Περίεργα, αλήθεια, μα πόσο περίεργα είναι τα παιχνίδια του μυαλού…
Αρκετές φορές αγωνίζεσαι να διατηρήσεις ζωντανά στη μνήση σου πρόσωπα και καταστάσεις…
Περνάς χρωματιστές κλωστές γύρω από το δάχτυλό σου, πιάνεσαι από αυτές…
Να μείνεις δεμένος στο παρελθόν.
Όμως ένα πέπλο λησμονιάς τα τυλίγει όλα μονομιάς…
Κι άλλες φορές προσπαθείς μάταια να ξεχάσεις. Να διώξεις τις εικόνες μακριά…
Να πνίξεις συναισθήματα. Να σκορπίσεις τις στάχτες σου στους πέντε ανέμους…
Να απελευθερωθείς.
Αλλά ο νους, σε γελά και τα φέρνει όλα μπροστά σου ξανά….
Πόσο πιο εύκολο θα ‘ταν αν ελέγχαμε τη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου