Καταραμενοι Ποιητες...

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που μπήγουν,

το μαχαίρι μέσα τους, με τα ίδια τους τα χέρια.

Κάνουν μάλιστα ότι μπορούν ώστε η πληγή που

ανοίγει να μην κλέισει ποτέ! Αποδεχτηκαν, βλέπετε,

τη μοίρα τους και παλέυουν διαρκώς με τις ερινύες

που τρέφονται με λύσσα από την ζωή που ποτέ τους

δεν τόλμησαν να ζήσουν.και όσο κι αν επιμένουν πως

έχουν συνηθίσει στον πόνο, δεν μπορούν παρά να

βγάλουν μια κραυγή, ελπίζοντας μάταια, πως το

σώμα τους θα ελαφρύνει από αυτό που το βαραίνει.

Ποτέ της δεν πίστεψε ότι η καρδιά είναι το κέντρο

των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Ποιος νοήμων

άνθρωπος δεν γνωρίζει ότι όλα είναι στο μυαλό;

Κι όμως, εκεί είναι βαλμένο και το δικό της μαχαίρι.

Εκεί που ποτέ δεν περίμενε ότι ο υπέροχος νους της

θα το επέτρεπε. Μια ζωή βρισκόταν σε δικό της

κόσμο, σε ένα παραμυθένιο απατηλό όνειρο και

τώρα που επιτέλους ξύπνησε και το αντιλήφθηκε,

έμαθε και κείνη να ζει μαζί του.

… καμιά φορά το στριφογυρίζει λίγο, για να

σιγουρευτεί πως είναι ακόμη εκεί...

liquiddreams.blogspot.com/