Μάνα, μητέρα, μανούλα, mummy, мама…, λέξεις που σε όποια γλώσσα και να τις προφέρεις, έχουν το ίδιο νόημα, το ίδιο άκουσμα, την ίδια αξία. Μια αξία που είναι τυχεροί αυτοί που την βιώνουν, αυτοί που την γεύονται, αυτοί που την ζουν. Μέσα σε αυτούς είμαι και εγώ και αυτό χάρη σε εσένα μανούλα.
Μεγάλωσα μέσα σου, τρεφόμουν για να μεγαλώσω από την τροφή σου, ανέπνεα τον αέρα που ανέπνεες και αναπτύχθηκαν η καρδιά και το μυαλό μου χάρη στα συναισθήματά σου, στα όνειρά σου, στα παραμύθια σου, στις ιδέες σου. Χάρη σε εσένα είδα το πρώτο φως, το πρώτο χαμόγελο που ήταν το δικό σου, χάρη σε εσένα υπάρχω, αναπνέω, ονειρεύομαι, ζω.
Βγήκα από το αυγό μου που ήμουν ασφαλής και μπήκα στην αγκαλιά σου για να νιώθω την ίδια ασφάλεια, την ίδια σιγουριά. Ήσουν πάντοτε εκεί να με πιάνει το χέρι, να με καθοδηγείς, να με προστατεύεις. Με μεγάλωσες με ιδανικά, με πιστεύω, με αξιοπρέπεια, με έμαθες τι θα πει αγάπη, τι θα πει πόνος, δάκρυα, ευτυχία. Ήθελες να μου μάθεις τα πάντα για να είμαι έτοιμη όταν βρεθώ στο κόσμο που λέγεται ΖΩΗ. Η αγκαλιά σου ήταν ασπίδα σαν την ασπίδα που κρατάνε οι στρατιώτες στον πόλεμο για να προστατευτούν από τους εχθρούς, ήταν ένα τοίχος σαν τον τοίχο που έχουνε τα σπίτια για να προστατεύονται από τον άνεμο και την βροχή. Έτσι και εσύ ήθελες να με προστατεύσεις από τους εχθρούς για να μην με πληγώσουν, από τον άνεμο για να μην με κρυώσει και από την βροχή για να μην με βρέξει.
Με μεγάλωσες σαν μια μικρή πριγκίπισσα που αντί για χρυσό μου έδινες αγαθά μεγαλύτερης ανεκτίμητης αξίας όπως τον πλούτο της ψυχής σου, την ζεστασιά από το φιλί σου, την ασφάλεια της αγκαλιάς σου.
Μου έμαθες πως η ζωή είναι σκληρή και γλυκιά, ότι αγαπάμε και αγαπιόμαστε ότι δίνουμε χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα, ότι ο πόνος είναι το αλατοπίπερο της ζωής και ότι χωρίς αυτόν δεν θα λεγόμαστε άνθρωποι, ότι στην ζωή υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα πράγματα. Τα χειρότερα να τα κοιτάω για να εκτιμάω αυτά που έχω τώρα και τα καλύτερα για να προσπαθώ, να αγωνίζομαι και να επιμένω για να τα φτάσω. Μου έμαθες να ονειρεύομαι και ότι χωρίς τα όνειρα η ζωή μας θα ήταν άδεια, χάρη στα όνειρα προχωράμε μπροστά, περπατάμε ένα βήμα παραπάνω, ανεβαίνουμε ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, μου έμαθες ότι για να με εκτιμούν και να με σέβονται οι άλλοι πρέπει πρώτα εγώ να εκτιμήσω και να σεβαστώ τον εαυτό μου.
Είμαι πλέον 31 χρονών και συνεχίζω να είμαι το μικρό σου κοριτσάκι. Ξέρω ότι και στην άλλη άκρη της γης να βρίσκομαι θα νιώθεις τα συναισθήματά μου, την χαρά μου, τον πόνο μου και ξέρεις γιατί; Γιατί είμαι δημιούργημά σου, είμαι κομμάτι του σώματός σου, είμαι το αίμα στην καρδιά σου, μιας καρδιάς που χάρη σε αυτήν χτυπάει και η δική μου.
Κάθε μέρα ευχαριστώ τον Θεό, το σύμπαν που με έστειλαν στο δικό σου αυγό να φωλιάσω για να έχω εσένα μανούλα. Εύχομαι στα δικά μου παιδιά να μπορέσω να δώσω έστω και το ένα δέκατο από αυτό που έδωσες εσύ σε εμένα.
Στην ζωή μου έχω ένα διαμάντι πολλών καρατίων που η λάμψη του φωτίζει τον δρόμο μου, έχω ένα παράδεισο που με κάνει να ανθίζω κάθε μέρα όλο και περισσότερο, έχω έναν αετό που οι φτερούγες του με αγκαλιάζουν σφιχτά για να είμαι ασφαλής. Όλα αυτά είσαι εσύ γλυκιά μου ΜΑΜΑ......
Σ’ ΑΓΑΠΑΩ!!!!!!
Αφιερωμένο στη μητέρα μου και σε όλες τις μαμάδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου