Στην κολαση που παγωσε,
οι ωρες της ζωης μου θριματιζονται...
Βαφονται αλικες και θαβονται στης λησμονιας τα μερη!
Εκει που η σκεψη σου σ'αφηνει...
Εκει που η λογικη σπαει τα ορια και προσδιοριζεται ως παρανοια!
...
Πραγματι,
τι ομορφος τουτος ο τοπος της ληθης...
Τιποτα και κανενας δεν μπορει να σε αγγιξει!
Εγινες φαρμακερο αγκαθι
και πνηγεις στο δηλητηριο σου οσους τολμουν να σε προσπερασουν...
...
Κανενας!
Μοναχα εγω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου