Σ' ένα χάος που τρομάζει...
κροταλίζοντος...
τα μαύρα φτερά της "ψυχής"...
καλυμμένα με ατσάλινες λάμες...
ασελγούν βάναυσα...
στην εισροή μιας λάμψης...
από χρώματα βελούδινα...
παγιδεύτηκαν...
στην πλασματική μορφή...
μιας αυτ-απάτης...
τώρα...
παλεύουν στο ρινγκ...
με ακέφαλες σκιές...
άμορφες...
σατανικές...
διαχέοντας δηλητήριο...
σαν πρωτόγνωρο τσουνάμι...
***
Κακόφημες πολιτείες...
στα διαβρωμένα κύτταρα της σκέψης...
σ' έναν άθλιο ιστό...
που κρέμονται σαν τσαμπιά...
του υπό-κόσμου λέξεις...
υπόκωφες κραυγές...
που θυμίζουν άθλιους νταβατζήδες...
μπράβους πουεπι-βάλουν χαρακίρι...
σε βρώμικα σοκάκια...
σε μια άρρωστη επίδειξη εξουσίας...
***
Γυμνά χέρια...
παλεύουν...
στις κόλασης τα καταγώγια...
ματώνουν...
αχνιστό αίμα απομυζούν...
σκεβρωμένα χείλη...
στέρησης στο άβατο προνόμιο της ζωής...
σακατεμένες κι άθλιες μαριονέτες...
τρικλίζουν στους σκοτεινούς υπο-νόμους...
σαρκάζοντας σαν τέρατα...
στα μονοπάτια...
που κρύβουν της οδύνης τους την γιορτή....
***
Σχεδιάζει την δραπέτευσε η λάμψη...
λερωμένη...
απ' την λαίλαπα που στραγγάλισε το φως...
απ' την γάγγραινα που αλλοίωσε το γαλάζιο...
σε μια ύπουλη νοθεία της αίσθησης...
αποποιήθηκε το λευκό...
τις χειροπέδες...
από ένα δαιμονισμένο σκοτάδι...
που ισοπέδωσε την ζεστή ανάσα...
εξαθλίωσε τις μελωδίες...
στην στοά της ποιό οδυνηρής κατά-δυσης...
***
Καλπάζουμε...
αδέσμευτοι...
στ' απάτητα μονοπάτια...
ενός δικού μας παράδεισου...
Ψυχή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου