6.6.11



Η αποψινη αναρτηση ειναι αφιερωμενη σ'ολους εκεινους που κρυφτηκαν στον λαβυρινθο
της χαμενης τους ψυχης...



Μια χωρα ξεχασμενη...

Ενας τοπος φτιαγμενος μοναχα απο σκοταδι,φοβο και ουσιες.

Τυποι μποεμ,αληθινοι που ψιλαφιζουν ονειρα και οπτασιες μεσα απο ξενες αγκαλιες.

Πισω απο κλεμενες ανασες που βρωμανε απ'τ'αψεντι που κυλα στο αιμα τους χρονια τωρα!



Αψεντι...

Ζαχαρη καραμελωμενη και λαβδανο!

Το πασαπορτι για τον αλλον κοσμο...

Τον κοσμο μιας ψυχης που δεν λυτρωθηκε ποτε.

Χαμενοι στο δασος της φυγης που οδηγει στην σαρκα του ασεινηδητου...

2 σχόλια:

  1. Τα βράδια γεννιέται η Αληθεια μας..

    όλοι βγαίνουμε από το κορμί μας
    και αντιμετωπίζουμε γυμνή την Ψυχή
    που αιχμάλωτη δεν ανασαίνει
    παρα μόνο εκείνες τις βραδινές στιγμές της παραξενης μεθης...

    Ανθρωποι
    Φιγούρες στο φόντο της Πλάνης
    κι όμως...
    ακομη λεγόμαστε Ανθρωποι...

    κι ας ζούμε χωρια...
    χωρια Ψυχή
    χώρια Κορμί....


    Φιλί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ευλογια ενος καταραμενου ποιητη ειναι ο ιδιος του ο βυθος στην απατη αβυσσο της ψυχης του!

    Αλλα...

    Κ η μεγαλυτερη καταρα γι'αυτον,
    ειναι καποια στιγμη ν'αναδυθει απο το σκοτος στο αιωνιο φως που αν κ μπορει προς στιγμη να τον λυτρωσει,
    θα τον καταστησει τυφλο για την υπολοιπη ζωη του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή