Στην σκονη του καιρου...

Στην σκονη του καιρου,
στην ληθη αυτου του κοσμου,
προσπερνω και χανομαι...

Την σκια μου απλωνω πανω απ'τα ονειρα μου και διακρινω πως ακομα...

ΑΝΑΣΑΙΝΩ!

Ακομα και μετα απο τοσα...

Τοσες μαχες!
Ητες...
Νικες...
Ενας πολεμος διαρκης και ανελεητος!

Εγω κι εγω...

Εγω και οι αλλοι!

Φωτια στο σιδερο και τεφρα φερμενη απ'της κολασης τα βαθη...

Να μετραω πληγες σε'ενα κορμι που δεν μου ανηκει πια!

Πληγες στο τωρα,
στο μετα,
και στο ποτε...

Και το σεληνοφως να καραδοκει για το τελευταιο μου ουρλιαχτο!

Ε...
Οχι!

Κραταω ακομα ρε πουστη...

Κρταταω ακομα!