17.2.10


Μελαγχολια,
αυταπατες κ κορεσμενα ειδωλα...

Φλογα θολη κ κρασι στυφο που ποτιζει τον ισκιο μου...
Εφιαλτης αοκνος,σαδιστης της μαρμαρωμενης μου ψυχης!
Ηδονη θαμενη στο ερεβος μιας νιοτης πνηγμενης στον ληθαργο ενος αλγους...
Φθονος...
Μισος!
Υπερτατη οντοτητα η οργη!
Θρασυδειλο σθενος,
ωριμο πια να σταθει απεναντι σ'εκεινη την μαχη που ποτε μου δεν ορισα...

Σκεψεις,
θυμηση,
μοναξια...

Διαβατης γοργος,
σε ερημο δρομο,
δυσβατο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου