Ενστικτα…
Ενστικτα σε πληρη επαγρυπνηση!
Καπου εκει μεσα σε θυμαμε,
καπου εδώ μεσα σε ξεχνω…
Ησουν πολύ σημαντικη για μενα,
πολύ σημαντικη.
Μεχρι που εμπλεξες με το σκοταδι…
Μεχρι που εγινες ενα με αυτο!
Σκοταδι…
Ερεβος…
Και ξαφνου...
Να γινομαι ένα με το σκοτος,
να γινομαι ένα με το φως!
Ανοιγω τα μαυρα μου φτερα και μ’αγκαλιαζω…
Καιγομαι!
Καιγομαι και λυτρωνομαι μεσα από φωνες,
μεσα απ’τις οξινες σκουριες σου.
Λικνιζομαι,
ψαχνομαι,
αυνανιζομαι…
Γινομαι ένα με σενα αλλα ταυτοχρονα γινομαι ενα και χωρις εσενα!
Προχωραω,βαδιζω,σε βλεπω πλαϊ μου και σε καιω μεσα σε χαμενα φιλια.
Μεσα σε φιλια που δεν πεταξαν ποτε…
Και το τεντωμενο σχοινι να οριζεται εμπρος μου!
Μια ζωη κρατω τις λαθος ισορροπιες για σωστες
διχως να σκεφτομαι…
…
Ξερεις τι σκεφτομαι;
…ΕΣΕΝΑ…
Ξερεις που βυθιζομαι περισσοτερο απο ποτε;
Μεσα στις σκεψεις σου,
μεσα στους φοβους σου,
μεσα στο κάθε τι που μπορει να’σαι εσυ η ιδια!
Σ’αγαπ-α-ω ψυχη μου…
Και πιο περα απ’αυτην την σκεψη που μου τρωει τα σωθηκα,υπαρχει το φως…
Φως ανελεητο που ξυπνα τα ματια μου!
Όχι,δεν ειμαι πια «τυφλος»,
οχι πια.
Απλα τωρα βλεπω μεσα απ’τα δικα σου ματια,
τα ματια ενός αγγελου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου