17.9.11

Η υπερτατη ηδονη!




Στις σκοτεινες ρωγμες του χρονου σαπιζω νωχελικα...

Οι ωρες,
οι στιγμες,
περνουν απο πανω μου,
χαριζοντας στο κορμι μου αφθονες πληγες!

Πληγες σαν απο ξυραφια που χαραζουν γραμμες νοητες απο αιμα και σαρκα...

Καπου εκει κι εγω!

Μαζι μου κι ο παντοτινος μου συντροφος...

...Ο ΠΟΝΟΣ...

Η υπερτατη ηδονη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου