Αναγεννηση...

Στης φωτιας τον ρυθμο χορευω.

Σερνω το βημα μου γοργα πανω απο καθε σπιθα κι αφουγκραζομαι...

Οι φλογες μου μιλουν,γλυφουν στοργικα καθε πληγωμενη μου θυμηση και την παραδιδουν στην τεφρα!

Καμμια ανασα χαμενη,κανενας ποθος ρημαγμενος...

Η φωτια μου μιλα κι αποψε.

Με παρασερνει στην εκσταση,σε μια νιρβανα που με κανει να θελω να πνιγω στο φλεγομενο,υγρο της στοιχειο...

Να βυθιστω στ'απυθμενα νερα της και να μεθυσω απ'το κρασι της σαν πρωταρα παρθενα σε οργιο αχαλινωτο!

Με θοπευει η φωτια αποψε...

μ'αγκαλιαζει με'κεινη την πυρινη γλωσσα της και μου χαριζει την μεταμορφωση που παντα ονειρευομουν!

Αλλαζω!

Η μικρη καμπια βγηκε πια απο το κουκουλι της και η χρυσαλιδα που κρυβοταν μεσα του,εγινε μια ομορφη πεταλουδα...

Αλλαξα...

Απο αγγελος εγινα δαιμονας.

Ενας φλεγομενος δαιμονας διχως βελουδινα φτερα στους ωμους!

Διχως εκεινο το φωτοστεφανο που δηλητηριαζε τις ορμες μου χρονια τωρα!

Ως αλλος φοινιξ αναγεννηθηκα απο τις σταχτες μου...

Στην πλατη μου φυτρωσαν δυο ολοκαινουργιες φτερουγες ετοιμες να προσφερουν αρχεγονες ηδονες!

Καιγομαι...

Φλεγομαι και πυρπολω συναμα!

Δινω αλλα και περνω ζωη...

Τρεφω σκουριασμενες συνειδησεις,υπαρξεις διχως οντοτητα,κουφαρια σαπια,νωθρα!

Οτι αγγιζω περνει σαρκα και αιμα...

Σαρκα απο τα σπλαχνα μου κι αιμα πηχτο,καυτο!

Αιμα αγνο,καθαριο...

Φερμενο απ'την πιο αβατη γωνια του κοσμου!

Την αβυσσο της ψυχης μου...