12.9.11

Στασιμοτητα...



Στασιμοτητα...

Ωρες νεκρες,
διχως αρχη και τελος.

Στιγμες που αιωρουνται στο κενο...

...

Χαμενος κοπος,
τιποτα δεν αξιζε τελικα!

Ολα τα ρημαξε η ιδια μου η ζωη,
η ιδια μου η φυση...

Δεν με νοιαζει τιποτα πια!

Βαρεθηκα,
κουραστηκα...

...

...Ελπιζω να τα ξαναπουμε συντομα...

2 σχόλια:

  1. δεν σου κρύβω φίλε μου ότι την κόπωση και την αηδία την μοιραζόμαστε... οι δικές μου άμυνες; ίσως και αυτή η μικρή επικοινωνία... να τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή