30.1.16

ΣΑΝ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ ΠΟΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...


ΣΑΝ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ ΠΟΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΛΙΓΟ-ΛΙΓΟ...
ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΙ ΠΙΟΤΕΡΟ ΓΛΥΚΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ...
...
ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΑΝΤΙΚΡΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΩ...
...
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΕ ΧΑΝΩ,
ΑΛΛΑ ΣΕ ΒΡΗΣΚΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑ...
...
ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΙΣΚΙΟΥΣ ΠΡΟΔΩΜΕΝΟΥΣ...
ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΑΡΗΣΑΝ ΠΟΤΕ...
...
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΣΕ ΑΝΤΕΞΕΙ...
...
ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ...
ΗΣΟΥΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΤΙ...
...
ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ...
...
ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΔΟΥΝ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΟΛΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ...
...
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΥΠΑΡΞΗ...
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΓΩΪΣΜΟ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου