Οι ποικιλίες της κάνναβης...

Απλά, σήμερα θα σας μιλήσω για το χορταράκι. Σκόπευα να συνεχίσω με μερικές πληροφορίες για την Salvia divinorum, αλλά ο φίλος από την Κύπρο μου υπενθύμισε το ελλειπές των πληροφοριών γύρω από τις διάφορες ποικιλίες χόρτου, και ειδικά, την άγνοια που παίζει στην Ελλάδα. Οπότε βάζω παρένθεση, γιατί σήμερα πρέπει να ξεκαθαρίσω ορισμένα θέματα, που άμα τα απάνταγα φίλε μου σε μορφή comment, θα βαριόσασταν να διαβάσετε.

Για να μιλήσουμε για τις ποικιλίες του χόρτου, πρέπει να μιλήσουμε για γενετική γενικώς αρχικά, ώστε να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα.

Από τότε που υπάρχουν καλλιέργειες και κτηνοτροφία, υπάρχει η γενετική, στην πιό απλή της μορφή. Απλά διαλέγεις ορισμένα φυτά της ίδιας ράτσας, που όμως φέρουν πιό έντονα τις ιδιότητες που επιθυμείς. Σιγά σιγά, φτιάχνεις κάτι που σου αρέσει, και αυτό το είδος εξελίσσεται όπως το θες. Για παράδειγμα, οι άπειρες ποικιλίες σκύλων που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Όμως, όπως πχ, τα rottweiller, άμα τα τρέξεις μικρά, στραβώνουν τα πίσω τους πόδια, έτσι και άλλες ποικιλίες, σε άλλα είδη, το πιθανότερο είναι από τις πολλές διασταυρώσεις να έχουν κάποια προβλήματα. Ναι μεν σου αρέσει το είδος, αλλά έχει ορισμένα μειονεκτήματα. Το κλασσικότερο μειονέκτημα ενός είδους που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο, είναι οτι επειδή δεν ακολούθησε το φυσιολογικό δρόμο της Φυσικής Επιλογής, όπως μας την όρισε ο Δαρβίνος, συνήθως αυτά τα κατασκευασμένα είδη, έχουν προβλήματα αναπαραγωγής, αντίστασης στις ασθένειες, κλπ.

Τώρα, το κατα πόσο είναι "αφύσικο" να κάνεις κάτι τέτοιο, να δημιουργείς ήδη με διασταυρώσεις, νομίζω είναι λίγο αργά πλέον για να το αναρωτηθούμε. Αναλογιστείτε πως, το καλαμπόκι, είναι τόσο "τεχνητό" είδος, που πλέον η αναπαραγωγή του εξαρτάται αποκλειστικά από το ανθρώπινο είδος. Το άγριο καλαμπόκι έχει κάτι σπυριά μικροσκοπικά, τα οποία μπορεί να μεταφέρει ο άνεμος εύκολα. Το καλαμπόκι όπως το έχουμε κάνει εμείς εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα, δε θα μπορέσει ποτέ να αναπαραχθεί, αν ανθρώπινο χέρι δε σπάσει τα σπυριά από τη ρόκα. Μόνο εμείς μπορούμε, και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την ύπαρξη αυτού του είδους. Εν ολίγοις, η δημιουργία καινούριων ειδών με γενετική και διασταυρώσεις είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και μόνο τώρα αρχίσαμε να την φοβόμαστε.

Ο λόγος είναι η μοριακή γενετική. Αυτό το επικίνδυνο κόψε-ράψε που πολλοί ασυνείδητοι βιολόγοι έχουν στο κεφάλι τους να κάνουν για τα χρήματα. Όμως, είναι και υπερβολικό να μας πιάνει πανικός όποτε ακούμε για γενετική. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως αυτή της κάνναβης, δεν ανακατεύεται κανενός είδους μοριακή γενετική. Σκέτες διασταυρώσεις. Μου αρέσει αυτό το χορταράκι, κρατάω σπόρια του, παίρνω αρσενικά/θηλυκά και τα διασταυρώνω με ένα άλλο χορταράκι που μου άρεσε και παίρνω μία καινούρια ποικιλία. Τόσο απλά.

Και ας δούμε και έναν ορισμό της βιολογίας, που θα μας χρειαστεί. Τί είναι το υβρίδιο;

Χωρίς πολλές λεπτομέρειες, ας το δούμε απλά. Αν έχεις ένα φυτό/ζώο το οποίο, όποτε το αυτογονιμοποιείς, σου δίνει τις ίδιες ιδιότητες, έχεις ένα "αμιγές στέλεχος", μία καθαρή ποικιλία. Δηλαδή, αν γονιμοποιείς τα θηλυκά άνθη μίας μηλιάς, με γύρη από τα δικά της αρσενικά λουλούδια, και σε όλες τις διασταυρώσεις σου δίνει τα ίδια μήλα, πχ, φυρίκια, τότε έχεις ένα αμιγές στέλεχος. Αν τώρα πάρεις γύρη από μία μηλιά που δίνει φυρίκια και είναι αμιγές στέλεχος, και γονιμοποίήσεις ένα άλλο αμηγές στέλεχος, που όμως δίνει μήλα στάρκιν, το φρούτο που θα προκύψει, είναι υβρίδιο. Δηλαδή υβρίδιο είναι η μίξη που προκύπτει από δύο καθαρές ποικιλίες. Ήταν εύκολο νομίζω.

Πάμε παρακάτω. Ας δούμε γι αρχή, πόσες και ποιές ποικιλίες χόρτου υπάρχουν, παγκοσμίως.

Cannabis sativa. Η κλασσικότερη κάνναβις, η "ήρεμη", ευδοκιμεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Είναι η ηπιότερη σε άκουσμα και περιεκτικότητα σε thc από όλες τις ποικιλίες. Ποικίλει, από 8-15% περιεκτηκότητα σε THC. Το φυτό της είναι μεγάλο, φτάνει και τα 3 μέτρα αν φυτευθεί έξω, και είναι η μόνη ποικιλία που συνεχίζει να ψηλώνει και κατά τη διάρκεια της φάσης ανθοφορίας. Γι αυτό και το δέντρο της έχει το μορφή που φαίνεται στη φώτο: μεγάλη και θαμνώδης. Το οτι είναι τεράστια δε σημαίνει οτι δίνει πολύ περισσότερο χόρτο από τις υπόλοιπες ποικιλίες, γιατί απλά τα κλαδιά της είναι πιό "σκόρπια", και έχει τη τάση να έχει πολλές κορυφές, να ψηλώνει δηλαδή τόσο από το κορυφαίο βλαστάρι, όσο και από τα πλαϊνά. Τα αρσενικά φυτά της cannabis sativa είναι αυτό που αποκαλούμε "κλωστική κάνναβη". Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι νομίζουν οτι η κλωστική κάνναβη δεν καπνίζεται. Καπνίζεται ωραιότατα, αν είναι θηλυκή. Και τώρα, μία ακόμη πληροφορία που ποτέ να μη ξεχάσετε για την sativa: ΑΥΤΗ είναι η ελληνική φούντα. Η αλλιώς, η ελληνική φούντα, είναι η sativa που καλλιεργείται στην Ελλάδα από το 1950 περίπου, όταν η interpol πλέον περιόρισε το λαθρεμπόριο περσικής κάνναβης στην Ελλάδα. Οι χασικλήδες που τα βρήκαν τότε σκούρα, αναγκάστικαν να αρχίζουν να φυτεύουν εδώ. Το 1950, όλοι μιλούσαν για το "προυσσαλιό", το χόρτο από την Προύσσα, και τη καλαματιανή τη φούντα, ούτε να γυρίσουν να τη φτύσουν δε θέλαν. Όμως από τότε που αρχίσαν να πιάνονται τα βαπόρια στην Κορυνθία, κάναμε τα πικρά γλυκά, και ξεκινώντας με αυτό εδώ το χορταράκι, που τυχαίνει να μην είναι και το πιό δυνατό από όλα αλλά να την παλεύει καλά στα χώματά μας, οι εν Πελλοπόννησο και Κρήτη χασικλήδες κατάφεραν να τη διασταυρώσουν αρκετά ώστε να μας δώσει την ελληνική φούντα που όλοι μας ξέρουμε και αγαπάμε. ΟΜΩΣ, από τότε που η αστυνομία έχει αρχίσει άγριο κυνηγητό στην επαρχία, δηλαδή από τότε που αποφάσισαν να σπρώχνουν αλβανικό χόρτο, πείτε 1990, αυτή η "ποικιλία" κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Και θα εξαφανιστεί, γιατί ότι δεν έχει γενετική ποικιλότητα, πάει για διαγραφή από την λίστα των υπαρκτών ειδών. Και από τη στιγμή που αυτό το χόρτο το έχουν πλέον λίγοι και σπάνια ανταλάσσουν σπόρια με τους γείτονες, λόγω μυστικοπάθειας, η δικιά μας sativa πάει προς εξαφάνιση. Αυτό δε σημαίνει οτι πρέπει να γινόμαστε απαισιόδοξοι. Αυτό που πέτυχαν οι χαμουτζήδες και οι κρητίκαροι με τόσο μεράκι, μπορούμε να το κάνουμε και εμείς, αν θέλουμε να φυτέψουμε μία sativa. Σας βεβαιώ οτι, αν υποθετικά πάρετε αλβανική sativa και τη φυτέψετε με προσοχή και αγάπη, το αποτέλεσμα θα σας εκπλήξει ευχάριστα (γιατί οι Αλβανοί που νόμίζετε οτι βρήκαν τα δικά τους σπόρια; από δω τα πήραν, μόνο που το χόρτο το έχουν αφρόντιστο, δεν ξέρουν να το καλλιεργήσουν σωστά και το ψεκάζουν με κατσαριδοκτόνο για τα ακάρεα, οπότε ιδού το άθλιο αποτέλεσμα). Η sativa, γενικά είναι ένα γελαδερό χόρτο, αν και δε σου γεμίζει το κεφάλι τόσο. Αυτή είναι ακριβώς η χάρη της: σου γεμίζει το κεφάλι λιγότερο μεν, αλλά είναι πιό ταξιδιάρικη και γελαστή.

Cannabis indica. Όπως λέει και το όνομά της, η προέλευση αυτής της ποικιλίας είναι ινδική. Από κει μας ήρθε. Έχει ένα σχετικά μικρόσωμο φυτό, το πολύ 1,5 μέτρο, με πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε thc όμως. Έχει την τάση να αναπτύσσεται από το ακραίο βλαστάρι, αν δεν την κλαδέψεις φυσικά. Η σοδειά της είναι οπωσδήποτε μικρότερη από αυτή της sativa, αλλά όχι πολύ μικρότερη, γιατί δίνει πυκνότερους παπάδες. Το φυτάκι αυτό έχει κάνει μεγάλο ταξίδι από την Ινδία, στην Β. Αμερική, την Ευρώπη και την Αφρική. Είναι πιό ευαίσθητη και δύσκολη στην καλλιέργειά της από την αδερφή της την Sativa. Η περιεκτικότητά της σε thc φτάνει και το 20-25%. Βαράει κατακούτελα και σου γεμίζει το κεφάλι, αλλά δεν είναι τόσο γελαδερή. Για να μπορέσει κάποιος να τη βρει και να τη δοκιμάσει, θα πρέπει είτε να ταξιδέψει στο γνωστό τουριστικό θέρετρο της Ευρώπης, είτε να την αγοράσει σε σπόρια από το internet και να τη φυτέψει μόνος του. Μη περιμένετε να βρείτε στη μαύρη αγορά αυτό το φυτάκι, γιατί απλά είναι άγνωστες οι διαφορές μεταξύ των διαφόρων ποικιλιών στη χώρα μας, και να μας το φέρνανε, δε θα τους πιστεύαμε οτι αυτό είναι ινδική κάνναβης, ενώ αυτό που πίνουμε εμείς εδώ είναι κλωστική.

Cannabis ruderalis. Είναι ένα σχετικά καινούριο είδος, το οποίο προήλθε από την sativa, όταν αυτή αφέθηκε ελεύθερη στη φύση, στην ανατολική Ευρώπη. Εδώ δηλαδή, και στη Ρωσία κατα κόρον. Είναι η "άγρια" κάνναβης, αν μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίσει στα ελληνικά. Κάποιοι χασικλήδες πίναν μπάφο στο βουνό δίπλα από το σπίτι τους, και πετούσαν τα σπόρια. Τα περισσότερα, επειδή θέλουν φροντίδα, δεν επιβιώναν. Κάποια όμως επιβίωσαν, και έδωσαν ένα φυτό πολύ ανθεκτικό, με χαμηλή περιεκτικότητα όμως σε thc. Αυτό την κάνει ένα θαυμάσιο φυτό για φαρμακευτική χρήση, διότι προσφέρει όλα τα καλά της κάνναβης (θεραπεία κατά του γλαυκώματος, ανακούφιση από χημειοθεραπείες, άνοιγμα της όρεξης στους οροθετικούς ασθενείς) χωρίς να την ακούς πολύ, ούτως ώστε να ικανοποιούνται και οι ασθενείς που δεν αισθάνονται χασικλήδες. Αλλά και οι χασικλήδες ευνοήθηκαν από την δημιουργία αυτού του υποείδους, καθώς οι διασταυρώσεις της βοηθούν την γενετική ποικιλομορφία των ειδών που ενδιαφέρουν αυτούς, προσθέτοντας καινούρια "γονίδια" στην γενετική πισίνα. Έτσι το πιθανότερο είναι να ακούσετε για κάποιο skunk ruderalis, αντί να τη βρείτε σαν αμιγές στέλεχος.

Και εδώ τελειώσαμε με τις υπάρχουσες ποικιλίες χόρτου στον πλανήτη. Δεν υπάρχουν άλλες, τέλος.

Τί λε ρε LNE. Και το skunk τί είναι;

Το skunk, ο βρωμερός ασβός, είναι ένα υβρίδιο. Και τίποτε παραπάνω. Δεν είναι ποικιλία, δεν είναι γενετικά μεταλλαγμένο, δεν έχει χημικά, δεν το φτιάξανε με χημικά, ούτε έγινε έτσι επειδή κάποιος το φύτεψε μέσα σε growroom αντί να το βγάλει έξω. Είναι απλώς ένα υβρίδιο. Τα πρώτα skunk, εμφανίστηκαν ως εξής:

Όταν οι χίππηδες άρχισαν να φεύγουν από την Καλιφόρνια και να τριγυρνάνε τον πλανήτη, Νεπάλ, Ινδίες, Μαρόκο, Κρήτη, Λ. Αμερική και λοιπά, όλοι επιστρέφαν σπίτι με σπόρια κάποιας ποικιλίας που τους άρεσε. Ευτυχώς για μας, η Καλιφόρνια δεν είχε μόνο χίππηδες, είχε και πανεπιστήμια, και μέσα σε αυτά κάποιοι χασικλήδες βιολόγοι και βοτανολόγοι που κάτσαν κάτω, και τις μαζέψαν, τις χωρίσαν σε sativa και indica και τις διασταυρώσαν. Το πρώτο skunk που βγήκε ποτέ, το skunk #1, είναι 50% ινδική και 50% σάτιβα. Όπως καταλαβαίνετε, η μελέτη αυτών των υβριδίων ήταν από ένα σημείο και μετά ευκολότερη στην Ολλανδία, οπότε το κέντρο της έρευνας μεταφέρθηκε εκεί. Σήμερα η Ολλανδία δίνει εκατοντάδες υβρίδια skunk, αλλά όχι μόνο αυτά. Μπορείτε αν θέλετε υποθετικά, να αγοράσετε μία καθαρή 100% indica, όπως πχ την Amsterdam indica, και να τη διασταυρώσετε με ένα ελληνικό χόρτο, και όσο και να σας φαίνεται περίεργο, το αποτέλεσμα θα είναι ένα skunk. Το θέμα τώρα με πολλά από αυτά τα υβρίδια, είναι οτι έχουν κάνει διασταυρώσεις ξανά και ξανά ώστε, παρόλο που ξεκίνησαν σαν υβρίδια, πλέον και αυτά να δίνουν αμιγή στελέχη, και να παρουσιάζουν ξανά και ξανά τις ιδιότητες των γονιών τους στις επόμενες γενεές. Όμως, δεν συμβαίνει πάντα, και πιθανώς σε κάποιες διασταυρώσεις να παίρνατε αποτελέσματα παρόμοια με αυτά του κλασσικού διυβριδισμόυ του Mendel στην F2 γενεά, δηλαδή για όσους δε καταλάβαν το παραπάνω, μία αναλογία 9:3:3:1. Αυτά παίζουν.

Τί διαφορά έχει για μας αν είναι skunk ή είναι sativa? Μόνο η ποιότητα του ακούσματος. Τϊποτε άλλο. Το skunk, το μόνο πρόβλημα που έχει, είναι οτι επειδή είναι υβρίδιο, είναι ευπαθές στις ασθένειες το ίδιο, και ειδικά στους μύκητες. Δηλαδή, το μόνο επιβαρυντικό για τις συνεχείς αυτές διασταυρώσεις, είναι οι δυσκολίες στην καλλιέργεια. Επιρρεάζεται συνεπώς η δική του υγεία, και όχι η δική μας. Δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο για την υγεία μας να πίνουμε skunk. Είναι ακριβώς το ίδιο.

Και μερικά ακόμη πράγματα για τη φυσιολογία των φυτών.

Το φυτό δε το νοιάζει από που θα πάρει φως, αν είναι λάμπα ή αν είναι ήλιος. Αυτό ούτως ή άλλως χρειάζεται μόνο ορισμένο μήκος κύματος για να ενεργοποιηθεί η χλωροφύλλη του. Δεν το νοιάζει αν τα 680nm που χρειάζεται είναι από φως ή είναι από λαμπάκι LED. Σοβαρά. Δεν του κάνει διαφορά. Αρκεί να έχει φως για να επιβιώσει.

Μερικές φορές αντιλαμβανόμαστε το "φυσικό" ως κάτι που δεν είναι χημικό, επειδή αυτά επιρρεάζουν πολλές φορές, με τα συντηρητικά τους, τις επικίνδυνες προσμίξεις ή τα παραπροϊόντα τους, την υγεία μας. Αυτά συμβαίνουν στο δικό μας πολιτισμό. Το φυτό δε καταλαβαίνει τίποτε από όλα αυτά. Θέλει μόνο να ζήσει. Και αν του δώσεις καλύτερες συνθήκες, θα τις εκμεταλλευτεί.

Τα χημικά λιπάσματα δεν είναι κακά για το φυτό. Για μας είναι κακά. Επειδή μεγάλο μέρος από αυτά που θα πέσουν στο χώμα, θα ξεπλυθούν με τα νερά των βροχών, και θα φτάσουν στα ποτάμια, στις λίμνες, και τέλος στις βρύσες μας. Τα λιπάσματα είναι κακά για το περιβάλλον, όχι για τα φυτά, να μη μπερδευόμαστε. Τα φυτά θέλουν νιτρικά άλατα ή φωσφορικά, και πολύ που χέστηκαν από που θα τα πάρουν. Η φυσιολογία τους, δεν επιρρεάζεται στο ελάχιστο. Απλώς, τα οργανικά λιπάσματα δεν φτιάχνονται από ορυχεία και βιομηχανίες, γι αυτό τα προτιμούμε. Το φυτό όμως, δε καταλαβαίνει καμία διαφορά.

