τα ροδα του Ισπαχαν που το αρωμα τους ζαλιζει ακομα και τις ιδιες τις μελισσες που μαζευουν την γυρη τους!

Αυτο ειναι ποιηση...

Ποιηση ειναι η ομορφια που κρυβουμε μεσα μας και οχι ο κακτος που αφησαμε να κατατρωει τα σωθηκα
μας!

Σακελλαριου Ηλιας