25.3.10


Ο ηλιος σαπιζει πισω απ'τα βουνα,
μια νεα σεληνη προβαλε κ παλι!
Οι πετρες ανθισαν κ εβγαλαν ανθη κοφτερα,
που σταζουν δακρυα κ μελι απ'την αλμυρα του χειμωνα...
Χαμενος παλι μεσ'το πουθενα,
στο δηθεν,
στο ποτε κ στο καθολου,
ο ανεμος να μου πυρωνει την καρδια,
κ η θλιψη το σκοταδι των ματιων μου!
Κατω απ'τα πελματα παγωσαν οι πληγες,
κ οι σταχτες της οδυνης μου ψελλιζουν αρχαιους ορκους...
...
Κ ομως!
Αρχιζω σιγα-σιγα να το αισθανομαι...
Στις φλεβες μου κυλαει ηδη...

...ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΙΜΑ...
Αναρτήθηκε από στις

6 σχόλια:

  1. Ευαγγελία Πατεράκη25/3/10 12:34

    για καινούργιο αίμα
    απόψε θα πιω!..
    με κούρασαν οι χειμώνες..

    Γράφεις και σκέφτεσαι υπέροχα!
    Μέρα Καλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. karkinos725/3/10 15:20

    Και όσο αυτό θα κυλάει και στη καρδιά φτάσει
    θα ανθίσει
    σαν άνοιξη
    μυρίσει
    καλοκαίρι
    ανατέλει
    χειμώνα
    αφήνει
    Το Καινούργιο Αίμα!
    Την Καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Estella25/3/10 16:25

    Νιώθεις την φλόγα
    καίει εσένα, την καρδιά σου
    λιώνει τα όρια
    στο μυαλο σου λέω
    ξυπνάει, ζητάει, πενθεί
    πονάει το ξύπνημα
    το υποσυνειδητο γέμισε πληγές
    και η πραγματικότητα άνοιξη
    Νιώσε. Αλλιώς
    είσαι νεκρός.

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έσπερος25/3/10 23:46

    Νέο αίμα και Νύχτα...ποτό για τους θεούς του ονείρου που ζητούν φόρο στο κατώφλι της σκοτεινιάς μας...Χαζεύω δρομάκια σκοτεινά που οδηγούν σε θάλασσες από ερωδιούς που πνίγουν στο τραγούδι τους κάθε απέθαντη μνήμη της άφλογης συνύπαρξης του θείου με το ανθρώπινο "εγώ"...Αναγέννηση Υπερανθρώπου...

    Καλησπέρα Nefesch. Να περνάς καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νimertis26/3/10 02:20

    φίλε nefesch είναι πολύ δύσκολο να αναφερθώ σε ένα σχόλιο σε όσα έχω αποκομίσει ήδη από την προσέγγιση -δεν θα πω μελέτη- πολλών κειμένων σου εδώ και αρκετές ήμερες που γνώρισα τον ιστότοπό σου... είναι σαν να έχω εισέλθει σε έναν ναό της Απόκρυφης και Ιερής Επιστήμης... σε αισθάνομαι αδελφό στην Ατραπό και χαίρομαι για το αντάμωμα αυτό... σε διαβάζω προσεκτικά, η γραφή σου, η σκέψη σου, η δύναμη της μυητικής φωνής σου έχουν έρθει σε αρμονική συνήχηση με το είναι μου... ακόμη άλλα δεν θέλω να πω... είναι νωρίς... βιώνω το τελετουργικό και σε έναν Τύπο υψηλής Δύναμης οφείλει κανείς να σιγεί... η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη ενέργεια, ηλεκτρισμό... Ζωή!... σ'ευχαριστώ για την εμπειρία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ~reflection~26/3/10 11:28

    Η γνωστή διαδοχή... αυτή που μέσα από θανάτους σε ανασταίνει...

    Στιχάκι κίνησες το χέρι των ανέμων..
    Τάραξες τα νερά των ελών...
    Στάσιμες οι πηγές κι όμως άρχισαν να αναβλύζουν ευκαιρίες στο κατώφλι αυτής της Νέας Άνοιξης...

    Σε παρακολουθώ... καθώς σε αγγίζουν οι εποχές .. καθώς αναγεννιεσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)