Καταραμενοι ποιητες (Το ποιημα ειναι της Κατερινας Γωγου με καποιες μικρες προσωπικες παραλλαγες)

Τι να σου πω για τους καταραμένους ποιητές...

Σκεφτήκατε ποτέ,πόσοι πολλοί έχουν πεθάνει τρελοί,μόνοι,ξοφλημένοι,κι όμως τόσο ωραίοι κ τόσο μεγάλοι;

Να σου πω για την ηρωίνη και τους εμπόρους που κατέκλυσαν τη ζωή μας;Μπήκαν στα σπίτια μας κ είναι παντού.

Για τις φυλακές που κλείνουν κάτι ψυχές λεύτερες;

Για το ροκ που αντιστέκεται και την παραπληροφόρηση που τσακίζει;

Εγώ λοιπον!

Μπαίνω μέσα στον φοβο...

Οταν φοβάσαι δεν κρύβεσαι...

Από μόνη της η ζωή μου είναι έτσι...Κι έτσι γράφουν αυτοί που πρόκειται να πεθάνουν...

Το σωματικό θάνατο τον έχω βιώσει...

Για το θάνατο της ψυχής μου μιλαώ...

Και ως τότε αλλάζω,ψάχνω,μαθαίνω. 

Ζητώ ακόμη την ισότητα,την αδελφότητα,την αλληλεγύη,την ελευθερία,την εμπιστοσυνη,την φιλια,την αγαπη,τον ερωτα...

Με τι;

Η γλώσσα μας,ένα απ τα ομορφότερα δώρα ανθρώπου σε άνθρωπο,καταλύθηκε.Εγινε ένα τρομώδες μοναχικό παραλήρημα.

Οι λέξεις και οι έννοιες αποκωδικοποιήθηκαν.Η μαγεία των αριθμών μετατράπηκε σε,πόσα...

Δεν είμαι σοφος,ούτε φιλόσοφος,ούτε διανοούμενος.

Από εμπειρική γνώση πιστεύω,πως σε κάθε άνθρωπο μένει με ότι όνομα του δίνουν.

Για μένα αυτη ειναι η μονη κ η πραγματικη αλήθεια...
http://dimitriosgogas.blogspot.com/