Τα παπούτσια μου: Ταινία μικρού μήκους...

Η μικρού μήκους ταινία "My Shoes" μας διδάσκει για την ευγνωμοσύνη που πρέπει να έχουμε για τα σημαντικά πράγματα της ζωής και τα οποία θεωρούμε δεδομένα.

Αλλά εγώ θα συνεχίζω να υφίσταμαι...

Η θλίψη,

σου ανοίγει τα φτερά για να ξαναπετάξεις...

Να δεις πιο πέρα από'κείνον τον ήλιο που σου κρύβουν οι σκιές...

...

Να βρείς μια ανάσα πιότερο δυνατή ακόμα κι από'κείνο το δικό σου χνώτο...

Να ανακαλύψεις τη δύναμη ενός ΘΕΟΥ που δεν λατρεύτηκε ποτέ...

...

Ενός ΘΕΟΥ που ακόμα και στην ύστατη στιγμή του,

σε στέλνει σε μια σιώπη πέρα από κάθε του λύτρωση...

...

Κάπου έκει ανάμεσα,

βρίσκομαι κι εγώ...

Σιώπω αλλά υπάρχω!

Βαδίζω και πάλι στ'αχνάρια εκείνων των αλησμόνητων αγγέλων,

εκείνων των προδωμένων από την φύση τους Θεών...

...

Αλλά εγώ θα συνεχίζω να υφίσταμαι...

Θα σας πω την αμαρτία μου...

Θα σας πω την αμαρτία μου. Δε λυπάμαι για τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία. Έχω μνήμη και θυμάμαι ορισμένα ιστορικά γεγονότα βαρύνουσας σημασίας, τα οποία με οδηγούν στο συμπέρασμα, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις". Οι Γάλλοι, σύμμαχοι των Αμερικανών, έλαβαν παθιασμένα μέρος στους ανηλεείς και πολλές φορές άστοχους βομβαρδισμούς κατά του Ιράκ και της Λιβύης, με σκοπό να ανατρέψουν τους Σαντάμ και Καντάφι αντίστοιχα. Επίσης, εξέθρεψαν και γιγάντωσαν τα απάνθρωπα κτήνη του ISIS και στη Συρία, με σκοπό να ανατρέψουν τον Άσαντ, καθιστώντας την καθημερινότητα του απλού Σύριου πολίτη ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ! Τα ίδια ισχύουν και για τον βίο αβίωτο του αθώου Ιρακινού και Λίβυου πολίτη. Νοιάστηκε ο κάθε κουτόφραγκος που ψήφιζε τον Σαρκοζί και τον Ολάντ, για τις συνέπειες της ψήφου του εις βάρος των άλλων λαών; Εξέτασε ποιό το όφελος για τη Γαλλία, να συμμετέχει στις βρωμοδουλειές των Αμερικανοσιωνιστών; ΟΧΙ! Είχε τη βλακώδη εντύπωση, πως αυτός ο άθεος (η Γαλλία είναι κατά βάση χώρα αθεϊστών) θα ζει αμέριμνα, την ίδια στιγμή που οι Χριστιανοί της Συρίας κυριολεκτικά σφαγιάζονται από τους Τζιχαντιστές, αυτό το νοσηρό δημιούργημα της Δύσης σε συνεργασία με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Σε γελάσανε Γαλλάκο, που μάλλον ξύπνησες αρκετά μουδιασμένος σήμερα. Προσωπικά, λυπάμαι για τις αδικοχαμένες ψυχές των χιλιάδων δολοφονημένων, από τους λαθρομετανάστες, Ελλήνων.

ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ...

ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ...

ΤΟΣΟ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΤΑ ΣΤΑΝΤΑΡ...

ΣΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΝΑ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΑΝ ΑΛΟΓΟ

-(ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ)-

ΑΤΟΜΟ,

ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΟΛΙΟ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΛΑΨΕΙ...

...

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...

...

ΚΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ,ΔΕΝ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΕΣ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΓΩ...

...

ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ...

ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΕΒΛΕΠΕΣ...

ΞΕΡΩ,

ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,

ΕΝΝΟΙΕΣ 

(ΣΚΕΨΕΙΣ) 

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΛΛΑ...

ΑΛΛΑ ΕΓΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΑΘΩ,

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,

ΗΣΟΥΝ ΤΟΣΟ ΦΤΩΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΝΙΩΘΩ ΚΙ ΕΓΩ...

...

ΑΝΤΙΟ ΛΟΙΠΟΝ...

ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ,

ΠΩΣ ΑΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΣΕΝΑ,

ΑΥΤΟΣ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ...

Άντε μου και στον ΔΙΑΒΟΛΟ όλοι σας κι ακόμα παραπέρα...

Κι επειδή δεν γεννήθηκα ούτε τζέντλεμαν αλλά και ούτε κάποιος με ευγενική καταγωγή...

Άντε μου και στον ΔΙΑΒΟΛΟ όλοι σας κι ακόμα παραπέρα...

Απλά δεν τους ανήκεις...

Απλά δεν τους ανήκεις...

Δεν θα γίνεις ποτέ δικός τους γιάτι απλά δεν είσαι σαν κι εκείνους...

Φωτίζεις σαν φάρος στο σκοτάδι των χαμένων τους ψυχών...

ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΜΙΑ ΡΑΤΣΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ!

Ψοφίμια της στείρας σας ζωής...

Τομάρια ελεεινά της δήθεν ανυπότακτης σας φύσης...

Άθλια και άχρηστα κορμιά δίχως ίχνος υπόστασης...

...

ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΜΙΑ ΡΑΤΣΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ!

...

Και όλο αυτό γιατί ποτέ δεν έπαψα να λέω την αλήθεια,

σε αντίθεση με κάποιους απο εσάς που κρύβεστε πίσω από ίσκιους,

που σας προσφέρουν μια δήθεν εικόνα για την δήθεν υποτηθέμενη σας ύπαρξη...

Τα περισσότερα τα δίνουν...

Η σκόνη της λήθης αγγίζει κάθε μου κύτταρο...

Η σκόνη της λήθης αγγίζει κάθε μου κύτταρο...

Αδρανώ...

Βαδίζω σε βάραθρο κενό δίχως φόβο.

...

Μονάχα η παράνοια εμπρός μου...

Με καλεί...

Κι εγώ ταυτίζομαι...

Της ανήκω...

...

Ένας ποιητής γεμάτος με στίχους νεκρούς...

Με μια σιωπή που κερδίζει κάθε μου όνειρο...

Με μια γλυκιά γαλήνη που ταιριάζει σε κάθε μου ψέμα...

που γίνεται ένα με κάθε τι που άφησα πίσω μου για να διεκδικήσω την πάλε ποτέ ταυτότητα μου...

...

Ένας καταραμένος ποιητής,φτωχός και μόνος,δίχως επιστροφή!

Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ του Άγγελου Σικελιανού για τον ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ!

Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ του Άγγελου Σικελιανού για τον ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ!

Αναβιώνει και αποκτά νέο περιεχόμενο η φοβερή καταγγελία του μεγάλου ποιητή.

Με τη "Σίβυλλα" καταγγέλλει την ωμή και πρωτόγονη βία του γερμανικού ολοκληρωτισμού (γράφτηκε το 1941 και εκδόθηκε το 1944) και προβάλλει την αξία του ανθρωπισμού ως δύναμη ηθικής επιβολής. 

Σπουδαίο έργο, εκπληκτικοί στίχοι!

Είχα την τύχη και τιμή με το έργο αυτό να ξεκινήσω τη σχέση μου με το θέατρο.

Μετείχα στο έργο ως μέλος του Χορού της "Σίβυλλας".

Σας παραθέτω όπως θυμάμαι (και το θυμάμαι καλά νομίζω) ένα σημαδιακό χορικό:

Το γένος, βουλιαγμένο στον αιώνα

να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί.

Μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη

βαθιά του αδάμαστη και τρομερή.

Κανείς δεν θα ξεφύγει την γενιά του!

Το βάρος της θα σ(η)κώσει ως τη στιγμή

που βγαίνοντας από την λησμονιά του

στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί

της ζωή θέ να ντυθεί την πανοπλία

και με ακέριο τον άγιο σκελετό

των περασμένων θα στηθεί στη γη του

με το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10204510102373063&set=a.1064119643721.2009894.1247894736&type=3&theater

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ..

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ..

Τίποτα Δεν Είναι Τυχαίο...

Μακεδόνας στρατηλάτης, από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας ιστορίας.

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 ή 21 Ιουλίου του 356 π.Χ στην Πέλλα της Μακεδονίας. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β' και μητέρα του η Ολυμπιάδα, κόρη του βασιλιά της Ηπείρου Νεοπτόλεμου. Από τον πατέρα του ο Αλέξανδρος κληρονόμησε την οξεία αντίληψη, τις οργανωτικές ικανότητες και την ταχύτητα ενεργειών. Και από τη μητέρα του τη φιλοδοξία, την υπερηφάνεια και την ισχυρή θέληση.

Στα παιδικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε από τους παιδαγωγούς Λεωνίδα το Μολοσσό και Λυσίμαχο τον Ακαρνάνα. Σε ηλικία 13 ετών μαθήτευσε κοντά στον Αριστοτέλη. Ο μεγάλος φιλόσοφος τον μόρφωσε με τα ελληνικά ιδεώδη και του ενέπνευσε τον θαυμασμό και την αγάπη για το ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό. Στον Αριστοτέλη έδειχνε πάντα σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Έλεγε πως τον πατέρα του χρωστάει “το ζην” και στο δάσκαλό του το “ευ ζην”.

Από τον πατέρα του έλαβε σπουδαία μαθήματα πολιτικής και στρατηγικής. Πάντοτε βρισκόταν κοντά του, όταν εκείνος συζητούσε με ξένους πρεσβευτές και απεσταλμένους. Τον ακολουθούσε στις εκστρατείες, όπου έπαιρνε μαθήματα στρατιωτικής τέχνης. Έτσι, από πολύ νωρίς απέκτησε πολιτική και στρατιωτική ωριμότητα. Σε ηλικία 16 ετών, ως αντικαταστάτης του πατέρα του, που έλειπε σε εκστρατεία, κατέπνιξε την επανάσταση της θρακικής φυλής των Μαίδων, ενώ σε ηλικία 18 ετών, στη Μάχη της Χαιρώνειας (2 Αυγούστου 338 π.Χ.) ήταν διοικητής στρατιωτικού σώματος και διακρίθηκε για τις πολεμικές του αρετές.

Σε ηλικία 20 ετών έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας, μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 336 π.Χ. Από πολύ νωρίς αντιμετώπισε οργανωμένες συνωμοσίες εναντίον του, τις οποίες διέλυσε με αστραπιαία ταχύτητα. Με την ίδια αστραπιαία ταχύτητα και αποφασιστικότητα εξεστράτευσε εναντίον των πόλεων της Νότιας Ελλάδας, οι οποίες μόλις έμαθαν το θάνατο του Φιλίππου επαναστάτησαν. Μόλις, όμως, πληροφορήθηκαν την εκστρατεία του Αλεξάνδρου εναντίον τους, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή και σε συνέδριο, που έγινε στην Κόρινθο, τον ανακήρυξαν Ηγεμόνα της Ελλάδας, όπως και νωρίτερα τον πατέρα του και αρχιστράτηγο στην επικείμενη εκστρατεία κατά των Περσών.

Ο Αλέξανδρος ικανοποιημένος γύρισε στη Μακεδονία. Για να απαλλάξει το βασίλειό του από κάθε κίνδυνο, προτού εκστρατεύσει εναντίον των Περσών, εκστράτευσε εναντίον των βαρβαρικών φυλών, που κατοικούσαν βόρεια της Μακεδονίας (335 π.Χ.). Νίκησε τις φυλές αυτές, έφθασε ως τον Δούναβη και επέστρεψε στην Πέλλα. Απερίσπαστος πια άρχισε την προετοιμασία για τη μεγάλη εκστρατεία κατά των Περσών. Βρέθηκε, όμως, στην ανάγκη να έλθει για δεύτερη φορά στη Νότιο Ελλάδα, όπου οι Θηβαίοι και οι Αθηναίοι είχαν και πάλι επαναστατήσει. Αφού κατέστειλε την ανταρσία των δύο πόλεων, επέστρεψε στη Μακεδονία και συμπλήρωσε τις ετοιμασίες του για την εκστρατεία κατά της Περσίας.

Το πέρασμα του Γρανικού, του Σαρλ Λε ΜπρενΤην άνοιξη του 334 π.Χ, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με 50.000 πεζούς και 6.000 ιππείς, αφού άφησε για επίτροπό του στη Μακεδονία το στρατηγό Αντίπατρο. Προχώρησε από τη Θράκη κι έφθασε στον Ελλήσποντο. Εκεί τον περίμενε ο στόλος του, που τον αποτελούσαν 120 πολεμικά και πολλά άλλα βοηθητικά πλοία. Πέρασε στην Τροία, όπου επισκέφθηκε τον τάφο του Αχιλλέα, προσευχήθηκε κι έκανε θυσίες.

Στις όχθες του Γρανικού ποταμού είχε συγκεντρωθεί ο περσικός στρατός, έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει τον Αλέξανδρο. Στον Γρανικό έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ των Μακεδόνων και των Περσών (22 Μαΐου 334 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος οδηγούσε ο ίδιος το στρατό του και πολέμησε ο ίδιος στήθος προς στήθος με τους γενναιότερους πολεμιστές των Περσών. Κινδύνευσε, μάλιστα, σοβαρά. Οι Πέρσες, τελικά, δεν κατόρθωσαν ν’ αναχαιτίσουν την ορμή των Μακεδόνων, εγκατέλειψαν τον αγώνα και υποχώρησαν άτακτα.

Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Αλέξανδρος προχώρησε νότια και απελευθέρωσε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Τον χειμώνα του 334 π.Χ. έφθασε στην πόλη Γόρδιο στις όχθες του Σαγγάριου ποταμού, όπου αποφάσισε να ξεχειμωνιάσει. Εκεί, στο βασιλικό ανάκτορο, υπήρχε ο περίφημος Γόρδιος Δεσμός. Η παράδοση έλεγε πως όποιος τον έλυνε θα κυρίευε την Ασία. Ο Αλέξανδρος απλά τον έκοψε με το σπαθί του.

Την άνοιξη του 333 π.Χ, βάδισε προς τα νότια, πέρασε το όρος Ταύρος και μπήκε στην Κιλικία. Κυρίευσε την πόλη Ταρσό και σταμάτησε εκεί για ν’ αναπαυθεί ο στρατός του. Ύστερα από ένα λουτρό στα κρύα νερά του ποταμού Κύδνου, ο Αλέξανδρος αρρώστησε, αλλά γρήγορα έγινε καλά και συνέχισε την πορεία του προς τη Συρία. Συνάντησε τότε για δεύτερη φορά τον περσικό στρατό από 500.000 μαχητές κι έδωσε μάχη κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (12 Νοεμβρίου 333 π.Χ.). Οι Πέρσες υπέστησαν πανωλεθρία και διαλύθηκαν. Ο βασιλιάς Δαρείος κινδύνευσε και γλίτωσε μόνο με τη φυγή του. Στην Ισσό ο Αλέξανδρος κυρίευσε πλούσια λάφυρα και αιχμαλώτισε την οικογένεια του Δαρείου, αλλά της φέρθηκε μεγαλόψυχα.

Ο Αλέξανδρος, αντί να συνεχίσει την καταδίωξη του Δαρείου, προχώρησε νότια, για να γίνει κύριος όλων των παραλίων της Μεσογείου και να εξουδετερώσει κάθε απειλή του περσικού στόλου. Κατέλαβε, κατά σειρά, τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Επισκέφθηκε στην έρημο το μαντείο του ’μμωνος Διός, όπου οι ιερείς τον χαιρέτισαν ως τον νέο Δία. Στις ακτές της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου και σε θέση κατάλληλη για την ανάπτυξη του εμπορίου, όρισε να χτιστεί η Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος χάραξε τα τείχη και τους δρόμους της.

Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο στην Ασία συνάντησε στα Γαυγάμηλα, πέρα από τον Τίγρη ποταμό, νέο πολυάριθμο περσικό στρατό και τον νίκησε (1 Οκτωβρίου 331 π.Χ). Ο Δαρείος σώθηκε και πάλι, αλλά δολοφονήθηκε από τον σατράπη της Βακτριανής Βήσσο. Ο περσικός στρατός καταστράφηκε, οι σπουδαιότερες πόλεις της Περσίας - Βαβυλώνα, Σούσα και Περσέπολη, όπου το ανάκτορο του Δαρείου- παραδόθηκαν στον Αλέξανδρο και ολόκληρη η Περσία κατακτήθηκε.

Ψηφιδωτό στο Αρχαιολογικό Μουσείο της ΝάποληςΟ Αλέξανδρος, όμως, δεν σταμάτησε στην Περσία. Προχώρησε προς τα ανατολικά για να υποτάξει τις φυλές που κατοικούσαν εκεί και ν' απαλλάξει έτσι το μεγάλο του βασίλειο από μελλοντικό κίνδυνο. Πέρασε τη Σογδιανή και τη Βακτριανή και το 327 π.Χ. μπήκε στις Ινδίες, όπου νίκησε τον βασιλιά Πώρο. Οι στρατιώτες του, όμως, κουράστηκαν και αρνήθηκαν να προχωρήσουν. Αναγκάσθηκε τότε να ανακόψει την επική πορεία του προς Ανατολάς. Ένα μέρος του στρατού το έστειλε με πλοία στην Περσία, με επικεφαλής τον ναύαρχο Νέαρχο. Αυτός με το υπόλοιπο στράτευμα πέρασε την έρημο Γεδρωσία, όπου χάθηκαν πολλοί στρατιώτες του από την πείνα και τη δίψα, και επέστρεψε στα Σούσα.

Aρχισε τότε να σκέφτεται την οργάνωση της επικράτειάς του. Μελετώντας τον τρόπο της ζωής των Περσών και τον τρόπο της διοικήσεώς τους, έβγαλε το συμπέρασμα πως για να διατηρηθεί το αχανές κράτος που δημιούργησε έπρεπε να συμφιλιώσει τους Πέρσες ευγενείς με τους Έλληνες. Φαντάστηκε τον εαυτό του σαν ελληνοπέρση βασιλιά και μιμήθηκε την ενδυμασία και γενικά τον τρόπο ζωής τους. Παντρεύτηκε την κόρη του Δαρείου Στάτειρα και την ανιψιά της Παρυσάτιδα (324 π.Χ.), ενώ παρακίνησε τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του να παντρευτούν κι αυτοί Περσίδες. Νωρίτερα (327 π.Χ.) είχε παντρευτεί τη Ρωξάνη, κόρη τοπικού ηγεμόνα της Βακτριανής, παρά την αντίδραση των στρατηγών του. Η Ρωξάνη τού χάρισε και τον μοναδικό του απόγονο, τον Αλέξανδρο Δ', ο οποίος γεννήθηκε δύο μήνες μετά το θάνατο του στρατηλάτη και σκοτώθηκε σε ηλικία 12 ετών με διαταγή του Κάσσανδρου, στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου και σφετεριστή του θρόνου της Μακεδονίας.

Στους Μακεδόνες δεν άρεσε η αλλαγή αυτή του Αλέξανδρου. Μερικοί από τους στρατηγούς του, μάλιστα, οργάνωσαν εναντίον του συνωμοσίες, τις οποίες ο Αλέξανδρος ανακάλυψε και τιμώρησε σκληρά τους πρωταίτιους. Οι πολλές διοικητικές φροντίδες, οι κόποι και τελευταία ο θάνατος του πιο στενού του φίλου, Ηφαιστίωνα, του έφθειραν την υγεία. Ο Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά και στις 10 ή 11 Ιουνίου του 323 π.Χ. άφησε την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το απέραντο κράτος του διαμοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του, που επί πολλά χρόνια διαφωνούσαν για τη διανομή. Δεν χάθηκε, όμως, το εκπολιτιστικό έργο του. Οι κατακτήσεις του άνοιξαν τα σύνορα μεταξύ του ελληνικού χώρου και της Ανατολής. Η επικοινωνία με τους “βαρβάρους” συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμός στις χώρες της Ασίας και της Αιγύπτου. Η ελληνική γλώσσα έγινε διεθνής. Τα ελληνική ήθη πέρασαν σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ανέτειλε ο πολιτισμός της λεγόμενης “Ελληνιστικής Εποχής”, που αποτελεί μία νέα λάμψη του ελληνικού πνεύματος. Δικαιολογημένα, η ιστορία ανακήρυξε τον Αλέξανδρο “Μέγα” για το γιγάντιο έργο του.

Αν είναι να με σκοτώσει κάποιος δαίμονας, καλό θα ήταν να γνωρίζω ποιός είναι εκείνος...

Αν είναι να με σκοτώσει κάποιος δαίμονας,

καλό θα ήταν να γνωρίζω ποιός είναι εκείνος...