Ειμαι διαφορετικος...
Σωμα αυτοφωτο!
Ξεχωριστος κι αυτονομος...
Ανεξαρτητος...
Ατιθασος κι ανυπακουος στα σημεια των καιρων...
Δεν μπαινω εγω σε καλουπια,
δεν υποτασομαι σε νομους και κανονες.
Ειμαι απο μονος μου υλη ανεξαρτητη.
Αυτονομη υποσταση.
Γι'αυτο ξεχωριζω.
Γι'αυτο με γουσταρεις!
Γιατι αλλος σαν και μενα κανεις.
Ναι ρε ειμαι ΨΩΝΙΟ!
Και με γουσταρω τρελα γιατι ξεχωριζω,
γιατι σπαω κανονες και φραγματα ηθικα!
Δεν θα το βρεις πουθενα ολο αυτο το πακετο...
Σε καμμια υπαρξη,
σε καμμια φτηνη προσωπικοτητα απ'οσες σε περιτριγυριζουν.
Ελα...
Τι περιμενεις;
Φοβασε να γινεις ενα με το αιμα μου;
Με τον φοβο θα μεινεις και μ'αυτον θα συνεχισεις να πορευεσαι για το υπολοιπο της αδειας σου ζωης!
Καταμεσίς της νύχτας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκοιμήσου...
θα σε κλέψουν αποψε οι Μαύρες Νεράιδες μιας Μεθυσμένης Απαγόρευσης που Απαρνιέται τον Εαυτό της.....
θολή ματιά...
σε πλάνης όνειρο
και το Σώμα σου κλοπιμαίο στα χέρια μιας Αρπαγής που Υπόσχεται τα ΠΑΝΤΑ....
ο στίχος μικρός..
βγες....
Αποκοιμηθήκαμε πανω του.....
μα τα φτερά μας περίσσευαν....
βγες.....
πέσε....
Απόδρασε από τη μικρή Φυλακή της Ζωής
και έλα στο μεγαλείο μιας Ζωντανής Φαντασίας
που κυριαρχικά απλώνεται να χωρέσει την πληθωρική σου Υπόσταση....
Κύρια Σύσταση: Μικρόβιο Ζωής και Θανάτου....
σαν Μόλυνση που τόσο την ήπιαμε από την Πηγή της.....
τι μενει?....
να την μεταγγίσουμε από το Ποίημα στο ΣΩΜΑ που αμμέτοχο Διαβαζει...
διαβαζει με δυο ματια ξαγρυπνα που τόσο πόθησαν να αποφύγουν τον Υπνο....
απόψε ας μην κοιμηθούμε....
μικρό το τραγούδι...
πως να χωρεσει την Κυρίαρχη Παρτίδα της Ζωής μας?????
φιλι.....
Στο μαυρο χιονι αφηνω χρονια τωρα λευκες πατημασιες που ανθιζουν κ γινονται αγκαθια μυτερα κ φθονερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθε μου χναρι κ ενα δακρυ,
καθε μου δακρυ κ ενα πρισμα θολο που αντανακλα το ερεβος που φωτιζει την ψυχη μου...
Εκεινο το ερεβος που παντα εθρεφα μεσα στοον κορφο μου μεχρι να ζυμωθει μαζι μου,
να γινει κομματι δικο μου,
σαρκα απο την σαρκα μου...
Σπλαχνο απο τα ιδια μου τα σπλαχνα!