ΦΩΤΙΕΣ ΑΝΑΒΟΥΝ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ...

ΦΩΤΙΕΣ ΑΝΑΒΟΥΝ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ,

ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΑ...

...

ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ Ν'ΑΝΕΒΕΙ,

ΟΡΜΑΕΙ ΚΑΙ ΣΕ "ΣΚΟΤΩΝΕΙ"!

Για όσους με πρόδωσαν Πασχάλης Τερζής...

http://www.youtube.com/watch?v=PZNZGvhrZI4

Στίχοι:   Sunny Μπαλτζή

Μουσική:   Λάκης Παπαδόπουλος

1. Πασχάλης Τερζής  

Τα ξέρω όλα

τα έμαθα όλα

εξαφανίσου

πάρε την ψευτιά σου, τα υπάρχοντα σου

την θύμηση σου

Για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό

δεν έχω αίμα, έχω νερό

δεν νιώθω τίποτα, ούτε θυμό

για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό

Η τελευταία σταγόνα μέσα μου όταν στάζει

σαν δυνατή βροχή όλα τα ρημάζει

και η ψυχή μου το βλέμμα μου αλλάζει

κι ο πάγος στα ποτήρια μου γίνεται χαλάζι

Κραυγές σιώπης...

ο χρονος ειναι ο χειροτερος γιατρος...

Σούπερ Πανσέληνος!

Η πανσέληνος αυτό το μήνα μας επιφυλάσσει μια ευχάριστη έκπληξη. Στις 23 Ιουνίου, θα λάμψει στον ουρανό μία super - Πανσέληνος. Θα θαυμάσουμε με συνέπεια το μεγαλύτερο φεγγάρι για το 2013.

Εκείνη την ημέρα ο φυσικός δορυφόρος μας θα βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο με τη Γη για την διάρκεια του έτους, το λεγόμενο περίγειο. Το φεγγάρι θα είναι στην πραγματικότητα μόνο 356.991 χιλιόμετρα μακριά από εμάς.

Συνήθως, η μέση απόσταση Γης-Σελήνης είναι περίπου 382.900 χιλιόμετρα.

Μία super - Πανσέληνος ακόμα πιο κοντά παρατηρήθηκε στις 19 Μαρτίου του 2011, όταν η Σελήνη ήταν περίπου 356.577 χιλιόμετρα μακριά από εμάς.

Στις 23 Ιουνίου θα είναι ένα ακόμα γεγονός που θα σηματοδοτήσει το ημερολόγιό μας, γιατί η επόμενη φορά που το φεγγάρι θα φτάσει σε παρόμοιο «μέγεθος» θα είναι σε περισσότερο από ένα χρόνο, 10 Αυγούστου του 2014, και θα είναι 5 χιλιόμετρα πιο κοντά στη Γη από την τελευταία φορά.

http://www.apocalypsejohn.com/2013/06/stis-iouniou-tha-lampsei-ston-ourano-mia-soyper-panselhnos.html

Ουτε Εσυ Μ΄εχεις Ξεχασει...

ησουν ρε διαολε το πιο σωστο μου λαθος...

Να ονειρευεσαι..Να θες..Να συγχωρεις..Να υπομενεις.. Να μοιραζεσαι.. Να αγαπας..

Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε...

Μεσ' απο το βαθος των καλων καιρων...

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ...

Καποιοι ανθρωποι,
ειναι τοσο θρασυδειλοι που,
πισω απο το προσωπειο της δηθεν καλοσυνης τους και του δηθεν γλυκου χαμογελου τους,
κρυβουν πολυ καλα μεσα στα ματια τους,
τους χειροτερους απο των χειροτερων χαρακτηρες!
...
ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΩΝ:

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΟΛΕΜΕΝΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΟΛΕΜΕΝΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ,
ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ...

Βυθισμενος για χρονια...

Βυθισμενος για χρονια σ'εκεινη την αβυσσο που λεγεται ψυχη,
κοιτομαι ζωντανος-νεκρος πισω απο κυτταρα που συνεχειζουν να παραγουν κλωνους μισους κι οργης.
Η ουσια του πονου μεσα σ'ενα θλιμμενο χαμογελο,
αδικως προσπαθει να εκφραστει...
Οι σχισμες στον τοιχο της σπασμενης μου συνειδησης τεινουν να γκρεμισουν ο,τι κι αν εχτιζα τοσα χρονια πανω στα θεμελεια μιας σαπιας ηθικης!
Ο κοσμος κλεισμενος μεσα σε σκουριασμενα κλουβια,
μοιραζεται την μοναξια του με τον χρονο που φευγει,
κι ολ'αυτα να ζητουν εκβιαστικα μεριδοιο απο την καρδια τους...
Ισως τελικα η σκεψη οτι ο ανθρωπος πρεπει να ερχεται σ'αυτον εδω τον κοσμο αντιστροφα απ'οτι εχουμε μαθει ως τωρα,
να'ναι και ο μονος σωστος δρομος για την λυτρωση του.
Και καπου εκει στο τελος της ζωης,
να φωλιαζει και παλι μεσα σ'εκεινη την ευλογημενη του μητρα,
μεχρι και η τελευταια σταγονα ενσυναισθησης βυθιστει για παντα μεσα στις γερικες πια μνημες του...

ΠΩΣ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΆΣ;

ΠΩΣ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΆΣ;
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΊ ΚΆΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΧΝΆΕΙ ΤΌΣΟ ΕΎΚΟΛΑ;
ΝΑ ΞΕΧΝΆΕΙ ΣΤΙΓΜΈΣ..
ΝΑ ΞΕΧΝΆΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ..
ΝΑ ΞΕΧΝΆΕΙ ΛΌΓΙΑ;

ΕΓΏ ΓΙΑΤΊ ΑΚΌΜΑ ΘΥΜΆΜΑΙ;
ΜΉΠΩΣ ΆΔΙΚΑ ΠΑΙΔΕΎΩ ΤΗΝ ΨΥΧΉ ΜΟΥ;

ΜΉΠΩΣ ΠΕΡΙΜΈΝΩ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΑΠΌ ΑΔΕΙΟΎΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ;
ΠΩΣ ΝΑ ΓΕΜΊΣΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΆΔΕΙΟΣ ΤΑ ΔΙΚΆ ΜΟΥ ΚΕΝΆ;

ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΌΛΑ ΤΌΣΟ ΜΑ ΤΌΣΟ ΨΕΎΤΙΚΑ;
ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΖΟΎΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΌΣΟ ΚΡΎΑ ΕΠΟΧΉ,
ΚΡΎΑ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ;
ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΈΧΕΙ ΧΑΘΕΊ Ο ΑΓΝΌΣ ΈΡΩΤΑΣ;
Η ΑΛΗΘΙΝΉ ΑΓΆΠΗ;
ΓΙΑΤΙ ΓΕΜΊΣΑΜΕ ΚΡΎΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ;

ΑΠΛΆ ΘΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΈΡΘΕΙ ΕΚΕΊΝΗ Η ΜΈΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟΊ ΟΙ ΚΡΎΟΙ ΚΑΙ ΆΔΕΙΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΝΙΏΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΑΠΌ ΖΕΣΤΑΣΙΆ...
ΘΑ ΝΙΏΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΝΑ ΝΙΏΣΟΥΝ ΓΕΜΆΤΟΙ ΑΠΌ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ,
ΑΛΛΆ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΈΣ ΠΌΡΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΆ ΤΟΥΣ!
ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΤΌΤΕ ΘΑ ΈΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΘΈΣΗ,
ΣΤΗΝ ΘΈΣΗ ΠΟΥ ΉΜΟΥΝ ΚΆΠΟΤΕ...
ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΎΩ ΨΊΧΟΥΛΑ..
ΤΌΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΆΒΟΥΝ ΤΟ ΝΌΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΉΣ!
ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΏΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΌΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΆΛΕΣΑΝ...