17.3.11


Η ζωη σου μια πλανη,
ενας φαυλος ατερμων κυκλος,
διχως αρχη κ διχως τελος...
Το δασος της ζωης σου φτωχο κ διψασμενο.
Στα δεντρα οι καρποι,πικροι κ στυφοι.
Κ εσυ εκει...
Βαδιζεις ξανα...
Προχωρας αργα...
Σταθερα...
Χωρις φοβο!
Χωρις δακρυ!
Με ματια θολα...
Με μνημες νεκρες!
Κ ομως...
Εισαι ακομα εκει!

4 σχόλια:

  1. Το εδώ και το εκεί σε πλήρη σύμπτυξη. Ένα κουβάρι αυτών που ήρθαν κι αυτών που θα έρθουν...Σκοτάδι και φως, ανάσα και πνιγμός...


    Την καλημέρα μου φίλε Nephelim!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΜΕΝΑ
    (Ή Κ ΚΑΛΟ ΙΣΩΣ...)
    ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΓΥΡΕΥΩ ΛΙΓΟ ΣΚΟΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΨΥΧΗΣ...

    ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ Θ'ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΩ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΕΡΕΒΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΨΥΧΗΣ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απίστευτη η εικόνα που διάλεξες!
    Όσο για το κείμενο.....προσκυνώ.
    Δυστυχώς είμαστε όλοι κάπου εκεί.
    Πύρινα φιλιά για σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ Venus on fire!ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΟΥΣ "ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή