26.2.16
24.2.16
ΣΑΠΙΣΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...
ΣΑΠΙΣΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...
ΞΕΦΤΗΣΕΣ ΣΑΝ ΡΟΥΧΟ ΠΑΛΙΟ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΚΟΡΜΙ...
...
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΕ ΔΕΧΤΩ...
ΕΚΑΝΑ ΠΕΤΡΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΘΑ ΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ...
...
ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΛΑΘΟΣ...
ΠΙΣΤΕΨΑ ΠΩΣ ΑΝ ΒΑΛΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΦΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΜΟΥ ΘΑ ΠΕΤΑΞΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...
...
ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΕΔΩ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ...
ΓΗΊΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΡΡΟΗ...!!!
...
ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΥΠΟΚΥΠΤΩ,
ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ...
...
ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΤΕΞΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΚΑΙΟΛΩΓΩ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΒΗΜΜΑΤΑ...
ΑΛΛΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΣΩ,
ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΝΕ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΪΣΜΟ ΤΟΥΣ...
...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...ΤΟ ΕΓΩ ΣΟΥ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΤΩΧΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ...!!!
...
ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟ ΟΥΦΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ...
23.2.16
Κυρία, θα σε αγγίξω με τον νου μου...
“Κυρία, θα σε αγγίξω με τον νου μου.
Θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω
ώσπου να μου δώσεις
ξαφνικά ένα χαμόγελο, συνεσταλμένα άσεμνο
(κυρία θα σε
αγγίξω με τον νου μου.) Θα σε αγγίξω,
αυτό είναι όλο,
απαλά κι εσύ ολότελα θα γίνεις
με απέραντη ευκολία
το ποίημα που δεν θα γράψω”.
E. E. Cummings
6.2.16
Το βλέπω στο δήθεν για μένα ενδιαφέρων σου βλέμμα...
Το νιώθω πως ξενέρωσες...
Το βλέπω στο δήθεν για μένα ενδιαφέρων σου βλέμμα...
Δεν πειράζει...
Έμαθα να λέω πάντα αυτό που αισθάνομαι,
κι ας είναι όλο αυτό αιτία να μην με γουστάρουν κάποιοι,
που μέχρι χθές...μου το έπαιζαν φίλοι και καλά...
Ας είναι...
Χαλάλι τους...
Εγώ πάντα ήξερα ποιός είμαι...
Η επιβεβαίωση ανήκει στους ανασφαλείς και στους ανύμπορους...
Σε όλους εκείνους που ακόμα ψάχνονται και που δεν έχουν βρεί την άκρη τους!
2.2.16
ΓΕΜΙΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ...
ΓΕΜΙΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ...
ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ..
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ...
ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...
...
ΜΙΑ ΖΩΗ ΒΑΔΙΖΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΣΤΑ ΠΙΟ ΚΑΚΟΦΗΜΑ ΣΑΣ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ...
...
"ΜΑΘΗΜΕΝΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ"...
...
ΓΙ'ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΗΣ ΤΟ ΨΕΜΑ...
ΑΣ ΟΨΕΤΑΙ...
ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙΣ ΗΔΗ ΚΑΛΑ,
ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΚΛΙΝΕΙΣ...
...
ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΙΧΩΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΜΜΙΑ...
...
ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΝΑΝΕ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΟΥ...
...
ΣΠΑΖΟΜΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ Σ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ...
...
ΒΑΔΙΖΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ...
...
ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)