Ένα φυτό το οποίο μεγαλώνει σε ελεγχόμενες συνθήκες είναι ακριβώς το ίδιο με ένα άλλο που μεγαλώνει έξω. Εϊτε είναι υδροπονική, είτε είναι στο χώμα, στον ήλιο ή στη λάμπα, δεν έχει διαφορά ώς προς τις ιδιότητες του φυτού. Καμία. Οι ιδιότητες του φυτού καθορίζονται από το γενετικό του υλικό και το περιβάλλον, τις συνθήκες δηλαδη, όχι αν είναι σε γλάστρα ή σε παρτέρι.

Η μόνη ίσως διαφορά που έχει το φυτό που θα μεγαλώσει σε εσωτερικό χώρο από αυτό που θα μεγαλώσει έξω, είναι οτι θα καταφέρει να κρατήσει μεγαλύτερο ποσοστό από τους κρυστάλλους thc του, που δε θα τους πάρει ο αέρας. Κατά τα άλλα, ένας έμπειρος καλλιεργητής θα σου δώσει το ίδιο αποτέλεσμα είτε το φυτέψει μέσα, είτε το φυτέψει έξω, αρκεί να ξέρει καλά και στις δύο περιπτώσεις τις ανάγκες του φυτού.

Και τώρα κάτι πολύ σημαντικό. Ποιά χόρτα σε ανεβάζουν και ποιά χόρτα σε ρίχνουν; Εκεί είναι η μεγάλη διαφορά και ΟΥΧΙ στην ποικιλία. Γιατί αν το χόρτο θα βγει καλό και ανεβαστικό, δεν εξαρτάται από την ποικιλία, αλλά από το πότε θα κοπεί το φυτό. Είναι η πιό καίρια φάση στην ανάπτυξή του.

Το καλύτερο, το πιό ανεβαστικό και ελαφρύ στο κεφάλι χόρτο, είναι η μέθοδος sinsemilla. Η γνωστή "σενσιμίλια', που όλοι τη συζητάνε και κανείς δε ξέρει τί σκατά είναι. Είναι απλώς μία μέθοδος για να μεγαλώνεις κάνναβη, και όχι κάποια ποικιλία. Τα περισσότερα, ίσως και κατα 99% skunk που κυκλοφορούν στην αγορά, είναι sinsemilla. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, κόβεις το φυτό πριν βγάλει σπόρια, και πρέπει οπωσδήποτε να έχεις εξαφανίσει όλα τα αρσενικά φυτά από την καλλιέργεια, για να μην γονιμοποιήσουν με τη γύρη τους τους θηλυκούς παπάδες, τα λουλούδια δηλαδή. Διότι τότε αυτοί θα πάψουν να αναπτύσσονται και θα βγάλουν σπόρια, κάτι που δε θέλουμε. Μικροί, σποριάρικοι παπάδες. Όσο τα θηλυκά φυτά δε βρίσκουν γύρη στο περιβάλλον, θα συνεχίσουν να βγάζουν λουλούδια στη προσπάθειά τους να πιάσουν και την απειροελάχιστη γύρη που ίσως να υπάρχει τριγύρω, και θα βγάλουν τεράστιους παπάδες. Όμως, κάποια στιγμή θα σταματήσουν, να αναπτύσσονται και θα βγάλουν αρσενικά άνθη μόνες τους, και θα αυτογονιμοποιηθούν, δίνοντας τα γνωστά "feminized" σπόρια, που όποιο από αυτά και να φυτέψεις, θα σου βγει θηλυκό. Εκτός και αν θες να κάνεις τέτοιου είδους πειράματα, καλό θα είναι να κόψεις το φυτό νωρίτερα. Κατά τη φάση της ανθοφορίας, όπου το φυτό αναπτύσσεται στις 12ώρες (δηλαδή άν είναι έξω φυτεμένο, πλησιάζει η φθινοπωρινή ισημερία, κάπου το Σεπτέμβριο που η μέρα και η νύχτα είναι 50/50), αρχίζει και βγάζει παπάδες, και πάνω σε αυτούς κάτι τρίχες. Στην αρχή, οι τρίχες έχουν ένα κρυσταλλικό διάφανο. Μετά γίνονται γαλακτερές. Και πιό μετά, αρχίζουν και παίρνουν ένα καφέ χρώμα. Όταν οι μισές τρίχες πάνω στο φυτό έχουν γίνει καφέ, και ΟΧΙ όλες, τότε είναι η ώρα να κοπεί. Αυτή είναι η sinsemilla, που πιθανολογείται πως ξεκίνησε από την Αίτή και που στα ισπανικά σημαίνει "χωρίς σπόρια", γιατί μέχρι αυτή τη φάση ανάπτυξης, το φυτό δεν έχει προλάβει να βγάλει σπόρια. Έτσι, το φυτό, βγάζει μεγάλους παπάδες, χωρίς ή με ελάχιστα σπόρια, και δεν έχει ξοδέψει καθόλου ενέργεια στην παραγωγή σποριών, και όλη η ενέργεια του φυτού έχει πάει στη παραγωγή thc. Έτσι έχεις ένα φυτό ανεβαστικό, χωρίς σπόρια, και χωρίς ντάγκλα (η οποία προκαλείται από την αποδομημένη thc που βρίσκεις σε φυτά που άργισαν να κοπούν).

Τα αλβανικά χόρτα είναι σποριάρικα, και βρώμικα. Και όταν δεν είναι βρώμικα, σε ρίχνουν. Δε ξέρω γιατί είναι ΤΟΣΟ άσχετοι στο να φυτεύουν χόρτο. Κάποιος τους είπε οτι το χόρτο είναι έτοιμο όταν βγάλει σπόρια ίσως, ή τους πιάνει ανασφάλεια οτι άμα δε πήξει όλη η φυτεία στο σπόρι, θα είναι μικρότερο το βάρος του για πούλημα, ή δε θα έχουν σπόρια για να φυτέψουν του χρόνου. Τί να σας πω, δε το έχω καταλάβει. Επίσης, κάποιος πρέπει να τους είπε οτι μπορούν να κόβουν τα αρσενικά στο τέλος, για να μη παιδεύονται. Είμαι σίγουρη οτι πάνε εκεί μόνο για να τα ψεκάσουν και να τα ποτίσουν, και τελικά χωρίζονται τα αρσενικά από τα θηλυκά αφού κοπούν. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το πράμα, με το φουλ σπόρι, τους φτωχούς παπάδες και τη ντάγκλα. Βάλε τώρα οτι ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ εχθρός της κάνναβης, ειδικά της sativa, είναι τα κόκκινα ακάρεα. Κάτι μικρά, σατανικά αραχνάκια που πίνουν κυριολεκτικά το αίμα στο φυτό, και δε το αφήνουν να μεγαλώσει κανονικά. Να κάτι που αποφεύγετε εύκολα αν φυτεύεις μέσα στο σπίτι. Διότι έξω, είναι πολύ δύσκολο να αποφύγεις αυτούς τους μικρούς κόκκινους διαβόλους. Και μαντέψτε με τί αποφάσισαν να λύσουν οι αλβανοί καλλιεργητές το πρόβλημα; με κοινό κατσαριδοκτόνο. Αυτό, αν απορείτε τόσο καιρό γιατί διάολο το ψεκάζουν. Γι αυτό το ψεκάζουν, και όχι επειδή όπως νομίζουμε μερικοί, γίνεται το χόρτο πιό ακουστικό. Αηδία γίνεται σκέτη.

Αχ βαχ... τώρα που τα κοιτάω όλα αυτά που έγραψα. Τόσες άχρηστες γνώσεις. Άντε ρε παιδιά, τί θα γίνει, πότε θα νομιμοποιηθεί επιτέλους να τις βάλουμε σε εφαρμογή; Γιατί δεν αντέχω άλλο η έρμη να ξοδεύω τα λεφτά μου τσάμπα. Και για όσους από σας διερωτόνται που τις κονόμισα όλες αυτές τις γνώσεις; Τα είδα με τα ίδια μου τα μάτια, μία εποχή, που σαν φοιτήτρια, τα είχα με ένα συμφοιτητή από Ολλανδία. Ο λίγος καιρός που πέρασα μαζί του, μπορώ να πω ήτο διαφωτιστικότατος. :)