Συλλεκτης ψυχων...

Σε σενα που πιστεψα πως εισαι ο δαιμονας των πιο κρυφων μου ονειρων...

Θαμμενος μεσα σε φλογισμενα ονειρα  ενος τρελου και μεθυσμενου κοσμου!

Σε λιμνες και ποταμια που στεγνωσαν μεσα απ'τον ισκιο μου,
μεσα σε σκοτεινα νερα,
βαμμενα απ'το αιμα που'χει μεινει  πανω στις πληγες μου...

Πληγες που'γιναν σημαδια σ'ολο μου το κορμι!

Σημαδια δικα σου,
Φερμενα απ'την δικη σου την ψυχη...

Σημαδια που'γιναν στιγματα πανω μου,
και που θα μ'ακολουθησουν
ως το τελος της αβυσσου μου!

Και να σκεφτεις πως ουτε που προλαβα να σου αναφερω την μοναδικη μου ιδιοτητα...

...

Ειμαι συλλεκτης!

Συλλεγω το πιο σκληρο,το πιο αγριο μα και παραλληλα
το πιο λεπτεπιλεπτο κι ευθραυστο πραγμα σ'αυτον εδω τον κοσμο...

ΣΥΛΛΕΓΩ ΨΥΧΕΣ!