15.5.16

Μου 'πανε κάποτε για αγάπη...




Από τον δίσκο "Σημείο Μηδέν" των "Ground Zero" που θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 11 Ιουνίου 2016.



Ground Zero feat. Θάνος Ανεστόπουλος - Μη μου γνέψεις



Μου 'πανε κάποτε για αγάπη. 

Μου 'παν για μια σιγουριά που 'κρυβε μέσα της χιλιάδες
και για δαιμόνια που ξοφλάνε το κακό τους
να τα προσέχω γιατί θάναι μυριάδες
και θα με βλέπω που και που στο πρόσωπό τους
να ονειρεύομαι χωρίς καν να ρωτάω
να τάζω μες το τίποτα και να βαστώ ευχές
για αυτούς που δίπλα θα σταθούν να συμπονάω
κι ας μου κερνάνε διπλές τις μαχαιριές
να φοβάμαι αγκαλιές που θα κουμπώνουν τέλεια
γιατί πάνω στο ξεκούμπωμα πονάνε 
να φάω ωμή πραγματικότητα κι αφέλεια
για όσα πρέπει συχνά θα μου κερνάνε
φτηνή παρηγοριά φτηνά τερτίπια και καμώματα
σημείο αναφοράς για τις προσευχές μου
τι κι αν ψεκάζουν μοναξιά εγώ σε ξένα σώματα
γυρεύω χάδια μπας και ξορκίσω τις σκιές μου.


Μου 'πανε κάποτε γι' αγάπη, μα την πήραν πίσω,

και τώρα οι αγάπες σιγοκλαίνε 
ότι στο διάβα τους γοήτευσαν οι λέξεις.
Μου 'κλεισαν πονηρά το μάτι, κι είπα να ζήσω,
με τα ίδια επιχειρήματα 
κι αν θα με δεις πλάι τους να μην μου γνέψεις.
Μου 'κρυψαν όλα μου τα λάθη, να μην πονάω,
και σέρνω δίπλα μου τον πόνο 
να συντροφεύει ότι έχει απομείνει.
Έβγαλα όλο μου το άχτι, μα δεν ξεχνάω,
όποιος δεν έζησε τις νύχτες μου 
δεν θα μπορέσει ποτέ του να με κρίνει.
Μα δεν ξεχνάω.


Μη μου γνέψεις από ουρανό που σκοτεινιάζει 

κάθε φορά που φεύγει μια καρδιά πονεμένη
έχω φωτιά μέσα μου και μου ταιριάζει
να κάνει στάχτη τις στιγμές μου επιμένει
ότι απέμεινε απ' τις τύψεις το ξορκίζω
και μες το γκρίζο τ' ουρανού μου το σκορπάω
έξω απ' την πόρτα αυτού του κόσμου γονατίζω
κανείς δε μένει ποια εκεί να του μιλάω
τις περηφάνιας τώρα έγειρε ο φράχτης
μα πείσμα μου άφθαρτο να ξεπερνώ τα εμπόδια
έγινε ο χρόνος ο ποιο καλός μου ράφτης
να μου στενεύει ασφυκτικά τα περιθώρια
κι είπα να ζήσω μέχρι τη βαθιά μου νιότη
εγώ κι η ευθύνη μου παρέα με τα πάθη
το ξέρω σίγουρα αυτή θα λακίσει πρώτη
οι νύχτες φτιάχτηκαν να δέχονται τα λάθη.

6.5.16

ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΤΡΕΝΟ...



ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΤΡΕΝΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ..
ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΔΕΝ ΒΓΑΖΩ ΑΚΡΗ... ... 
ΙΣΩΣ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ,
ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩ... 
OXI ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩ...
ΟΧΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΓΩ...
ΟΛΟΙ ΜΑΣ...
ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ,
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΑΥΤΟΦΩΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ,
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΩΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΣΚΙΕΣ...
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΤΣΙ...
ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

2.5.16

Το να είσαι διαφορετικός απ’ τους πολλούς...



Το να είσαι διαφορετικός απ’ τους πολλούς...
είναι κάτι σαν κατάρα...
Οι αληθινά διαφορετικοί...
οι απροσάρμοστοι...
οι μη καθοδηγούμενοι...
αυτοί που αγαπούν την αταξία του μυαλού και της ψυχής...
είναι μόνιμα καταδικασμένοι στη "μοναξιά"...
Όλοι ναι μεν τους αγαπούν,
κανείς δεν τους καταλαβαίνει ποτέ...
Τους θεωρούν πάντα δύσκολους ανθρώπους... ιδιόρυθμους...
ισως και ψεύτικους...
ιδιότροπους...
δήθεν...
ουτοπιστές...
προβληματικούς...
αδύναμους...
ή ακομα και υπερβολικά ευάλωτους...
...
Δυστυχώς για όλους εσάς,
παραμένουμε διαφορετικοί...
Είμαστε οι ονειροπόλοι...
αυτοί που έμειναν για παντα παιδιά και που δεν γουστάρουν να μεγαλώσουν ποτέ...
Αυτοί που ξυπνούν στους λογικούς ανθρώπους της συνήθειας το δηθεν τους καθηκον...
...
Αυτοί που ξυπνούν στους και καλα ηθικούς ανθρώπους τις ενοχές τους...
...
Αυτοί που τους θυμίζουν,
ποιοί ήταν,
ποιοί θέλανε να γίνουν...
αυτά που δεν έκαναν...
αυτά που δεν είπαν και αυτά που δεν έζησαν...
όλα αυτά που τους θυμιζουν το παιδί που ξέχασαν για πάντα...
...
Ακομα κι εκείνοι που πούλησαν 
τον εαυτό τους προς χαρην των πιστεύω τους και την σεινηδηση τους...
...
Αφιερωμένο στους αμετανόητα ρομαντικούς...
στους ουτοπιστές...
στους Δον Κιχώτες...
σε όλους αυτούς που δεν πάνε με τους πολλούς και δεν τους νοιάζει...
Αφιερωμένο...στα μαύρα πρόβατα με την ολόλευκη ψυχή...

https://supermomrocks.me/2012/11/02/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF/