27.12.20
25.10.20
15.10.20
Πιείτε νερο εκει όπου πίνει το άλογο...
Το άλογο δεν θα πίει ποτέ θωλό νερό.
Τοποθετήστε το κρεβάτι σας εκει όπου η γάτα κοιμάται άνετα.
Φάτε φρούτα εκει όπου σταματά το σκουλήκι.
Επιλέξτε τα μανιτάρια που έχουν μύγες.
Φυτέψτε ένα δέντρο εκει οπου σκάβει ένας τυφλοπόντικας.
Φτιάξτε ένα σπίτι εκει όπου συναντάτε ένα φίδι.
Σκάψτε ένα πηγάδι εκει όπου τα πουλιά φωλιάζουν στη ζέστη.
Πηγαίνετε στο κρεβάτι και σηκωθείτε με τις κότες,
θα έχετε μια χρυσή προοπτική για την ημέρα.
Εάν τρώτε περισσότερο πράσινο,
θα έχετε δυνατά πόδια και μια ανθεκτική καρδιά λιονταριού.
Κοιτάζετε συχνά τον ουρανό και οι σκέψεις σας θα είναι καθαρές και ελαφριές.
Να είστε περισσότερο ήσυχοι από το να μιλάτε,
και η σιωπή θα έρθει στην ψυχή σας και το μυαλό σας θα είναι χαλαρό και ήρεμο!
14.10.20
Τα έργα των μεγάλων ποιητών...
Τα έργα των μεγάλων ποιητών
δεν τα έχει διαβάσει
ακόμα η ανθρωπότητα,
γιατί μόνο μεγάλοι ποιητές
μπορούν να τα διαβάσουν.
Έχουν διαβαστεί μόνο όπως
πολύς κόσμος διαβάζει τ' άστρα:
αστρολογικά, και όχι αστρονομικά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι
έχουν μάθει ανάγνωση
για να υπηρετήσουν
μια περιφρονητέα χρησιμότητα,
όπως έχουν μάθει να μετρούν
για να κρατούν λογαριασμούς
και να μην τους εξαπατούν στο εμπόριο.
Ελάχιστα όμως ή τίποτα δε γνωρίζουν
για την ανάγνωση
ως ανώτερη διανοητική άσκηση.
Από μία άποψη,
η ανάγνωση είναι άσκηση.
Δεν είναι πολυτέλεια
που μας κοιμίζει και μαζί αποκοιμίζει
τις ευγενέστερες ικανότητές μας,
αλλά κάτι που,
για να το διαβάσουμε,
πρέπει να σταθούμε
στις μύτες των ποδιών
και να του αφιερώσουμε
τις πιο νηφάλιες
και εγρήγορες ώρες μας.
Χένρι Ντέιβιντ Θόρω
21.9.20
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη..
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη..
Μετά κοίταξε εκείνον..
Καθόταν στο κρεβάτι..
-Με αγαπάς ακόμα?(τον ρώτησε)
-Σαν την πρώτη μέρα! (Απάντησε αυτός)
-Πρόσεξες ότι το σώμα μου δεν είναι το ίδιο όπως όταν γνωριστήκαμε?
-Όχι καθόλου(απάντησε αυτός)
Έβαλε τα χέρια της στην κοιλιά της..
Και του είπε:Πρόσεξες ότι η κοιλιά μου είναι πιο βαριά?
Ότι τα πόδια μου δεν είναι τα ίδια όπως παλιά?
-Όχι δεν το πρόσεξα(απάντησε αυτός)
Τότε γυρνάει και του λέει με δάκρυα στα μάτια:
-Τότε τι κάνεις μαζί μου?
Αν δεν με βλέπεις πια, αν δεν ξέρεις πόσο έχει αλλάξει το σώμα μου?
Εκείνος χαμογέλασε και της απάντησε:
-Κοίτα πως είσαι όταν σε αγγίζω..
Ένιωσα τον τρόπο σου όταν αγαπάς..
Βλέπω το αισθησιακό του χαρακτήρα σου..
Την καλοσύνη στην καρδιά σου..
Ξέρω ότι για μένα έχεις το τέλειο σώμα..
Μην είσαι λυπημένη με τον εαυτό σου..
Ερωτεύτηκα τον αισθησιασμό της ψυχής σου..
Όχι τη ματαιοδοξία του σώματός σου..
Συμπέρασμα:
Μακάρι όλοι να αγαπούσαν με τον ίδιο τρόπο κάθε επίπεδο και του σώματος και της ψυχής μας..https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3102425543195686&set=gm.2769752919974142&type=3&theater
21.8.20
Κοιτάζω πίσω πολλές φορές...
..κοιτάζω πίσω πολλές φορές
να βρω ξανά αυτό που λάμπει
μέσα απο μπόρες και φωνές
χορεύω απλά με δαίμονες
φωτιά να βρω και πάλι
σαν δράκος με σβηστή φωτιά
φωνή δεν έχω για να πω πολλά
κραυγές να βγάζω σαν τρελός
σαν λύκος να ουρλιάζω
σκυφτός να τρέχω να κρυφτώ
δεν είναι αυτό που θέλω
και έτσι..
Τάσος Χινιτίδης
Hasta El Fuego
19.8.20
16.8.20
7.5.20
Το να είσαι διαφορετικός απ’ τους πολλούς...
26.4.20
12.3.20
Νιώθω ξεθεωμένος και ανήμπορος να γράψω...
Θα προσπαθήσω άλλη μια αν και δεν ξέρω πια αν έχει νόημα να λέμε και να ξαναλέμε μεταξύ μας πόσο άθλια, πόσο χυδαία και πόσο εύκολα η μετανεοελληνική μας κοινωνία αποφασίζει να πάει κατά διαόλου. Οι λίγοι που μας ακούνε το ξέρουν ήδη.
Μη ξεχνάμε όμως, εκεί έξω υπάρχει πολύς, πάρα πολύς κόσμος τρομαγμένος, χτυπημένος, ηττημένος, ταπεινωμένος, απελπισμένος, χωρίς μέλλον, άρρωστος, ανασφαλής, υποχείριο της σκοτεινής τηλεόρασης και ακόμα πιο σκοτεινών ιδεοληψιών, αποκομμένος από την αληθινή παιδεία, την πνευματικότητα, την αγάπη, τη λογική και την ορθή πληροφορία κι έτσι όλη αυτήν την τεράστια αρνητική του δύναμη την στρέφει εναντίον του, εναντίον της ψυχής του και εναντίον της ανθρώπινης υπόστασής του. Παλεύει να σταθεί όρθιος, κλαδεύοντας τα ίδια του τα πόδια.
Ντρέπομαι που δεν καταφέραμε να σταματήσουμε μια τέτοια κατρακύλα όλοι εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ευαίσθητοι, εμπνευσμένοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι κ.λπ.
Το χειρότερο όμως και το πιο βαρύ είναι πως οφείλω να ντρέπομαι και για όλους αυτούς τους πολλούς, πολλούς, πάρα πολλούς κι ακόμα περισσότερους που έχουν σταματήσει να ντρέπονται εδώ και χρόνια (εξαιρούνται αυτοί που γεννήθηκαν ξεδιάντροποι και μ’ αυτό τους το ταλέντο μεγαλουργούν ως πολιτικοί)”.
Γιάννης Αγγελάκας