Κάποτε ένας άνθρωπος εμφανίστηκε στον κόσμο και μέσα από τα λόγια του προσπάθησε να τραβήξει κόσμο στην εκκλησία.
Αν έλεγα ότι υπάρχουν τα θαύματα του θεού θα έλεγα ότι αυτός ήταν ένα από αυτά.Ήταν μια περίοδος πριν την κρίση που λαός μαζευότανε για να τον ακούσει.
Εκεί μικροί και μεγάλοι ακούγανε τις διδασκαλίες του που ο ίδιος έλεγε με χαμόγελο στο πρόσωπο του. Τέτοιους ανθρώπους σπάνια να δεις,τέτοιοι εμφανίζονται κάθε 100 χρόνια.
Ο ίδιος έλεγε δεν έχει σημασία το τι ρούχα φοράς,δεν έχει σημασία το τι εμφάνιση έχεις σημασία έχει πως η εκκλησία δέχεται τον καθένας μας όπως είναι.
Ο καθένας είναι ευπροδεκτος στα σκαλιά της εκκλησίας. Πολλοί τον ακολουθούσαν και πιστεύανε σε αυτόν,ο ίδιος έλεγε για τον ερχομό του αντιχρίστου που θα έρθει με το χάραγμα στο χέρι μας.
Έλεγε πως οι τότε κυβερνήσεις μας προοθούν προς το κακό,διότι εκείνος που αγαπά τη χώρα του δεν σκέφτεται μόνο τον εαυτό του είναι πατριώτης και σκέφτεται και τον λαό που ζει σε αυτή.
Τα χρόνια περάσανε στην υγεία του ήρθε ο καρκίνος που σιγά σιγά τον έτρωγε.Αλλά εκείνος με δάκρυα στα μάτια ακόμη και στο τέλος προσευχότανε για αυτόν εδώ τον τόπο.
Τέλος,όλοι θυμούνται εκείνες τις στιγμές που τον λόγο του έβγαζε και πάντοτε αναφερόταν στους νέους που ήταν μακριά από την εκκλησία.Στόχος του να περάσει την έννοια της εκκλησίας,ώστε να γίνει καθαρή σκέψη στο μυαλό όλων μας.
Και πάντοτε κάθε παιδί όταν τον συναντούσε σκεφτότανε και του έλεγε αυτόν τον χριστόδουλο πολύ τον πάω και εκείνος απαντούσε ότι και εκέινος τους πάει πιο πολύ.
Έτσι στο τέλος όλοι μας θα τον θυμόμαστε με μια καλή ανάμνηση και με την σειρά μου θα πω ΣΕ ΠΑΩ ΡΕ ΦΙΛΕ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου