10.10.11

Η σοφια...





Μ'αρεσει να γραφω...

Να πιανω την πενα και να μην θελω να την αφησω!

Το γραψιμο ειναι η μεγαλυτερη λυτρωση...

Οταν σκορπω γραμματα πανω σ'εκεινες τις φτωχες αραδες,
κομματια απο μενα αποτυπωνονται πανω τους!

Μικρα ψηγματα της φτωχης μου ψυχης,
που συνθετουν το πιο πολυπλοκο παζλ της ζωης μου...

"...ΕΜΕΝΑ..."

Ναι,
εμενα μην σου φαινεται διολου περιεργο!

Καθε λεξη που αποτυπωνεται σ'αυτο το χαρτ,
ειναι μεροιδιο της καθε μου σκεψης...

Το ξερεις πια πως εισαι μια υπαρξη ξεχωριστη,
γνωριζεις οτι δεν ταιριαζεις πουθενα!

Κανενας δεν φτανει τις δικες σου δυναμικες...

Ειναι πολυ ομορφη η αισθηση της διαφορετικοτητας!

Ομως...

Υπαρχει κι ενα αντιτιμο σε ολη αυτην την υποθεση...

...Η ΜΟΝΑΞΙΑ...

Αλλα αξιζει τον κοπο δεν νομιζεις;

Η μοναξια,
φερνει παντα μαζι της και ενα αλλο σπανιο αγαθο!

...ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου