Αλλά εγώ θα συνεχίζω να υφίσταμαι...

Η θλίψη,

σου ανοίγει τα φτερά για να ξαναπετάξεις...

Να δεις πιο πέρα από'κείνον τον ήλιο που σου κρύβουν οι σκιές...

...

Να βρείς μια ανάσα πιότερο δυνατή ακόμα κι από'κείνο το δικό σου χνώτο...

Να ανακαλύψεις τη δύναμη ενός ΘΕΟΥ που δεν λατρεύτηκε ποτέ...

...

Ενός ΘΕΟΥ που ακόμα και στην ύστατη στιγμή του,

σε στέλνει σε μια σιώπη πέρα από κάθε του λύτρωση...

...

Κάπου έκει ανάμεσα,

βρίσκομαι κι εγώ...

Σιώπω αλλά υπάρχω!

Βαδίζω και πάλι στ'αχνάρια εκείνων των αλησμόνητων αγγέλων,

εκείνων των προδωμένων από την φύση τους Θεών...

...

Αλλά εγώ θα συνεχίζω να υφίσταμαι...