Στα τέλη του 19ου έως και τα μέσα του 20ού αιώνα, ορισμένοι ποιητές χαρακτηρίστηκαν ως «καταραμένοι ποιητές», τόσο για τη θεματική του έργου τους αλλά ιδιαίτερα για τον τρόπο που προσέγγισαν και παρουσίασαν τα θέματά τους, -κάνοντας αντικείμενο και βίωμα της ζωής τους, μέσα από τα ακραία πάθη τους, την προσωπική τους «κόλαση».
Πέντε από αυτούς...
Σαρλ Μπωντλαίρ, Αρτούρ Ρεμπώ, Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη, Σύλβια Πλαθ,
... πέντε σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης «ζωντανεύουν» επί σκηνής μέσα από το έργο, τη ζωή τους, αλλά και τις ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής τους.
