Μια ζωη το'παιζες δηθεν καλος και αρτιος...
Το'κανες γιατι ειχες αναγκη να πιστεψεις σε κατι αληθινο,
σε κατι ειλικρινες κι ατοφιο!
Ομως τωρα πια...
Ηγγικεν η ωρα!
Οσες τυψεις κι αν νιωθεις,
οσες φορες κι αν γονατισες για εξιλεωση...
Η ψυχη σου ηταν δοσμενη απο καιρο!
Μαυρη ψυχη,
σκοτεινη,
εκδικητικη...
Δεν το επελεξες μα...
Δεν υπηρχε αλλη λυση!
...
Δεν μου'δωσες αλλα περιθωρια...
...
Αφηνω πισω μου τον δρομο της υπομονης!
Βαδιζω πια στον δρομο που χαραξα εγω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου